Δυο είναι τα ερωτήματα στον έρωτα:
-Θέλεις να σ’ ερωτευτούν;
-Θέλεις να ερωτευτείς;
Η περίπτωση να ερωτευτείς και να σ’ ερωτευτούν ερευνάται ακόμα στα εργαστήρια. Είναι σπάνια.
Με το πρώτο δεν υπάρχει οργασμός. Με το δεύτερο υπάρχει μια πιθανότητα. Στην τρίτη, που είναι είδος προς εξαφάνιση, είναι δεδομένος ο οργασμός. Αλλά θέλει μεγάλη ικανότητα να το απολαύσεις, δεν είναι κάτι απλό. Α, και το σημείο G του καθένα είναι στο μυαλό. Και είναι μοναδικό, δεν υπάρχει κάποιο άλλο ίδιο.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή τα πράγματα. Έχουμε λοιπόν αυτόν που θέλει να τον ερωτεύονται. Που θεωρεί δεδομένο πως είναι ερωτεύσιμος.
Μήπως να το ξανακοιτάξεις λίγο, βρε παιδί μου; Πώς είναι δυνατόν δηλαδή πάντα να σ’ ερωτεύονται; Μα και οι μεγαλύτεροι γόηδες της ιστορίας με τις άπειρες κατακτήσεις δεν κατάφεραν να τους ερωτευτούν οι πάντες.
Ποια ανάγκη σου προσπαθείς να καλύψεις; Εντάξει δεν θα μπω στα χωράφια των ψυχολόγων, αλλά όσο τέλειος και να είσαι ή να προσπαθείς να γίνεις, μόνο μια μερίδα ανθρώπων θα πείσεις.
Ντύνεσαι ωραία, γυμνάζεσαι, προσέχεις τη συμπεριφορά σου και στο τέλος πάντα θ’ ανακαλύπτεις πως το κοινό σου είναι πολύ συγκεκριμένο. Δεν είναι όλοι. Και θυμώνεις και εκνευρίζεσαι και γίνεσαι και επιθετικός που δεν αντιλαμβάνονται το μεγαλείο της ύπαρξής σου.
Ε, ναι λοιπόν, δεν το βλέπουν όλοι αυτό το είδωλο που βλέπεις εσύ στον καθρέφτη σου, όπως ο νάρκισσος στο νερό. Ή αυτό που βλέπουν δεν τους λέει τίποτα. Σκληρό το καταλαβαίνω, αλλά έτσι είναι. Δεν αρέσουμε όλοι σε όλους. Χιλιοειπωμένο μεν αλλά εσύ δεν το άκουσες ποτέ δυστυχώς.
Εσύ είσαι ερωτευμένος με τον εαυτό σου και δυστυχώς δεν μπορείς να δεις κανέναν άλλον, ούτε καν εκείνον που θα σου μοιάζει, που θα είστε ολόιδιοι.
Το πιο σκληρό αποτέλεσμα για σένα θα είναι πως ποτέ δε θα έχεις οργασμό με κανέναν παρά μόνο με τον εαυτό σου. Το «μαζί» δε θα υπάρξει σαν λέξη στη ζωή σου. Η αγκαλιά που θα σε τυλίξει θα είναι επειδή ο άλλος έχει υποχρέωση προς το μεγαλείο σου, όχι επειδή το θέλει.
Πόση μα πόση μοναξιά, όταν ξαπλώνεις το βράδυ και λίγο πριν κοιμηθείς, δεν αντέχεις ούτε στη σκέψη πως δεν εισέπραξες τον έρωτα που φανταζόσουν. Δεν είναι οφειλή ή γραμμάτιο που σου χρωστάει κανείς το να σ’ ερωτευτεί, είναι αμοιβαία πράξη αλλιώς είναι λειψή.
Ναι καταλαβαίνω πως μπορεί να φοβάσαι να ερωτευτείς κι εσύ και το σέβομαι απεριόριστα, αλλά γιατί επιτίθεσαι σε όποιον δεν μπορεί να το δει;
Λίγο αν σηκώσεις τα μάτια σου από τον εαυτό σου, θα δεις πολύ σημαντικούς ανθρώπους, ψυχές, μυαλά και σώματα που αξίζουν τον έρωτά σου, το δικό σου να τους τον προσφέρεις. Σε διαβεβαιώνω πως το περιμένουν. Δυστυχώς δε γίνεται διαφορετικά και δεν είναι δύσκολο.
Η άλλη περίπτωση είναι εκείνου που ερωτεύεται. Συνέχεια. Αλλά όχι τον ίδιο άνθρωπο. Εδώ πια κι αν είναι πασιφανές πως η λέξη «μαζί» είναι άγνωστη.
Εσύ που ερωτεύεσαι συνέχεια έχεις βρει και τη μέθοδο που αποδίδει: βάζεις τόσο ψηλά τον πήχη, είσαι τόσο απαιτητικός που πάντα θα βρίσκεις μια δικαιολογία να εξαφανιστείς όταν το θέμα πλησιάζει στην ένωση. Τι κούραση!
