Τι είναι όμορφο; Η ομορφιά είναι κάτι επιφανειακό το οποίο βλέπουμε και μπορούμε να συγκρίνουμε, ή είναι κάτι πιο εσωτερικό και αφηρημένο που δεν μπορούμε να ορίσουμε με ακρίβεια; Πολλές οι απορίες γύρω από το καλαίσθητο και το όμορφο, αφού υπάρχουν πράγματα που ενώ στα μάτια κάποιου φαντάζουν υπέροχα, στα μάτια ενός άλλου είναι αδιάφορα ή ακόμη και «άσχημα». Συνήθως, όταν κάτι αρέσει σε μια αξιόλογη μερίδα ανθρώπων, βαφτίζεται αντικειμενικά όμορφο. Αντίστοιχα και για κάτι που δεν είναι αρεστό από πολλούς, αποκαλείται αντικειμενικά άσχημο. Κάπως έτσι όμως μπαίνουν ταμπέλες σε πράγματα και ανθρώπους.
Η εξωτερική εμφάνιση δεν είναι κάποιος δείκτης για να μας πει πόσο μετράμε σαν άνθρωποι. Δεν έχει σύστημα μέτρησης, να λέμε πως παίρνεις δύο πόντους για τα καστανά μάτια αλλά τρείς για τα γαλάζια, να συνυπολογίζουμε τα χαρακτηριστικά και να δίνουμε τελικό σκορ. Για αυτό σαν ένα μήλο της Έριδος, η εξωτερική εμφάνιση τείνει να εντείνει τις διαφορές και τη ζήλια.
Μια άλλη πηγή ομορφιάς, ακόμη πιο υποκειμενικής αυτήν τη φορά, έχει να κάνει με το χαρακτήρα μας. Αυτό είναι και το βασικό σημείο με το οποίο προσεγγίζουμε τους γύρω μας. Συνέχεια του χαρακτήρα μας, που όσο πιο πλούσιος και πληθωρικός είναι, τόσο πιο έντονα μας εξοπλίζει, είναι τα ταλέντα που έχουμε. Το ταλέντο είναι μια αντικειμενική αλήθεια και παράλληλα ένας τρόπος να δείξουμε στοιχεία μας ιδιαίτερα και να βάλουμε μια κάπως ξεχωριστή πινελιά σε όσα υπάρχουν γύρω μας. Επομένως αυτό το κάνει και πηγή ομορφιάς.
Συνδυάζοντας όλες αυτές τις τόσο διαφορετικές πηγές, συνειδητοποιούμε πως δε χρειάζεται να έχουμε το ιδανικό και άρτια ισορροπημένο πακέτο ώστε να ξεχωρίσουμε. Υπάρχουν μάλιστα χαρακτηριστικά παραδείγματα γυναικών, που μάγεψαν με το ταλέντο τους και παρόλο που δε θεωρήθηκαν ποτέ αυτό που κάποιοι αποκαλούν «αντικειμενικά όμορφο», αγαπήθηκαν στον υπέρτατο βαθμό. Αυτό έγινε επειδή μέσα από το ταλέντο τους έδειξαν την ομορφιά τους. Ας δούμε μερικές από αυτές:
1. Cesaria Evora
Η Cesaria Evora ονομάζεται αλλιώς και ξυπόλητη ντίβα. Με καταγωγή από το Πράσινο Ακρωτήριο και ζωή που δεν της χαρίστηκε, κατάφερε να κάνει παγκόσμια καριέρα και να αγαπηθεί από το κοινό της. Η συγκεκριμένη τραγουδίστρια, από επιλογή της στις περισσότερες εμφανίσεις της τραγουδούσε ξυπόλητη -εξού και ο χαρακτηρισμός- για να τονίζει τη φτώχεια που υπήρχε στην πατρίδα της. Πριν απογειωθεί η καριέρα της, το τραγούδι δεν μπορούσε να τη συντηρήσει και έτσι το άφησε για περίπου μια δεκαετία. Τη δεκαετία αυτήν την έχει αποκαλέσει «σκοτεινά χρόνια». Η Cesaria, που ταυτίστηκε με ένα ξεχωριστό είδος μουσικής με επιρροές από την πατρίδα της τη Βραζιλία, αλλά και από ναυτικούς, έφυγε από κοντά μας στις 17 Δεκεμβρίου του 2011.
2. Γεωργία Βασιλειάδου
Η Γεωργία Βασιλειάδου είναι η θεία που όλοι θα θέλαμε να έχουμε στο σπίτι μας. Την έχουμε αγαπήσει μέσα από μια σειρά ρόλων που προβάλλουν το αστείρευτο χιούμορ και το τρομερό υποκριτικό της ταλέντο. Η Βασιλειάδου ήταν μια φιγούρα που ήξερε πώς να αυτοσαρκάζεται. Δυστυχώς, ούτε η δική της ζωή ήταν εύκολη. Μέχρι τα εντέκατα γενέθλιά της είχε μείνει ορφανή από μάνα και πατέρα και έπρεπε να δουλέψει για να συντηρηθεί. Η καριέρα της ξεκίνησε περίπου όταν ήταν εικοσιπέντε και έκανε τους κύκλους της μέχρι να καταλήξει να γίνει ο θρύλος που ξέρουμε σήμερα. Κάποια στιγμή στη ζωή της μάλιστα εγκατέλειψε το σανίδι αφού η υποκριτική δεν μπορούσε να συντηρήσει την ίδια και την κόρη της. Η αγαπημένη «Θεία απ’ το Σικάγο», η δική μας «Καφετζού», έφυγε στις 12 Φεβρουαρίου του 1980, αφήνοντας πίσω ένα μοναδικό έργο.
