Δεν θα μπορούσε η μέρα να ξεκινάει καλύτερα από το να αισθάνεσαι την ζεστασιά που σου προσφέρει η πικεδένια κουβέρτα σε συνδυασμό με τις καλοκαιρινές σου πιζάμες. Που αν και λάτρης του χειμώνα αυτή η εποχή έχει την δική της μαγεία. Και μιλάω γι’αυτά τα πρωινά που η θερμοκρασία μέσα στα σεντόνια σου είναι η ιδανική χωρίς παπλώματα και χοντρά ρούχα να σε πνίγουν χωρίς κανένα κλιματιστικό και τον ιδρώτα να σε ξυπνάει.
Μιλάω γι’αυτά τα πρωινά που ανυπομονείς να ανοίξεις τα πατζούρια να δεις αυτή την γλυκιά συννεφιά. Μια συννεφιά που είναι τόσο ιδανική για να βγες έξω να περπατήσεις όσο και για να μείνεις μέσα βλέποντας την αγαπημένη σου ταινία. Μια συννεφιά τόσο διαφορετική από αυτή του χειμώνα που τα σύννεφα αγκαλιάζουν τον ουρανό και αφήνουν ελάχιστες ακτίνες ήλιου να περάσουν. Αυτές οι μέρες ξέρεις πως είναι δικές σου. Γιατί οι άνθρωποι πέρα του ότι έχουν πάψει να εκτιμάνε γενικά έχουν πάψει να εκτιμάνε και αυτά τα μικρά αλλά τόσο σημαντικά.
Αυτή την μέρα θα πάρεις εσύ τηλέφωνο να ξεσηκώσεις τους ανθρώπους. Αυτή την μέρα θα βγεις έξω με ένα χαμόγελο που κανείς δεν θα μπορεί να εξηγήσει την αιτία του. Αυτή την μέρα θα περπατήσεις περισσότερο από τις άλλες και θα παρατηρήσεις πράγματα που δεν παρατήρησες ποτέ ως τώρα. Αυτή την μέρα οι άνθρωποι γύρω σου θα σε κοιτάζουν παράξενα για την ξαφνική ευτυχία και ενέργεια που θα σε κυριαρχεί και θα αναρωτιούνται πως μπορείς να χαίρεσαι τόσο,απλά και μόνο επειδή ο καιρός είναι έτσι συν του ότι είναι μουντός.
Μουντός μουντός μουντός αυτή η λέξη χτυπά περίεργα στα αυτιά σου και για μια στιγμή συννεφιάζεις. Επίτηδες χρησιμοποιώ την λέξη συννεφιάζεις. Οι άνθρωποι με την μανία μας να χαρακτηρίζουμε τα πάντα αρχίσαμε να χαρακτηρίζουμε μέχρι και τις μέρες μας με λέξεις και έννοιες πριν καλά καλά προλάβουμε να βγούμε από το σπίτι μας απλά και μόνο ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά από το παράθυρο και δεν αφήνουμε λεπτό το βλέμμα μας να χαθεί στον ουρανό παρατηρώντας τις αλλαγές του. Μπορεί πράγματι η λέξη μουντός με την λέξη συννεφιάζω να ταιριάζουν απόλυτα. Και μπορεί στο πρώτο άκουσμα η λέξη μουντός για μια από τις πιο ξεχωριστές μέρες του χρόνου να με χαλάει λίγο και μπορεί να με ενόχλησε που για ακόμη μια φορά οι άνθρωποι προσπαθούν με κάθε τρόπο κάτι που δεν τους εκφράζει να το γειώσουν αλλά ας το δούμε και λίγο διαφορετικά.
Οι άνθρωποι δεν έχουν τον χρόνο να κοιτάξουν για ένα λεπτό τον ουρανό. Δεν εκτιμάνε το γεγονός ότι συνεχίζουν να αναπνέουν. Ξεχνάνε να πουν την καλημέρα με ένα χαμόγελο και δεν σκέφτηκαν ποτέ ότι το να ξυπνάς απλά και μόνο το να ξυπνάς θα έπρεπε να μας κάνει ευτυχισμένους.
Η συννεφιά δεν θα μπορούσε να ταιριάξει καλύτερα με τίποτα άλλο πέρα από έναν ζεστό καφέ. Με αυτόν τον καφέ που ανυπομονούσες 3 μήνες να ξανά αρχίσεις. Με αυτό το άρωμα που σου θυμίζει λίγο την μαμά σου λίγο το αγαπημένο μπουφάν σου και λίγο εκείνη την φίλη σου που λατρεύει εξίσου αυτόν τον ζεστό καφέ. Απολαμβάνεις κάθε γουλιά υπενθυμίζοντας ο ουρανίσκος σου στο μυαλό πως μπορεί τα πράγματα να αλλάζουν οι άνθρωποι να φεύγουν μπορεί το αύριο να μας τρομάζει και η σκέψη ότι μεγαλώνουμε και πρέπει να κάνουν πράγματα να μας ακινητοποιεί για λίγο αλλά όταν η μέρα ξεκινά με αυτή την διαφορετική συννεφιά σε συνδυασμό με τον ζεστό καφέ που δεν θα αλλάξεις ποτέ, χαμογελάς και όλα νιώθεις πως μπορούν να λυθούν. Άλλωστε τίποτα δεν γίνεται να μην λυθεί με μια ζεστή κούπα καφέ.
Συντάκτης: Ιωάννα Μπογιατζή