Κούραση όχι τόσο το να βρεις το νέο σου ίνδαλμα, αλλά να ψάχνεις διαρκώς τρόπους να φύγεις. Τον έρωτα και την ένωση τον βλέπεις σαν φυλακή κι εσύ σκάβεις διαρκώς λαγούμια να δραπετεύσεις.
Μα,από τι να φύγεις; Από αυτό που ποθείς και φοβάσαι; Από αυτό που δεν έμαθες πως δηλαδή στον έρωτα είναι πάντα δύο; Ναι πιθανόν να μην το έμαθες. Ή να κόλλησες σε κάποιον παλιό και να τον αποζητάς διαρκώς. Δηλαδή προσπαθείς να κάνεις σεξ με κάτι που δεν υπάρχει.
Θα κάνεις έρωτα μόνο με κάτι που φαντάζεσαι και ας μην είσαι μόνος στο κρεβάτι. Το υπόλοιπο μισό θα είναι η φαντασία σου, το παρελθόν σου ή κάτι τόσο άπιαστο που δεν κινδυνεύεις να είναι πραγματικό.
Θα το πω λίγο ωμά: και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει τεράστια συναισθηματική τσιγκουνιά. Δε δίνετε ούτε του αγγέλου σας νερό. Κι αν δε δώσεις, δε σου επιστρέφεται. Η ζωή δε σας χρωστάει τίποτα, σου επιστρέφει ό,τι της δίνεις. Μπορεί να ολοκληρώνεις στο σεξ, αλλά οργασμό δεν θα έχεις. Γιατί ο οργασμός είναι πρώτα εγκεφαλικός και μετά σωματικός. Μπορεί και αντίστροφα αλλά σίγουρα απαιτούνται και τα δύο να είναι σε διέγερση.
Τέλος υπάρχει και η ιδανική περίπτωση: να ερωτευτείς και να σ’ ερωτευτούν. Όπως είπα και στην αρχή αυτό είναι κάτι σπάνιο, δύσκολο και θέλει κότσια. Μη φανταστείς βία ή μαγκιές. Κότσια εννοώ ανθρωπιάς, κατανόησης, συμπόνιας και κυρίως να καμαρώσεις για τον σύντροφό σου. Να τρέχουν τα σάλια σου από επιθυμία, όχι μόνο για το κορμί, αλλά και για την ψυχή.
Τα κότσια χρειάζονται για τον εαυτό σου, να μην τον ζηλέψεις, να μην τον φθονήσεις αν σε κάτι είναι καλύτερος αλλά να το χαρείς. Να βάλεις το εγώ σου στην αποθήκη και να το κλειδώσεις για όσο είστε μαζί. Αυτή είναι η μαγκιά. Κάθε φορά που θα εμφανίζεται σαν τη γρίπη να βρίσκεις το συναισθηματικό σου αντιβιοτικό και να το θεραπεύεις. Όταν δεν υπάρχει το εγώ σου δίνεις χώρο στον άλλον ν’ αναπτύξει ακόμα περισσότερο αυτό που ποθείς. Να το κάνει τεράστιο για σένα. Ο περιορισμένος χώρος από το εγώ σου τον διώχνει για ν’ αναπνεύσει και η αναπνοή αυτή μπορεί να είναι άλλος σύντροφος. Μην κλαίγεσαι μετά.
Αμοιβαία όμως, και οι δυο θα πρέπει να το κάνουν.
Οι περισσότεροι πιστεύουν πως αυτό είναι έτοιμο. Τρίχες. Μαθαίνεται, διδάσκεται ακόμα από δασκάλους που θα μπορούσαν να είναι ισορροπημένοι φίλοι. Θέλει χρόνο, κόπο και υπομονή. Είναι σαν το χωράφι που σπέρνεις και περιμένεις να θερίσεις.
Και κάτι τελευταίο: στην τρίτη ιδανική περίπτωση είναι απαραίτητο να μπορείς να δεις το σημείο G συντρόφου που σου έκανε κλικ. Το σημείο αυτό είναι καθαρά εγκεφαλικό και μοναδικό για κάθε άνθρωπο. Εκείνοι που θα ερωτευτούν ο ένας τον άλλον και θα είναι μαζί, είναι οι ικανοί να διακρίνουν αυτό το σημείο στον άλλον.
Όχι για να το κάνουν δικό τους, όχι για να το κατακτήσουν, αλλά για να το θαυμάζουν σαν έργο τέχνης, σαν κάτι μοναδικό που πρέπει να προστατεύσουν και να προφυλάξουν. Αυτοί είναι οι μόνοι που θα έχουν μαζί οργασμό. Οργασμό με την ύπαρξη του άλλου στη ζωή τους, όχι μόνο στο κρεβάτι.
Μεγαλείο!
Συντάκτης: Γιώργος Γλαύκος
