Δεν υπάρχει τίποτε πιο δυνατό από το μητρικό φίλτρο.
Πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει. Και είναι ολόσωστο, έτσι ακριβώς.
Υπάρχει όμως κάτι αντίστοιχης και ίδιας δύναμης με εκείνη της μητρότητας.
Είναι το πατρικό φίλτρο.
Όταν μια γυναίκα μένει έγκυος από έναν άντρα συμβαίνει το εξής καταπληκτικό: ο άντρας το καταλαβαίνει την ώρα της σύλληψης. Ποτέ δε θα το πει συνειδητά γιατί θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να πιστέψει πως πράγματι το κατάλαβε και δεν ήταν στη φαντασία του.
Αρχίζει να συμπεριφέρεται προς τη γυναίκα του αμέσως διαφορετικά. Φέρει μέσα της ένα κομμάτι από τη ψυχή του. Ό,τι πιο πολύτιμο έχει.
Και έρχεται η μεγάλη ώρα που για πρώτη φορά βλέπει το παιδί του. Μια εικόνα που θ’ αποτυπωθεί τόσο ανεξίτηλα μέσα του που θα σβήσει μόνο με το θάνατο.
Ας είναι χίλια άτομα δίπλα του, ας φωνάζουν, ας μιλάνε. Δεν ακούει τίποτα, μόνο βλέπει τον άνθρωπο που δημιούργησε. Μια βαθιά ανακούφιση που έρχεται από τα έγκατα του είναι του σαν βάλσαμο.
Είμαι πατέρας!
Σαν να χτυπά ένα κουδούνι και να ειδοποιεί πως τελείωσε οριστικά στη ζωή του η περίοδος που ήταν μόνος. Τώρα είναι ο πατέρας και το παιδί του. Όσο ζουν θα είναι δύο, ποτέ ο ένας ή ο άλλος μόνοι, έστω και αν δεν βρίσκονται κοντά.
Η στιγμή που επιτέλους του το φέρνουν να το πάρει αγκαλιά τον κάνει να τρέμει ολόκληρος. Δεν φοβάται, από χαρά τρέμει. Αυτή η στιγμή που θ’ ακουμπήσει τα χείλια του για πρώτη φορά στο κεφαλάκι του. Που θα προσπαθήσει να το σφίξει στην αγκαλιά του μέχρι να του βάλουν τις φωνές μήπως του κάνει κακό.
Τώρα αρχίζει να μαθαίνει τι σημαίνει αγάπη. Τι σημαίνει να δίνεις για να υπάρχει μια άλλη ζωή και να περνά καλά. Ό,τι και να σκεφτεί δεν τον αφορά μόνο προσωπικά. Ό,τι και να θελήσει να κάνει πρώτα θα πάει το μυαλό του στο παιδί του, όχι για να πάρει την έγκρισή του, αλλά για να καταλάβει αν αυτό θα του κάνει καλό ή όχι. Αν θα το χαρεί ή όχι. Αν θα τον δυσκολέψει ή όχι. Στο παιδί όχι στον ίδιο.
Εννοείται πως είναι το πιο όμορφο, το πιο έξυπνο απ’ όλα τα υπόλοιπα.
Εννοείται πως ούτε η μάνα του δεν θα το μαλώσει. Θα πάει κρυφά να του κάνει το χατίρι και ας γίνει το σώσε μετά.
Θέλει να του δώσει να καταλάβει πως είναι ο απόλυτος σύμμαχος είτε αυτό αφορά μια σοκολάτα είτε όταν ξοδέψει όλα του τα χρήματα σε κάτι που δεν έπρεπε.
Ο «σωστός» μπαμπάς οφείλει να κακομαθαίνει το γιο του. Έβαλα εισαγωγικά για να προλάβω αντιδράσεις. Πείτε ό,τι θέλετε, η ζωή θα σας το αντιστρέψει.
Μεγαλώνει, περνάει στην εφηβεία.
Ο πατέρας όλο αυτό το διάστημα έχει καυγαδίσει με όλους όσοι χρειάστηκε να βρεθούν δίπλα στο παιδί του.
Με το δάσκαλό του που τόλμησε να πει πως δεν ήταν καλά διαβασμένος.
Με τον πατέρα του φίλου του επειδή τον έδειρε.
