Γνωρίστηκαν πριν δυο χρόνια. Έρωτας μεγάλος, λατρεία.
Ζούσαν την κάθε στιγμή. Εκδρομές, ξενύχτια, ποτά, γλέντια και ατέλειωτο σεξ.
Πολύ κόσμος γύρω τους, φίλοι και γνωστοί, αλλά κατέληξαν να είναι κολλητοί μόνο με άλλα δυο ζευγάρια. Κάθε μέρα μαζί, είτε για καφέ είτε για φαγητό είτε ακόμα ήσυχα βράδια στο σπίτι κάποιου ζευγαριού.
Χαζοκουβέντες, σοβαροί προβληματισμοί, ανησυχίες, να μοιράζονται όλοι τους φόβους τους για ό,τι συμβαίνει γύρω, να νιώθουν σιγουριά επειδή είναι μια δεμένη ομάδα, να μπορεί να στηρίζεται ο ένας στον άλλον σε μια δύσκολη στιγμή, να ξέρει πως αν δεν πληρωθεί θα μπορεί να δανειστεί από κάποιον που μπορεί από την παρέα. Είχαν γίνει σαν μια οικογένεια και όσο περνούσε ο καιρός τόσο οι σχέσεις τους δυνάμωναν και βάθαιναν.
Το τελευταίο εξάμηνο όμως το ζευγάρι ήταν όλο καυγάδες. Ένταση, φωνές, μούτρα, με την υπόλοιπη παρέα να παρακολουθεί αμήχανα τα όσα συμβαίνουν. Μέχρι που έφτασε η ώρα του χωρισμού. Όχι ενός ήσυχου και ήρεμου χωρισμού. Άρχισε το γνωστό κατηγορητήριο του ενός προς τον άλλον, με αποκαλύψεις, με καρφώματα, σχεδόν με μίσος.
Η παρέα πάγωσε. Εδώ αρχίζει και το δικό της μαρτύριο. Ο καθένας προσπαθούσε να πάρει όσους φίλους μπορούσε με το μέρος του. Οι φίλοι έπαψαν να είναι κοινοί και το πρώην ζευγάρι ζητούσε, απαιτούσε ίσως, να πάρουν θέση για το ποιος ήταν πιο σωστός από τους δυο. Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Η πίεση μεγάλη γιατί οι χωρισμένοι ήθελαν δικαίωση και στήριξη.
Λοιπόν αγαπημένοι μου, χωρισμένοι και πονεμένοι. Σας καταλαβαίνω. Όλοι έχουμε πονέσει, όλοι έχουμε ξενυχτήσει μετά από το χωρισμό αλλά ελάτε να σκεφτούμε λίγο και τους φίλους. Βγείτε λίγο από το προσωπικό σας δράμα και κοιτάξτε, όσο μπορείτε, τι δημιουργείτε στο φιλικό σας περιβάλλον.
Συμβαίνει κι εκεί μια μεγάλη αλλαγή και όπως εσείς, έτσι κι εκείνοι προσπαθούν προσαρμοστούν σε μια νέα κατάσταση. Δεν είναι τόσο βαριά και δύσκολη όσο η δική σας, αλλά είναι δύσκολη.
Είναι σίγουρα αναστατωμένοι, πονάνε κι εκείνοι που δε σας βλέπουν μαζί, η σχέση σας τους έδινε μια σιγουριά, χαρά, ειδικά αν ήταν μακροχρόνια, είχε δημιουργήσει συνήθειες που δεν τους είναι εύκολο να τις αλλάξουν.
Συνήθειες όπως μια απλή ερώτηση για το τι κάνει ο πρώην ή η πρώην σας, πότε και πού θα βρεθείτε μέχρι μεγάλα σχέδια και οράματα που ήταν βέβαιο πως θα τα ζήσετε όλοι μαζί σαν φίλοι.
Έχουν ήδη ζήσει μαζί σας πολλές εύκολες και δύσκολες καταστάσεις, έχουν πολλές αναμνήσεις από διακοπές, από βόλτες, από συζητήσεις και τόσα άλλα μικρά και μεγάλα που συνθέτουν κάθε σχέση.
Ξαφνικά λοιπόν πρέπει να τα ξεχάσουν όλα αυτά. Πρέπει να προσέχουν τι θα πουν, πρέπει να μιλάνε μόνο για τον έναν, αυτόν που έχουν μπροστά τους από το ζευγάρι.
Μεγάλη η αμηχανία. Με ποιον να πάνε και ποιον ν’ αφήσουν.
Κάτι ακόμα δύσκολο είναι πως σε κάθε χωρισμό αρχίζουν οι αποκαλύψεις. «Και ξέρεις, μου έκανε κι αυτό, μου έκανε και το άλλο, δεν στα έλεγα γιατί ντρεπόμουν, αχ τι τράβηξα, αχ πώς πόνεσα και δεν μίλαγα» και τόσα άλλα ωραία.
