Aν κάποιο επάγγελμα μοιάζει επιτέλους ν’ αποκτά την εκτίμηση και την αξία που του αξίζει είναι εκείνο των ψυχοθεραπευτών. Η ψυχανάλυση έχει σταματήσει να θεωρείται ως είδος πολυτελείας ή μη χρήσιμη κι όλο και περισσότερος κόσμος αναζητά τη βοήθειά της για ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του και να συμφιλιωθεί μαζί του. Υπάρχει όμως ένας μύθος που ξετυλίγεται γύρω απ’ αυτούς τους επαγγελματίες καθώς ασχολούνται με το ιδιαιτέρως σύνθετο κομμάτι της ανθρώπινης ψυχής και την ευεξία αυτής, που θέλει τα συγκεκριμένα άτομα, ως γνώστες συμπεριφορών και μοτίβων να έχουν λύσει όλα τα προσωπικά τους θέματα- λες κι είναι οι θεοί.
Αν το δούμε ρεαλιστικά βέβαια, ακόμη να έχει περάσει κανείς χρόνια στα θρανία μαθαίνοντας κάτι, όταν έρχεται η ώρα να το αντιμετωπίσει στη δική του ζωή μη θεωρητικά πια, πολλές φορές αντιδρά χειρότερα από κάποιον που δεν έχει ιδέα περί του αντικειμένου. Επίσης το γεγονός ότι υπάρχει μια τεντωμένη κεραία των ψυχοθεραπευτών απέναντι στους θεραπευόμενους που μπορεί να εντοπίσει το σημείο που πρέπει να εστιάσει, δε σημαίνει ότι μπορεί να το κάνει και με τον εαυτό του. Αφελής αυτός που θα σκεφτεί ότι μπορούμε να υπάρξουμε αντικειμενικοί εμείς με εμάς, ακόμη κι ο Φρόιντ να είμαστε. Με λίγα λόγια, η ανθρώπινη φύση μας, που θεωρητικά διακρίνει το λάθος και το σωστό, όταν έρχεται η ώρα της πράξης κάνει σαν πεντάχρονο παιδάκι που μόλις ξεκίνησε να μαθαίνει τον κόσμο και το φίλτρο της ψυχραιμίας και της διαύγειας πάει περίπατο.
Ακριβώς έτσι είναι κι οι ψυχοθεραπευτές. Μπορεί να βοηθούν τον κόσμο να ξεπεράσει τις κινούμενες άμμους του, μπορεί να θεωρούνται αυθεντίες του επαγγέλματός τους, αυτό όμως δε σημαίνει ότι εφαρμόζουν και την κατεύθυνση που προωθούν στις συνεδρίες τους στην προσωπική τους ζωή, ούτε αυτό τους κάνει λιγότερο επαγγελματίες ή αξιόλογους. Κι αυτοί είναι άνθρωποι! Έχουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσω εγώ ή εσύ ή ο μπακάλης στη γωνία. Ναι, υπάρχει το ενδεχόμενο να δώσουν στα θέματά τους μια βαρύτητα που να είναι σύμφωνη με όσα έχουν σπουδάσει ή να μπορούν ενδεχομένως να είναι περισσότερο φροντιστικοί, όμως και πάλι την επίμαχη ώρα που γίνεται κάτι έντονο, επίπονο, αγχώδες, έχουν βγάλει και διάγνωση. Ταυτόχρονα και πολύ λογικά, ένας ψυχίατρος κι ένας ψυχολόγος θα έχει ερωτικές απογοητεύσεις, θα έχει έναν κακό χωρισμό, προβλήματα με το παιδί του, άγχος για τη δουλειά του, στρες για την πανδημία κι είναι σχεδόν αφύσικο να περιμένουμε να μην τα έχει για να είναι καλός στη δουλειά του.
Είναι το ίδιο παράλογο με το να λες πως ένας γιατρός δεν αρρωσταίνει, ένας δάσκαλος δεν έχει απορίες ή ένας σεφ δε φτιάχνει ποτέ κακό φαγητό. Αυτό το παράδειγμα ταιριάζει γάντι στους επαγγελματίες που ασχολούνται με την ψυχική υγεία και τα καθημερινά προβλήματα. Όσο είσαι στον χορό και χορεύεις με τα δικά σου παπούτσια τον ρυθμό που αντιλαμβάνεσαι, δεν μπορείς να δεις καθαρά πώς χορεύουν κι όλοι οι άλλοι και το ίδιο ισχύει κι αντίστροφα. Όταν καταφέρεις και γίνεις εξωτερικός παρατηρητής του προβλήματος διαχειρίζεσαι πολύ πιο εύκολα την κατάσταση όμως αυτό δε σημαίνει ότι έχεις την προσοχή αυτομάτων και πάνω σου κάθε στιγμή.
Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι είναι σύνηθες ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας να επισκέπτεται συναδέλφους του, με την ιδιότητα του περιστατικού αυτή τη φορά. Ο καθένας μπορεί να χρειαστεί βοήθεια κι αυτό είναι κάτι που οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες γνωρίζουν πολύ καλά. Σε δύσκολες περιόδους, σε περιόδους κρίσης, σε περιόδους που κάποιος θα ήθελε μια πιο επιστημονική συμβουλή κι οι ίδιοι ζητούν βοήθεια από συναδέλφους. Το θετικό σ’ αυτό είναι πως ένας ψυχοθεραπευτής είναι πολύ πιο εύκολο να ζητήσει τη βοήθεια ενός συναδέλφου, από κάποιον που φοβάται να επισκεφτεί έναν σχετικό επαγγελματία γενικά στη ζωή του κι αυτό γιατί αντιλαμβάνεται πιο άμεσα την ιδιότητά του. Ωστόσο, ακόμη κι ανάμεσα σε ψυχοθεραπευτές μπορεί να υπάρξει ο φοβία πως «αφού χρειάζομαι άλλον θεράποντα σημαίνει πως δεν έχω επαρκείς γνώσεις ή ικανότητες διαχείρισης κρίσεων». Φοβία που σαφώς δουλεύεται και μπορεί να αντιμετωπιστεί όπως κάθε ανθρώπου που αμφιβάλλει για τον εαυτό του.
Γενικά, θεός θα χαρακτηριζόταν κάποιος που δεν έχει προβλήματα κι όχι κάποιος που μπορεί να τα λύσει σε χρόνο dt επειδή έχει μερικές γνώσεις παραπάνω από τον μέσο άνθρωπο σε θέματα ψυχικής ανθεκτικότητας ή ψυχής εν γένει. Δυστυχώς τα προβλήματα, δεν πα’ να είσαι ο πάπας της Ρώμης ή ο Έλον Μασκ, θα έχεις όσο είσαι σάρκινος και φθαρτός.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αντώνης Ανδρόνικος
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
