Είχε κακοπέσει ο γιος της.
Ομορφάντρας στα 35 του, τρελά ερωτευμένος με τη γυναίκα του.
Ούτε έξι μήνες δεν έμειναν μαζί, και η νύφη έμεινε έγκυος.
Εκείνος την παντρεύτηκε αμέσως, να μη σου πω πως την ήθελε την εγκυμοσύνη, μη τυχόν και του φύγει. Με τα μούτρα στο μέλι, που λένε.
Έκαναν δίδυμα. Τρελός και παλαβός αυτός να τρέχει σε δυο δουλειές για να τα βγάλει πέρα.
Να νοικιάσει σπίτι στην καλύτερη περιοχή, να της φέρνει τα καλύτερα, μέχρι που τους έπιασε η κρίση.
Άρχισε ο δόλιος να δανείζεται, να παρακαλάει να βρει μια δουλειά αλλά τίποτα, όπως και τόσοι άλλοι.
Στη γυναίκα του δεν είπε τίποτα· της παρουσίαζε τη ζωή όπως ήταν πριν παντρευτούν. Δεν άντεχε να τη στενοχωρήσει, δεν άντεχε να τον πει ανήμπορο να ζήσει την οικογένειά του.
Πίστευε κι αυτός πως η φτώχεια μείωνε τον ανδρισμό του, πως έπεφτε στα μάτια της κακομαθημένης γυναίκας του.
Δεν είχε άδικο. Όταν άρχισε να το καταλαβαίνει κι εκείνη, τότε άρχισε η γκρίνια.
«Που δεν είσαι ικανός», «που είσαι άχρηστος», δεν του καθότανε πια στο σεξ, καβγάδες, νεύρα, απ’ όλα.
Η πεθερά όλα τα έβλεπε, σχεδόν από μακριά – λέμε σχεδόν γιατί ποτέ δεν απομακρύνεται κανείς από το παιδί του εντελώς. Ό,τι και να γίνει, όσο μακριά και να πάει. Πάντα θα βρει τρόπο να βρεθεί δίπλα. Όταν παντρευτεί, βρίσκεται εκεί στα δύσκολα, αλλά δεν τον πειράζει το γονιό, αρκεί να το βλέπει ευτυχισμένο.
Αφού έκανε μερικούς καβγάδες με τη νύφη, κατάλαβε πως με τον τρόπο αυτό δε βγαίνει τίποτα.
Εφάρμοσε λοιπόν μια παλιά τεχνική που της είχε μάθε η μάνα της.
Καταλάβαινε πως δυο πράγματα ήταν απόλυτα σίγουρα.
Το πρώτο πως ο γιος της ήταν ακόμα τρελός και παλαβός μαζί της.
Το δεύτερο πως η νύφη της δεν μπορούσε να δει καθόλου τη πραγματικότητα.
Οι λύσεις ήταν δυο. Ή να χωρίσουν ή να μείνουν μαζί.
Καλός άνθρωπος η πεθερά, πίστευε πως το πιο σωστό είναι να μείνει μαζί το ζευγάρι.
Το πήρε όλο πάνω της.
Όταν κάποιος σου επιτίθεται έχεις δυο επιλογές: ή ν’ αντεπιτεθείς κι εσύ ή να του ακυρώσεις τα όπλα.
Αν σε πει δηλαδή ηλίθιο και εσύ απαντήσεις «ναι, είμαι», τότε ο αντίπαλος χάνει το όπλο του. Δεν του δίνεις την ικανοποίηση ότι μπορεί να σε προσβάλει.
Η αντεπίθεση δεν έπιασε. Όσοι καυγάδες έγιναν, κατέληγαν στο κλασικό θέμα της πεθεράς – νύφης.
Ξεκίνησε λοιπόν να παίρνει το μέρος της νύφης.
Το κόλπο έπιασε. Η νύφη ησύχασε. Να νιώθεις πως έχεις σύμμαχο το γονιό του «εχθρού» σου δεν είναι και λίγο.
Ο γιος δεν μπορούσε να καταλάβει πώς, αλλά τα πράγματα στο σπίτι ησύχασαν. Όταν δεν υπάρχει πολεμική διάθεση στο περιβάλλον, επικρατεί η ωριμότητα και μπορείς να δεις πιο ξεκάθαρα τα πράγματα.
Αυτό ήθελε και η πεθερά. Να την κάνει να μπορέσει να δει την πραγματικότητα.
