Και κάθεσαι κάπου εκεί αδύναμος να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητά σου μόνος. Κουκουλώνεσαι καλά-καλά κι αρνείσαι να δεχτείς ότι η μέρα ξεκίνησε, προσπαθείς να κλέψεις ακόμη μια μέρα παριστάνοντας τον άρρωστο. Καμιά φορά βρίσκεις και καλές δικαιολογίες, όχι πάντα όμως. Τώρα πια ξέρεις ωστόσο ότι καμία δικαιολογία δε θα καταφέρει να σε σηκώσει αύριο με περισσότερη όρεξη.
Κι είναι και αυτοί οι φίλοι που όλο πηγαινοέρχονται μέσα στη ζωή σου. Κι εσύ έχεις ανάγκη από κάτι σταθερό, κάτι αρκετά δυνατό για να καταφέρει να σε σηκώσει και να σε κάνει να νιώσεις αυτή τη σιγουριά που όλοι έχουμε ανάγκη. Κι αν και λάτρης της ανεξαρτησίας και της ατομικότητας, καμιά φορά οι φίλοι είναι μια απίστευτη καλή κινητήριος δύναμη που αφού σε κάνει να νιώσεις την απόλυτη εμπιστοσύνη, θέλεις εκείνο το χέρι για να πετάξετε μαζί μακριά από αυτή τη σαπίλα.
Φίλος είναι εκείνος που θα κλάψει μαζί σου για ό,τι σου συμβεί. Είναι εκείνος που θα πέσει μαζί σου και θα σου κρατάει το χέρι κάθε στιγμή χωρίς ερωτήσεις, χωρίς να ψάχνει λόγους. Είναι εκείνος που δε θα μετράει τις φορές που έπεσες ενώ ήταν μπροστά κι έριξες κι εκείνον, αλλά τις φορές που του έδωσες το δικαίωμα να είναι μαζί σου και να τις μοιραστείτε.
Είναι εκείνος που βλέπει την αδικία στα μάτια σου και σε στηρίζει με κάθε ανάσα και με κάθε λέξη που βγαίνει απ’ το στόμα του. Είναι εκείνος που δε φοβήθηκε ποτέ να σε υποστηρίξει και κάθε δάκρυ σου ήταν και δικό του.
Είναι εκείνος που ξέρει πόσο λατρεύεις τα γενέθλια κι αν και το βρίσκει άκρως παιδικό, κάνει τα πάντα κάθε φορά για να είναι υπέροχα. Είναι εκείνος που ποτέ δεν μπόρεσε να σε καταλάβει ακριβώς κι όμως στάθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε τελικά. Είναι εκείνος που θα σε πάρει να πάτε μια βόλτα και το στομάχι σου θα πονάει απ’ τα γέλια. Είναι εκείνος που ξέρει να χρησιμοποιεί έτσι τις λέξεις ώστε να σε κάνει να νιώθεις καλά κι ας είναι οι πιο απλές.
Είναι εκείνος που όταν οι άνθρωποι κι οι παρέες φεύγουν, θα σου θυμίζει πόσο σημαντική είναι κι η μοναξιά καμιά φορά. Κι είναι εκείνος που όταν η παρέα που γνώριζες πολύ λιγότερο από ό,τι εκείνον κι έκανες περισσότερες θυσίες, σε πληγώσει, θα τρέξει κοντά σου και θα σου υπενθυμίσει πως οι άνθρωποι δεν είναι πάντα αυτό που βλέπουμε μα θα σε βοηθήσει να βρεις ξανά τον εαυτό σου.
Είναι εκείνος ο φίλος που κανονίζετε ταξίδια κάθε φορά που η ανάγκη για φυγή μοιάζει μόνη λύση κι ας μην τα κάνετε ποτέ τελικά. Είναι εκείνος που μια μέρα αποφάσισε να σου στείλει γράμμα γιατί ήξερε πόσο σε ενθουσιάζουν όλα αυτά κι ας ήξερε πως με τα social media μπορεί να σου πει ό,τι θέλει μιας και σπουδάζετε μακριά.
Κι είναι ο ίδιος φίλος που γίνεται χάλια με τη χρυσόσκονη κάθε φορά για να σου φτιάξει κάτι, αλλά δεν τον πειράζει γιατί αυτή η χρυσόσκονη του θυμίζει εσένα. Και τελικά θα είναι εκείνος ο ίδιος φίλος που κάποτε, πριν χρόνια σου χαμογέλασε κι ήξερες πως θα σου χαμογελά για πάντα.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Μπογιατζή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Μπογιατζή
