Καθαρή ή καθόλου συνείδηση σε κάνει πιο χαρούμενο;

Σε ένα ατελείωτο κυνήγι με τη χαρά είμαστε, από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο. Πότε μας πιάνει εκείνη, πότε δεν την προλαβαίνουμε εμείς, μα το τρέξιμο ποτέ δε σταματά. Κι όσο τρέχεις και πέφτεις και γδέρνεις και κανένα γόνατο, πρέπει να δουλέψεις σκληρά, να πληγωθείς και να πληγώσεις έτσι ώστε να είσαι οπλισμένος με τα δυνατότερα όπλα σου, αυτά που θα σε βοηθήσουν να κερδίσεις τον γύρο.

Ο όρος ευτυχία για τον καθένα είναι υποκειμενικός. Άλλοι τη βρίσκουν στην οικογένεια, άλλοι σε φίλους και σε μια απλή καθημερινότητα κι άλλοι σε δύο μόνο μάτια. Παρ’ όλο που η κατάκτησή της είναι δύσκολη, μπορείς να τη χάσεις μέσα σε δευτερόλεπτα. Τότε γυρνάς στη θλίψη του παρελθόντος, αυτή που δε φανταζόσουν ποτέ πως θα αναβίωνες. Και για να μη μελαγχολείς για τα περασμένα, θα χρειαστεί είτε να έχεις καθαρή συνείδηση είτε να μην έχεις καθόλου συνείδηση. Είτε επιλέγεις να μένεις αμέτοχος στις περισσότερες καταστάσεις της ζωής σου για να διατηρείς την ηρεμία και τη γαλήνη σου με όποιο κόστος για τους γύρω, είτε έχεις παλέψει για να μη σε αγγίζει τίποτα και κανένας.

Εκείνοι που έχουν τη συνείδησή τους καθαρή, είναι συνήθως άνθρωποι ήρεμοι, αποφεύγουν τις εντάσεις και τους διαπληκτισμούς. Πράττουν από ανέκαθεν με τη λογική κι όχι με το συναίσθημα γιατί νιώθουν πως μπορεί να βγουν εκτός των ορίων τους και να πληγωθούν, είτε και να πληγώσουν. Τα λόγια τους είναι μετρημένα, όπως κι οι κινήσεις τους. Επιλέγουν την εσωτερική τους γαλήνη κι όχι να ρισκάρουν. Είναι ένας έξυπνος τρόπος για να βγαίνει κάποιος αλώβητος από ζημιογόνους καταστάσεις. Έχοντας όμως αυτή τη στάση απέναντι στη ζωή, είσαι ικανός να ζήσεις πραγματικά;

Από την εντελώς αντίθετη πλευρά, βρίσκονται εκείνοι που έκλεισαν κεραίες απέναντι στη συνείδηση, γνωστοί κι ως ασυνείδητοι. Άνθρωποι που ίσως κάποτε υπήρξαν υπερβολικά ενοχικοί. Ίσως να υπερανέλυαν καταστάσεις δικές τους, ακόμα και τρίτων, και να επηρεάζονταν ψυχολογικά. Κάποτε ο σκοπός τους όμως υπήρξε βαθιά προσωπικός και σημαντικός, τόσο που δε χωρούσε καμία ενοχή και δεύτερη σκέψη. Κι ένιωσαν ωραία, απελευθερωτικά να μη σκεφτούν το μετά, τις απώλειες, τους άλλους. Επέλεξαν πλέον να μη δίνουν σημασία σε κανέναν και τίποτα. Αδιαφορούν για τις συνέπειες των πράξεών τους, δεν τους απασχολεί πια το περιβάλλον τους και μοναδικός τους γνώμονας είναι η ευχαρίστησή τους. Βρίσκονται σε μια μόνιμη μάχη με τους γύρω τους, οι οποίοι πληρώνουν τα σπασμένα τους κι η πραγματικότητα είναι πως δεν τους νοιάζει, αρκεί να ζουν αυτοί καλά και για τους υπόλοιπους, ας βρουν μόνοι τους το “καλύτερα”. Μπορείς όμως να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος όταν κάνεις τους άλλους δυστυχισμένους;

Το κλειδί της ευτυχίας δεν το έχει βρει κανείς κι αυτό διότι δεν έχει φτιαχτεί ο άνθρωπος για ν’ απαντά περισσότερο απ’ όσο ρωτάει. Το μυστικό όμως για την κατάκτησή της είναι να είμαστε ευγνώμονες για τα δεδομένα μας. Αυτά που ίσως έχουμε βαρεθεί και μας κουράζουν, μπορεί να είναι η ευτυχία άλλων. Να είμαστε έτοιμοι για έναν ακόμα γύρο, να βγάλουμε τα πνευμόνια μας από το τρέξιμο και ν’ αλλάξουμε ό,τι μας θλίβει. Ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας και να νιώθουμε ολοκληρωμένοι μέσα μας. Η πραγματική ευτυχία, τελικά, ίσως και να έρχεται με τη συνειδητοποίηση της αξίας μας και δεν εξαρτάται από κανέναν τρίτο. Κι αξίζει σίγουρα μια συνειδητή δοκιμή.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!