Δεν ακούει κανέναν. Όποτε και όπου και αν χρειαστεί τον πατέρα θα είναι εκεί και θα πάρει το μέρος του. Μετά μπορεί να του τα χώσει για τις βλακείες που κάνει και βέβαια να βρει αμέσως μια δικαιολογία για να τον συγχωρέσει. Αλλά ποτέ μπροστά σε άλλον. Για τους υπόλοιπους θέλει να είναι ο πατέρας προστάτης, ασπίδα και φροντίδα.
Σε κάθε σχέση πατέρα – παιδιού υπάρχουν και οι δύσκολοι περίοδοι.
Περίοδοι που μπορεί να μπλέξει το παιδί άσχημα. Να κάνει σοβαρά λάθη, να κινδυνέψει.
Θα σκεφτείτε πως η σχέση δοκιμάζεται τότε. Λάθος. Έχει δοκιμαστεί από την ημέρα που γεννήθηκε. Θα είναι εκεί δίπλα του ό,τι λάθος και να έκανε όσο δύσκολο και αν είναι.
Αυτοί που δεν το κάνουν, οι τύψεις θα τους κυνηγούν σε όλη τους τη ζωή.
Ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε ποτέ να τους ησυχάσει είναι το παιδί τους. Μόνο αν του ζητήσουν συγγνώμη και τους συγχωρήσει.
Οι πρώτες βέβαια δοκιμασίες ξεκινούν στην εφηβεία, τότε που το παιδί, ειδικά το αγόρι, αμφισβητεί τον πατέρα του, θέλοντας να πάρει τη θέση στην οικογένεια. Ομηρικοί οι καυγάδες, αλλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, δεν θα μεγαλώσει και δεν θα ωριμάσει ποτέ αν δεν το κάνει.
Είναι πολύ μοναχικό συναίσθημα η πατρότητα. Δεν μοιράζεται, δεν μπορεί να χωριστεί. Μπορεί το ζευγάρι να χωρίσει, αν και το ζευγάρι που έχει κάνει παιδί ποτέ δεν χωρίζει, αλλάζει απλώς ο τρόπος που σχετίζεται.
Μπορεί το παιδί να παντρευτεί και να φύγει. Όσες χιλιάδες χιλιόμετρα και να είναι μακριά του, ξέρουν και οι δυο πως είναι μαζί. Έστω στη σκέψη. Άλλωστε μια δυνατή σκέψη αγάπης έχει το ίδιο αποτέλεσμα μιας δυνατής αγκαλιάς.
Αν δεν έχετε δεύτερο και τρίτο βρακί μαζί σας όταν θα πάτε πρώτη φορά να δείτε το γιο σας φαντάρο θα γίνετε ρεζίλι. Α, και μην αρπαχτείτε με τον πρώτο αξιωματικό που θα δείτε μπροστά σας επειδή τον έβαλε σκοπιά και τον ταλαιπώρησε. Λέει υπερβολές ο γιος σας για να καμαρώσετε που είναι άντρας πια.
Από τη ζωή ενός άντρα θα περάσουν πολλά. Θα πιστεύει πάντα πως τώρα ζει τον μεγαλύτερο έρωτα, πως τώρα είναι ολοκληρωμένος, πως τώρα είναι ευτυχισμένος.
Κρατήστε μια πισινή μέχρι ν’ ακούσετε τη λέξη «μπαμπά» να βγαίνει από κάποιο στόμα και ν’ απευθύνεται σ’ εσάς. Μέχρι αυτά τα δυο μικρούλικα χεράκια να σας αγκαλιάσουν το λαιμό. Μέχρι να πάει η καρδιά σας στη θέση της όταν πέσει το παιδί σας από την κούνια. Μέχρι να ακούσετε το τηλέφωνο να χτυπάει όταν λείπει. Όσο μεγάλο και αν είναι.
Μόνο τότε μπορείτε να συγκρίνετε το μέγεθος της αγάπης.
Είναι ο μόνος λόγος που θα έδινε και τη ζωή του ακόμα. Για να τον προστατεύσει από το κακό.
Μεγάλα λόγια είπαμε και θα πούμε. Αλήθειες ή ψέματα.
Η πιο μεγάλη λέξη που πρέπει να πει ένας άντρας είναι ένα τεράστιο «ευχαριστώ» στη γυναίκα που τον έκανε πατέρα. Όποια κι αν είναι, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Να είσαι πάντα καλά γιε μου.
Συντάκτης: Γιώργος Γλαύκος
