Τι ώρα είναι; Μ’ αυτό ξεκινάει και τελειώνει η μέρα. Πόσο χρόνο έχω για να κάνω αυτό; Σε πόσες μέρες τελειώνει εκείνο; Ένα άγχος που σε κοιμίζει και σε ξυπνάει με τον ίδιο ακριβώς παλμό. Με τον ίδιο τρόπο θα φας και με το ίδιο ρυθμό θα τρέξεις να προλάβεις τα πάντα. Οι μέρες περνούν κι εμείς πρέπει να καταφέρνουμε πράγματα, οι μέρες περνούν κι εμείς πρέπει να εξελισσόμαστε, οι μέρες περνούν κι εμείς πρέπει να παίρνουμε πτυχία, οι μέρες περνούν κι εμείς πρέπει να έχουμε ανθρώπους κοντά μας. Ένα σωρό πρέπει μαζί μ’ ένα «μην αγχώνεσαι».
Άγχος: μια αντίδραση ψυχολογική πολλές φορές και σωματική σε περιόδους πίεσης. Θέλω να πετυχαίνω πράγματα και θέλω να προσπαθώ, αλλά υπάρχει πάντα αυτός ο δυνατός χτύπος κι αυτή η ανάσα που με το ζόρι βγαίνει και το μυαλό που θολώνει και τα ιδρωμένα χέρια. Κι εκείνο το μην αγχώνεσαι που ρε παιδιά δε βοήθησε ποτέ κανέναν.
Εκείνη τη φορά που ήσουν αρκετά μικρός κι αγχώθηκες που ο φίλος σου μπορεί να έφευγε απ’ το σχολείο κι εσύ έκανες τα πάντα για να τον κρατήσεις εκεί. Ή τότε που για εκείνο το διαγώνισμα είχες ξενυχτήσει κι ήθελες να τα πας καλά, αλλά τελικά όσο πιο πολύ διάβαζες τόσο πιο πολύ φοβόσουν την αποτυχία. Ή τότε που έδινες κι εσύ αυτές τις εξετάσεις για να μπεις στο πανεπιστήμιο και το άγχος σου σε έκανε να γράφεις χειρότερα κι από παιδί δημοτικού.
Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα προσπαθούν να σου υπενθυμίζουν να τρέχεις να προλάβεις κάτι που εν τέλει δεν είσαι εσύ. Καμία ανάσα και κανένας κόμπος στο λαιμό σου δεν έχει το δικαίωμα να σου στερήσει όλα όσα με κόπο έμαθες και κέρδισες και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να μας πείσει να τρέξουμε πιο γρήγορα απ’ τον εαυτό μας για ένα σενάριο που δε θα μας ταίριαζε και δε θα μας εξέφραζε ποτέ.
Δε θέλω να τρέξω αυτήν τη φορά σε κανένα αγώνα, δε θέλω να σκέφτομαι πιθανά σενάρια, δε θέλω ν’ αγαπήσω ούτε να συμβιβαστώ μ’ αυτόν τον κόμπο, δε θέλω να έχω κάτι ν’ απορρίψω, αλλά ούτε να χαρώ. Θέλω να είμαι αυθόρμητη και να ζω την κάθε μου στιγμή τόσο πολύ που να θελήσω να τρέξω πριν προλάβεις να μου το προτείνεις.
Θέλω να γελάω με την ψυχή μου χωρίς να σκέφτομαι το μετά. Και θέλω να σε αγαπήσω χωρίς το φόβο πως θα φύγεις και τη σκέψη να σ’ εντυπωσιάσω. Θέλω να ιδρώσουν τα χέρια μου απ’ τον ενθουσιασμό μου για όσα κάνω και θέλω να με βλέπω να προσπαθώ και να με θαυμάζω.
Πάρε μια βαθιά ανάσα εαυτέ μου. Μη χάνεσαι μέσα στον αγώνα σου. Κέρδισε κι αγάπησε το κάθε βήμα που κάνεις με τέτοια ενέργεια, που αύριο να κοιτάς την προηγούμενη μέρα και να χαίρεσαι για όσα έμαθες και πήρες. Αξιολόγησε τον αγώνα βάσει της προσπάθειάς σου. Δέξου τα λάθη σου και κάνε ακόμη πιο μεγάλα χωρίς άγχος.
Άσε τα μην αγχώνεσαι σ’ όσους λατρεύουν να τρέχουν χωρίς λόγο και ουσία. Την επόμενη φορά πείσε με και μάθε μου να κοιτάζω το ρολόι και να ελέγχω εγώ τους δείκτες του.
Επιμέλεια κειμένου Ιωάννας Μπογιατζή: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Ιωάννα Μπογιατζή
