Άνθρωπος, ένα ον το οποίο όσο εύκολα μπορεί να φτιάξει και να δημιουργήσει πράγματα που μπορούν να τον εξελίξουν, τόσο εύκολα μπορεί να καταφέρει να δημιουργήσει συνθήκες ικανές να τον καταστρέψουν.
Καθημερινά κάνουμε πράγματα που καταστρέφουν το μέλλον μας. Έχουμε ένα τόσο ιδανικό πλανήτη για το είδος μας, με τόσα πράγματα τα οποία μας προσφέρει κι εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι καταστρέφοντάς τον ουσιαστικά μειώνουμε το μέλλον μας.
Το καθαρό νερό λιγοστεύει, το οξυγόνο όλο και πιο βρόμικο, τα δέντρα όλο και μειώνονται κι οι πολυκατοικίες όλο κι αυξάνονται. Κι ο άνθρωπος ενδιαφέρεται μόνο για το καινούργιο σίριαλ που θα αρχίσει στην τηλεόραση ή για το καινούργιο μοντέλο κινητού. Το περιβάλλον γύρω μας όλο και πιο καταστροφικό για το ανθρώπινο είδος. Κι εμείς δηλώνουμε αλλεργικοί στην πραγματικότητα και πείθουμε τους εαυτούς μας ότι όλα πηγαίνουν όπως πρέπει και το μέλλον μας θα είναι φωτεινό και σχεδόν μας πείθουμε ότι θα ζούμε και για πάντα.
Όχι λοιπόν, ούτε θα ζούμε για πάντα ούτε το μέλλον ανήκει μόνο σ’ εμάς. Κάποια στιγμή δυστυχώς για εμάς, ευτυχώς για το περιβάλλον θα πεθάνουμε κι ό,τι φτιάξαμε σήμερα θα το πάρουν να το εξελίξουν οι επόμενοι. Κι αλίμονο, όλοι ξέρουμε να κατηγορούμε καλά τους προηγούμενους για το μουχλιασμένο και σάπιο περιβάλλον που μας προσφέρουν χωρίς να βλέπουμε ότι κι εμείς ήδη είμαστε μέρος του σάπιου κομματιού.
Και μιλάω σε σένα που είσαι 17 και ρίχνεις ευθύνες στους μεγαλύτερούς σου για τα άσχημα κουσούρια και συνήθειες που σε γέμισαν, που μόλις ξέχασες ανοιχτή τη βρύση για ώρα κι ο μικρός αδερφός σου σε βλέπει και σχεδόν σε αντιγράφει. Μιλάω σε σένα που είσαι 20 και πετάς τις γόπες σου παντού. Μιλάω σε σένα που είσαι 30 κι αλλάζεις τα αυτοκίνητα πιο συχνά απ’ ο,τι αλλάζεις ρούχα κι έχεις πάψει να αναπνέεις οξυγόνο παρά μονάχα καυσαέριο. Μιλάω σε σένα που είσαι 40, αγαπημένε γονιέ, και στην παραλία αφήνεις τα σκουπίδια των παιδιών σου σαν να είναι τροφή της θάλασσας. Μιλάω σε σένα που είσαι 80 κι οι ειδήσεις στην τηλεόραση αποτελούν τη ζωή σου και παρ’ όλο που ακούς το χάλι των καιρών μας, δίνεις τη μισή σου σύνταξη στο εγγόνι για ένα εξελιγμένο μοντέλο ακτινοβολίας κινητού. Και μιλάω σε μένα αν και 19 ακολουθώ τις συνήθειες όλων των ηλικιών.
Αλλά μιας κι είναι καλοκαίρι ας επιλέξουμε κάτι επίκαιρο. Πρώτο θέμα στις ειδήσεις τέτοια μέρα «Φωτιά» από έναν τυπά που κάπνιζε φυσικά μέσα στο αυτοκίνητό του με το ένα χέρι στο τιμόνι με το τσιγάρο και το άλλο στο κινητό. Και κάπου εκεί στη διαδρομή αποφασίζει να πετάξει τη γόπα του απ’ το παράθυρο. Κι αφού γέμισε με καρκίνο τα πνευμόνια του ώρα να γεμίσει και τη φύση.
Φωτιά, όσο εύκολα μπορεί να δημιουργηθεί τόσο εύκολα μπορεί και να εξαπλωθεί. Αγαπημένε τυπά που ζεις την ιδανική ζωή με την αμαξάρα και τα τσιγάρα σου, κοίτα να πετάς τον καρκίνο σου εκεί που δε θα δημιουργήσει πρόβλημα όχι μόνο για τη φύση, αλλά και για πολλές ανθρώπινες ζωές, αρκετά ατυχήματα είχαμε και φέτος το καλοκαίρι δε νομίζεις;
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Μπογιατζή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Μπογιατζή
