Γνωριστήκατε, ερωτευτήκατε και τελικά χωρίσατε. Για λόγους που δεν έχουν σημασία αυτή τη στιγμή το «για πάντα» σε εσάς απλά δε δούλεψε. Και τώρα τι;
Έχει περάσει καιρός και δεν είναι λίγες οι φορές που έχεις σκεφτεί πως θα ήταν μία τυχαία συνάντηση σας, τι θα λέγατε, τι δε θα λέγατε και πώς θα ήταν η ατμόσφαιρα μεταξύ σας. Διάλογοι, κινήσεις και εκφράσεις τόσο διεξοδικά μελετημένες που θυμίζουν θεατρική παράσταση με πρωταγωνιστές εσάς τους δύο. Έχεις σκεφτεί με κάθε λεπτομέρεια την συζήτησή σας και όχι μόνο ξέρεις ακριβώς τι θα πεις εσύ, αλλά τι θα πάρεις σαν απάντηση. Πιστεύεις ότι είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις κάθε ενδεχόμενο μέχρι που έρχεται εκείνη η στιγμή.
Θα χρειαστείς λίγο χρόνο μέχρι να αναγνωρίσεις το πρόσωπο του ανθρώπου που κάποτε ερωτεύτηκες, όχι γιατί το έχεις ξεχάσει, αλλά επειδή στο παρελθόν συνήθιζες να το βλέπεις παντού, ακόμα και εκεί που δεν ήταν, είναι δύσκολο να μπορείς να είσαι σίγουρος μετά από αυτό. Όταν επιτέλους σιγουρευτείς πως δεν πρόκειται για παραίσθηση, το σφίξιμο στο στομάχι θα σου δυσκολεύει την αναπνοή και θα θολώνει την κρίση σου. Η συναισθηματική φόρτιση θα είναι τόσο μεγάλη που ακόμα και ο πιο λογικός άνθρωπος δε θα μπορούσε να σκεφτεί καθαρά. Η παράστασή σου, στην οποία εσύ ήσουν πρωταγωνιστής σε βρίσκει ξαφνικά στη θέση του απλού θεατή χωρίς να μπορείς να παρέμβεις στο σενάριο.
– Τι κάνεις;
– Καλά είμαι, εσύ;
– Μια χαρά.
Αυτά. Και στη συνέχεια, πάλι από τη θέση του θεατή, σας βλέπεις να απομακρύνεστε και να συνεχίζει ο καθένας την πορεία του αλλά και τη ζωή του. Ούτε σενάριο, ούτε τίποτα! Μία απλή τυπική συζήτηση που θα μπορούσες να είχες κάνει με τον οποιονδήποτε.
Είναι ειρωνεία να κάνεις τυπική συζήτηση με κάποιον που κάποτε μοιράστηκες στιγμές που δε θα ξεχάσεις ποτέ. Είναι βασανιστικό να συνειδητοποιείς πως το άτομο στο οποίο είχες πει τα πάντα, τώρα δεν έχει ιδέα για το τι συμβαίνει στη ζωή σου.
Τα μάτια βέβαια είπαν πιο πολλά για εσάς από ότι εσείς. Μπορεί και να είναι ο λόγος που χάλασε το καλοφτιαγμένο σενάριο. Τα μάτια γέμισαν το μυαλό με ξεχασμένες αναμνήσεις και χάθηκε η λογική. Μπορεί και οι δύο να έχετε σβήσει τα μηνύματά σας αλλά ποτέ δεν ξεχάσατε την λέγανε.
Όλα αυτά δε σημαίνουν πως μετανιώνεις για αποφάσεις που πήρες στο παρελθόν –είπαμε δεν έχει σημασία σε αυτή τη φάση- ούτε ότι θέλεις να ξαναδώσετε ευκαιρία στο «για πάντα». Απλά ο καιρός που έχει περάσει και η ένταση της στιγμής σας υπενθυμίζουν μόνο τις ωραίες στιγμές σας.
Ναι, λοιπόν, την επομένη φορά θα προσπαθήσεις να αποφύγεις ακόμα και αυτήν την πολύ απλή και τυπική συνομιλία, θα προσπαθήσεις να αποφύγεις να συναντηθούν τα βλέμματα σας. Καλύτερα αυτές οι αναμνήσεις να μείνουν ξεχασμένες. Δεν υπάρχει λόγος να μπαίνεις στη διαδικασία να αναπολείς καταστάσεις του παρελθόντος που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους. Την επόμενη φορά είναι καλύτερα να αφήσεις το πρόσωπο που ερωτεύτηκες να χαθεί στο πλήθος.
Και έτσι ο άνθρωπος που κάποτε σήμαινε τόσα πολλά για σένα γίνεται ένας ξένος. Ένας ξένος που έχετε μοιραστεί όλα σας τα μυστικά, αλλά όταν κάποια στιγμή κάποιος σε ρωτήσει αν γνωρίζεστε θα πρέπει να χαμογελάσεις και να απαντήσεις «όχι πια».
Αυτός που κάποτε ερωτεύτηκες ξανάγινε ξένος όπως όλοι οι άλλοι. Με τη μόνη αλλά βασική διαφορά ότι δε θα έχετε δεύτερη ευκαιρία. Εσείς οι δυο δε θα μπορέσετε ποτέ να έχετε αυτό που οι υπόλοιποι ξένοι έχουν. Μία ευκαιρία να γνωριστούν.
Συντάκτης: Δώρα Αναστασίου
