Aγύμναστες αισθήσεις

Ήταν η δέκατη φορά που βρίσκονταν από τότε που γνωρίστηκαν. Επειδή έμεναν με τους γονείς τους και οι δυο, όποτε ήθελαν να βρεθούν ερωτικά, ήταν αναγκασμένοι να πηγαίνουν σε ξενοδοχείο. Τους άρεσε, γιατί μερικές φορές που τους δάνεισε το σπίτι του ένα κοινός φίλος, δεν ένιωθαν άνετα. Προσπαθούσαν να μη γίνει καμιά ζημιά, να μη λερώσουν, έπρεπε μετά να το αφήσουν όπως ήταν κι όλο αυτό τους ήταν λίγο πιεστικό. Το ξενοδοχείο κάπως τους απελευθέρωνε.

Εκείνη τη φορά ο Παναγιώτης ήθελε να κάνει ένα ντουζάκι πριν ξαπλώσουν στο κρεβάτι. Όταν βγήκε, όση ώρα σκουπιζόταν, η Δήμητρα παρατήρησε για πρώτη φορά πόσο ωραία πέλματα είχε. Φρεσκοκομμένα νύχια και παντού το δέρμα σαν μωρουδίστικο, απαλό και λείο. Της βγήκε έντονα να τα χαϊδέψει, κάτι που δεν είχε ξανακάνει, όπως θα του χάιδευε το πρόσωπο. Ο Παναγιώτης παραξενεύτηκε, αλλά του άρεσε και το απόλαυσε. Από την πρώτη μέρα που γνωρίστηκαν υπήρξε μια μεγάλη έλξη μεταξύ τους, αλλά δεν είχε βρεθεί χρόνος να παρατηρήσει προσεκτικά ο ένας τον άλλον.

Εντελώς τυχαία είχε αντιληφθεί επίσης πως όταν το σώμα του έβγαζε μια συγκεκριμένη μυρωδιά, έστω κι αν είχε κάνει λίγο πριν μπάνιο, πάντα θα γινόταν καβγάς ή μια παρεξήγηση και η ένταση ήταν δεδομένη. Ήταν μια μυρωδιά λίγο πιπεράτη, όχι αποκρουστική, αλλά την έβαζε σ’ επιφυλακή. Αυτά τα δυο περιστατικά την προβλημάτισαν, την έκαναν να σκεφτεί για πρώτη φορά πως οι πέντε αισθήσεις είναι αυτές που δημιουργούν συναισθήματα αλλά και αντίστροφα. Σκέφτηκε πως ποτέ άλλοτε δεν είχε παρατηρήσει την κινητοποίηση των αισθήσεων που της προκαλεί αλλά και αυτό που εκείνος προκαλούσε σ’ εκείνη.

Όλα είχαν αφεθεί στην ορμή του άγνωστου ενστίκτου και της επιθυμίας. Το ίδιο είχε συμβεί και με όλους τους προηγούμενους εραστές της. Αναπολώντας τους σκέφτηκε τους λόγους που δεν έμεινε μαζί τους. Σχεδόν πάντα, αν εξαιρέσει κανείς τον χαρακτήρα του άλλου που ή ταιριάζεις ή όχι, ένα σημαντικό ρόλο έπαιξε κάποια από τις αισθήσεις. Ή το ότι δεν έδωσε αρκετή σημασία σε κάποια που την απωθούσε. Σε άλλον ήταν η μυρωδιά του, σε άλλον η γεύση του κορμιού του, σε άλλον ο τόνος της φωνής που άκουγε, σε άλλον η εικόνα που έβλεπε και τέλος εκείνοι που το χάδι τους ήταν ανύπαρκτο ή ψυχρό.

Ήταν όμορφος και καλοφτιαγμένη η Δήμητρα κι οι επιτυχίες της ήταν αρκετές, έτσι δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία. Όταν γνώρισε τον Παναγιώτη, παρ’ όλο που ήταν έξω από τα δεδομένα του άντρα που επιθυμεί, κάτι την έκανε να κολλήσει μαζί του και μάλιστα όσο πέρναγε ο καιρός η επιθυμία της μεγάλωνε. Αυτό ήταν. Ανακάλυψε πως μαζί του όλες οι αισθήσεις της ήταν σε κατάσταση συναγερμού.

Άρχισε να τον περιεργάζεται πιο προσεκτικά. Τον κοίταζε και προσπαθούσε να καταλάβει με την κάθε αίσθηση ξεχωριστά, τα στοιχεία που την διέγειραν. Πρόσεξε τα χέρια του, το σχήμα των νυχιών του, το απαλό ή σκληρό δέρμα -ανάλογα την περιοχή-, τις καμπύλες του σώματος και τις κινήσεις του. Πρόσεξε τον τρόπο που κοιτάζει, τις εκφράσεις του προσώπου ανάλογα με τη διάθεσή του, τις λεπτές ρυτίδες γύρω από τα μάτια του και γενικά έμαθε όλο του το σώμα. Δεν είχε καμιά σχέση με τα σώματα που έχουν τα περιοδικά, αλλά ήταν αυτό το είδος του σώματος που ταίριαζε με το δικό της, ήταν αυτή η αγκαλιά με την ανεβασμένη θερμοκρασία την ώρα του πάθους, του θυμού ή εκείνην της ηρεμίας.