3. Susan Boyle
Τη Susan Boyle τη γνωρίσαμε το 2009 στο Αγγλία έχεις ταλέντο (Britain’s got Talent). Η πρώτη αντίδραση κοινού και κριτών ήταν παρόμοια. Το θέατρο γέμισε από βλέμματα αποδοκιμασίας και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που γέλασαν με «την κύρια από την επαρχία που βγήκε στον αέρα -προφανώς – να γελοιοποιηθεί». Πολλοί σκέφτηκαν με τη μία πως πρόκειται για ένα ακόμη από εκείνα τα act που θα καταλήξουν σε meme γεμάτα από αντιδράσεις με τη φατσούλα που κλαίει απ’ τα γέλια. Το γέλιο όμως κόπηκε όταν άνοιξε το στόμα της και βγήκε από μέσα αυτή η φωνή που καθήλωσε τους πάντες, είτε στην καρέκλα του αμφιθέατρου, είτε στους καναπέδες πίσω από μια οθόνη. Μια γυναίκα με αρκετή δύναμη ψυχής, που για να μην πτοήθηκε με ένα ολόκληρο θέατρο να αντιδρά μαζί της με τρόπο κάπως ειρωνικό, προφανώς και έχει ξαναβρεθεί σε καταστάσεις δύσκολες. Η γλυκύτατη Susan κέρδισε τις καρδιές μας και μας έδωσε ένα μάθημα: να σκεφτόμαστε διπλά και τριπλά πριν βγάλουμε συμπέρασμα για τον οποιονδήποτε.
4. Τζάνις Τζόπλιν
Η φωνή της Τζάνις -ή Pearl (μαργαριτάρι) όπως την αποκαλούσαν φίλοι και συγγενείς- είχε αυτήν την ακατέργαστη βραχνάδα, αυτόν τον ηλεκτρισμό, που μπορούσε να σε ταξιδέψει όπου αυτή επιθυμούσε. Από μικρή βρισκόταν στο περιθώριο. Δέχτηκε παρενόχληση για τα κιλά και τις ουλές που είχε στο πρόσωπό της, ενώ το παρατσούκλι της ήταν «φρικιό». Έχοντας ζήσει όλη αυτήν την περιθωριοποίηση, βρήκε παρηγοριά σε αλκοόλ και εθισμούς, οι οποίες αργότερα την πήραν από τη ζωή. Ήταν παιδί των τεχνών, καθώς πέρα από το τραγούδι τής άρεσε το διάβασμα, η ζωγραφική και ήταν παιδί των λουλουδιών. Λόγω των εθισμών και του ποτού η εμφάνισή της στο Woodstock θεωρήθηκε μέτρια. Έφυγε από κοντά μας στις 4 Οκτωβρίου του 1970 και οι στάχτες της σκορπίστηκαν στον Ειρηνικό Ωκεανό.
5. Rossy de Palma (Ρόσι ντε Πάλμα)
H Rossy de Palma είναι ηθοποιός και η μούσα του παγκοσμίου φήμης σκηνοθέτη Πέδρο Αλμοδοβάρ. Σαν να έχει βγει απευθείας από την Γκουέρνικα του Πικάσο -ή γενικά από κάποιον πίνακα αφηρημένης τέχνης- η Rossy de Palma σε μαγνητίζει με την εμφάνισή της. Είναι ιδιαίτερη και γι’ αυτό ξεχωρίζει. Έτσι μαγνήτισε και τον Αλμοδοβάρ, ο οποίος απλά την είδε να πίνει τον καφέ της σε μια καφετέρια. Για τη φήμη της όμως δεν ευθύνεται κανένας άλλος πέρα από την ίδια, η οποία με σκληρή δουλειά -εντάξει, βοήθησε και το έμφυτο ταλέντο- έγινε αυτή η παγκοσμίου επιπέδου ηθοποιός που όλοι γνωρίζουμε.
6. Φρίντα Κάλο
Η Φρίντα Κάλο είναι σύμβολο. Η ιδιαίτερη προσωπογραφία τής μεγάλης ζωγράφου έχει γίνει αστικό σύμβολο. Είναι η Φρίντα και θα είναι όπως θέλει και γι’ αυτό δεν μπορεί να πει κανείς τίποτα. Μια ταλαιπωρημένη ψυχή, που η μεγάλη της πίκρα ήταν ότι δεν μπορούσε να κάνει παιδιά, διοχέτευσε όλη τη στοργή και την αγάπη στους πολύχρωμους πίνακές της. Η ζωή της τής έφερε πολλές αναποδιές, όμως εκείνη συνέχιζε· όπως μπορούσε. Η Φρίντα έφυγε στις 13 Ιουλίου του 1954 και έγινε γνωστή για το έργο της μετά το τέλος της ζωής της.
Οι λαμπρές αυτές γυναίκες κατέρριψαν με τον τρόπο τους αρκετά κοινωνικά στερεότυπα και αγαπήθηκαν επειδή είναι αληθινές, έχουν ψεγάδια, μα το κυριότερο, κρύβουν μεγαλείο ψυχής. Όλες μέσα από το έργο και το ταλέντο τους έκαναν τον κόσμο μας λίγο πιο όμορφο και μας έδωσαν ένα μάθημα: Η ομορφιά αναδύεται από τον χαρακτήρα. Τα υπόλοιπα είναι περιττά.
Συντάκτης: Αντώνης Ανδρόνικος
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