Να κατέβει από το ροζ συννεφάκι που την είχε ανεβάσει ο γιος της. Να είναι ικανή να δει πως με τον άνθρωπο που θεωρούσε εχθρό της είχε δυο παιδιά που έπρεπε να μεγαλώσουν.
Το μητρικό της ένστικτο υπερίσχυσε του λούσου και της πολυέξοδης ζωής που την είχαν μάθει.
Όταν δε έμαθε τις τεράστιες προσπάθειες που έκανε ο άντρας της να ικανοποιήσει την οικογένειά του, ένιωσε ντροπή. Του έδωσε ξανά τη θέση που είχε καταλάβει η κατανάλωση και τ’ άχρηστα πράγματα.
Άρχισε να ησυχάζει κι αυτός, να νιώθει πως δεν φταίει για όλα, να αισθάνεται πως δεν είναι μόνος και σε αδιέξοδο.
Ο έρωτάς τους έγινε όπως ποτέ πριν. Από ψεύτικος και υποκριτικός μέσα στην άγνοια για ζωή, έγινε τώρα ουσιαστικός και βαθύς.
Τον συμπόνεσε και πίστεψε σ’ αυτόν.
Αυτά τα τόσο μικρά θέλει το κάθε αρσενικό για να νιώσει τεράστιος, να νιώσει υπερδύναμος και ικανός να τρέχει μια ολόκληρη ζωή για να προσφέρει στην εστία του.
Η πεθερά απομακρύνθηκε. Είχε τελειώσει ο ρόλος της και δεν έπρεπε να μείνει ανάμεσα στα πόδια τους.
Πολλές φορές, όταν ένας τρίτος άνθρωπος μπαίνει ανάμεσα στο ζευγάρι είναι πρόβλημα.
Εξαρτάται πάντα πότε μπαίνει και με ποιο σκοπό.
Αν μπει για να διχάσει, είναι πρόβλημα· αν το κάνει για να ενώσει, είναι ιερός ο σκοπός του.
Μπορεί να μην είναι συγγενής, μπορεί να είναι φίλος. Ο κανόνας ισχύει πάντα για όλους.
Μεγάλη η ικανότητα να ενώσει κάποιος δυο ανθρώπους, όπως μεγάλη είναι και η δύναμη να διχάσει. Εδώ μπαίνει η ηθική του καθενός.
Αν δεις πως το ζευγάρι αγαπιέται, δεν πρέπει να πάρεις το μέρος κανενός. Πρέπει να βρεις αυτά που το ενώνουν και να τα δυναμώσεις. Να μικρύνεις αυτά που το χωρίζουν.
Να τους θυμίσεις τα οράματα με τα οποία συνδέθηκαν και αγαπήθηκαν πάνω απ’ όλα. Να τους δώσεις ιδιότητες που μπορεί εσύ να μην τιςπολυπιστεύεις αλλά είναι ιερές για το ζευγάρι, γιατί μόνο εκείνοι ξέρουν αν θέλουν να είναι μαζί.
Όταν πια ησυχάσουν και φύγει η ένταση, τότε είναι που μπορούν να σκεφτούν ψύχραιμα. Μόνο τότε και χωρίς τις εμμονές της διαμάχης μπορεί ν’ αποφασίσει το ζευγάρι τι πραγματικά θέλει να κάνει.
Θέλει υποκριτικές ικανότητες για να παίξεις έναν τέτοιο ρόλο, θέλει δύναμη ψυχής και αντοχές. Δεν μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε.
Όλοι έχουμε βρεθεί μπροστά σε διαμάχες φίλων μας, όλοι κληθήκαμε να πάρουμε θέση και πάντα αυτό ήταν δύσκολο, ειδικά όταν αγαπάς και τους δυο.
Ο ρόλος του τρίτου προσώπου μπορεί να είναι καταστροφικός ή ο από μηχανής θεός που θα δώσει τη λύση.
Ψάξτε στις διαμάχες των ζευγαριών που βρίσκονται ως φίλοι γύρω μας – όχι ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, αλλά τι πραγματικά θέλουν. Τι τους ενώνει, τι τους δυναμώνει.
Μπείτε στο ρόλο του από μηχανής θεού εκείνη τη δύσκολη ώρα.
Σκεφτείτε πως παίζετε σε μια αρχαία τραγωδία.
Θα σας ευγνωμονούν, να με θυμηθείτε, όποια κατάληξη και να έχει η σχέση τους.
Συντάκτης: Γιώργος Γλαύκος