Χωρίς φυσικά να καταλαβαίνει τίποτε ο Παναγιώτης, άρχισε να τον μυρίζει ολόκληρο, από την κορφή μέχρι τα πόδια. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιδιαίτερη μυρωδιά, αυτήν αναγνώριζε πλέον στον αγαπημένο της, αυτήν σκεφτόταν όταν ήταν μόνος. Και κανένα άρωμα δεν μπορεί να την καλύψει. Γεύτηκε όλο του το κορμί, παντού σε κάθε του σημείο και για πρώτη φορά κατάλαβε πως δεν έχει την ίδια γεύση όλο το σώμα, ούτε όλες τις ώρες, ούτε με όλες τις διαθέσεις.

Τέλος τον χάιδεψε παντού, σε κάθε πτυχή του δέρματός του πέρασε διερευνητικά τα χέρια της, άλλοτε απαλά και άλλοτε δυνατά. Έμαθε ακριβώς κάθε του σημείο. Πότε με το στόμα της και πότε με τα χέρια. Όλη αυτή η γνώση μέσω των αισθήσεων ήταν που της προκαλούσε ρίγη ηδονής. Έστω και αν μια μόνο λειτουργούσε όταν συναντιόντουσαν, παρέσυρε κι όλες τις άλλες και το αποτέλεσμα ήταν μαγικό.

Λειτουργούσε όμως και αντίστροφα. Τα συναισθήματα προκαλούσαν στις αισθήσεις μια διέγερση, άλλοτε οπτική, άλλοτε γευστική ή και σε όλες μαζί. Αυτό θα μπορούσε να είναι ο έρωτας, σκέφτηκε, που νιώθει για εκείνον. Η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταύτιση συναισθημάτων και αισθήσεων. Κανένα από τα δυο δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα ή μόνο του. Ακόμη και εκείνοι που ισχυρίζονται πως η στεγνή ερωτική επαφή με κάποιον είναι ψυχρή, ας σκεφτούν πως και το «ψυχρό» είναι συναίσθημα που προκαλείται από την απουσία ή τη «δυσκολία» στο ταίριασμα των αισθήσεων.

Κανείς δε γεννιέται με αυτές τις γνώσεις. Οι αισθήσεις μα και το συναίσθημα χρειάζονται εκπαίδευση. Διαρκή και με καλούς δασκάλους, με μελέτη, με ασκήσεις και διαγωνίσματα. Όπως μαθαίνει κανείς να συγκρατεί ή ν’ αφήνει ελεύθερα τα συναισθήματά του, το ίδιο κάνει και με τις αισθήσεις. Μια διαρκής προσπάθεια ν’ αναδειχτεί η σημαντική τους ικανότητα στη σύνδεση με τους άλλους. Καλά, δε θα πάει κανείς και σε γυμναστήριο αισθήσεων, αλλά έστω και μια μικρή παρατήρηση είναι αρκετή για να αρχίσει να δημιουργείται η εμπειρία.

Η συμπαθής κατηγορία των εγωιστών, όπως συνηθίζει, θα προσπαθεί πάντα μέσα από αυτήν τη γνώση να την εκμεταλλευτεί για προσωπική ικανοποίηση του δικού της εγώ. Και ως συνήθως, θ’ αποτύχει γιατί το παιχνίδι είναι αμφίδρομο. Η γνώση των λειτουργιών των αισθήσεων ή της ανάπτυξης κάποιων που βρίσκονται σε αδράνεια του συντρόφου, έχει ως αποτέλεσμα την ανταπόδοση λατρείας από εκείνον που το εισπράττει. Πολλοί θεωρούν πως είναι καταναγκαστικό έργο το να του αναδείξουν νέες περιοχές του σώματός του που έχει ιδιαίτερη ευαισθησία, ή να τον πείσουν πως το να προσπαθεί να έρθει σε οργασμό με τον τρόπο που είδε σε μια ταινία, έχει σχεδόν πάντα τραγικά αποτελέσματα.

Είναι μοναδικός για τον καθένα ξεχωριστά ο τρόπος που ηδονίζεται. Ένας καλός εραστής δεν τον ακυρώνει, προσθέτει και κάποιον άλλον που θα είναι δικός του και δεν τον είχε αντιληφθεί. Έστω και ένα μόνο ερωτικό στοιχείο και αν του προστεθεί για τις δικές του προσωπικές αισθήσεις, θα το θυμάται για όλη του τη ζωή. Και είναι βέβαιο πως θα το ανταποδώσει με τον ίδιο τρόπο.

Το να γίνει κανείς αρωματοποιός ή γευσιγνώστης ή εικονολήπτης του κορμιού που ποθεί δεν είναι εύκολο. Είναι δύσκολες επιστήμες και δεν χρειάζεται η γνώση τόσων πληροφοριών. Για έναν άνθρωπο, τον αγαπημένο όμως, μπορεί κανείς να πειραματιστεί και να το προσπαθήσει. Δεν είναι δύσκολο όσο ακούγεται, γιατί αυτό παράγει τον έρωτα κι ο αυτός συντηρείται και αναπτύσσεται από τις ίδιες τεχνικές.