Αυτά δυναμώνουν την αμηχανία των φίλων. Δεν πιστεύουν στ’ αυτιά τους και το μόνο που θέλουν είναι ν’ απομακρυνθούν, να φύγουν, δεν αντέχεται κάτι τέτοιο, είναι δύσκολο.
Ο κάθε χωρισμένος θέλει ν’ αποδείξει στους φίλους πως δεν έφταιγε. Πως έφταιγε ο άλλος. Κανείς δεν αναλαμβάνει τις δικές του ευθύνες, ειδικά τον πρώτο καιρό. Δεν υπάρχει η ψυχραιμία να σκεφτεί πως οι ευθύνες είναι στη μέση μοιρασμένες, έχουν και οι δυο τα δίκια τους και τ’ άδικά τους. Όχι, για όλα φταίει ο άλλος.
Οι φίλοι όμως, δεν είναι κάτω από το βάρος αυτής συναισθηματικής κατάστασης. Σκέφτονται πιο νηφάλια, με περισσότερη λογική και δεν μπορούν να δεχτούν πως φταίει μόνο ο ένας. Ναι, αλλά αν τολμήσουν να το πουν θα θεωρηθούν προδότες και προτιμούν να μη μιλήσουν.
Μέσα στον πανικό τους οι χωρισμένοι, ψάχνουν απεγνωσμένα να μάθουν τι κάνει ο πρώην. Αν βγαίνει, πού πηγαίνει, τι λέει, πώς νιώθει και φυσικά θα ρωτήσει τους φίλους. Εδώ αρχίζουν και τα πιο δύσκολα.
Όσο και να θέλει ο φίλος να συμπαρασταθεί, θα πρέπει από αγάπη και προς τους δυο να κρατήσει ίσες αποστάσεις. Ή αν έστω συμπαθούσε περισσότερο τον έναν από τον άλλον, δε θέλει να γίνει ο ρουφιάνος, αυτός που θα καρφώσει. Είναι άλλωστε ακόμα φίλοι. Έρχεται σε πολύ δύσκολη θέση. Αν πει αυτά που ξέρει θα είναι καρφί, αν δεν πει τίποτα δεν αγαπάει αυτόν που τον ρωτάει. Αδιέξοδο.
Καταλαβαίνετε πως μια κατάσταση χωρισμού έχει τεράστιο αντίκτυπο σε όλη την παρέα. Τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, η παρέα διαλύεται. Σπάει ένα κρίκος από την αλυσίδα που τους ένωνε, που δημιουργούσε έναν ωραίο κύκλο.
Οι κοινοί φίλοι βιώνουν και αυτοί το δικό τους «διαζύγιο». Ένα διαζύγιο από το οποίο λείπει μόνο το σεξ και ο έρωτας. Όλα τα άλλα συναισθήματα είναι δυνατά. Λύπη, θυμός, απογοήτευση, πίκρα, χάνεται η εμπιστοσύνη, δημιουργείται ένα κενό δυσαναπλήρωτο, έκπληξη για όσα συμβαίνουν ή μαθαίνουν, αγωνία για το μέλλον των χωρισμένων, συμπόνια για τον φίλο που πονάει, άγχος για το τι θα κάνουν ο καθένας μόνος του. Η χαρά και η γαλήνη της φιλικής σχέσης μετατρέπεται σε δυσπιστία και απογοήτευση.
Αγαπημένοι μου χωρισμένοι, όσο και αν πονάτε έχετε υποχρέωση να σκεφτείτε τους κοινούς σας φίλους. Μόνον εσείς μπορείτε να τους βγάλετε από τη δύσκολη θέση και να τους βοηθήσετε, ναι να τους βοηθήσετε, όσο και αν ακούγεται υπερβολικό. Δεν είστε μόνο εσείς που βρίσκεστε σε δύσκολη κατάσταση. Μπορεί αυτή η βοήθεια που θα δώσετε να σας κάνει καλό, να ξεχάσετε λίγο το δικό σας πόνο του χωρισμού.
Δεν υπάρχει κάποια συνταγή άλλωστε, για το πώς πρέπει να φερθεί ένας κοινός φίλος σ’ ένα ζευγάρι που χώρισε.
Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, άρα και το πώς θα φερθείτε εξαρτάται από τον χαρακτήρα που έχετε απέναντί σας.
Αρκεί μόνο να τον σκεφτείτε λίγο. Σ’ ένα χωρισμό όλοι χρειάζονται βοήθεια.
Συντάκτης: Γιώργος Γλαύκος
