Κρατάς μυστικό; Θα πρέπει να υποσχεθείς ότι δε θα το πεις πουθενά, θα το επικυρώσουμε με ένα pinky promise -ξέρεις αυτή τη συμφωνία με το μικρό δαχτυλάκι που κάνουν στην Αμερική που είναι τύπου ο πιο σοβαρός όρκος- και θα θυσιάσουμε κι έναν κόκορα για να είναι σίγουρο ότι δε θα μιλήσεις ποτέ σε κανέναν γι’ αυτό που θα μάθεις. Μην καταφύγουμε και σε ακρότητες, ας μείνει η γυναίκα του πρωτομάστορα σώα για την ώρα, σε επόμενο μυστικό βλέπουμε. Κι όλα αυτά γιατί υπάρχει αυτή η άτυπη συμφωνία που λέει ότι σε μια φιλία, πρέπει να κρατάμε τα μυστικά που μας εκμυστηρεύονται μέχρι να φτάσουμε στο μνήμα μας.
Για να μπεις καλά στο κλίμα, σκέψου μια χύτρα ταχύτητας. Είναι εξαιρετική για μαγείρεμα όμως αν δεν εκτονωθεί, με η πίεση που αναπτύσσεται μέσα της, το πιο πιθανό είναι να χάσεις ολόκληρη την κουζίνα σου ή να γίνει έτσι μια μικρή “εκριξούλα” κι όποιον πάρει ο χάρος. Τώρα τι σχέση έχει η χύτρα ταχύτητας με τα μυστικά; Στην προκειμένη φάση η χύτρα είσαι εσύ. Για κάποιο λόγο πρέπει πέρα απ’ τα δικά σου προβλήματα να κρατήσεις και τα μυστικά του φιλαράκου και το μεγάλο θέμα είναι πως δεν μπορείς να τα μοιραστείς για να ξελαφρώσεις επειδή δεν είναι δικά σου. Οπότε σε αυτή την περίπτωση τι γίνεται; Πιέζεσαι ακριβώς όπως η χύτρα.
Κάποια στιγμή το μπαμ θα έρθει από μέσα σου. Πολύ αυθόρμητα και πολύ ενστικτωδώς και θα πεις ό,τι σου εκμυστηρεύτηκαν σε κάποιον τρίτο. Και τότε έρχονται και οι τύψεις γιατί πρόδωσες μια φιλία. Βέβαια, αν κάπως μπορούσαμε να κατεβάσουμε λίγο τις προσδοκίες μας για το τι περιλαμβάνει μια φιλία -γιατί έχουν γίνει και λίγο απάλευτες- να μη νιώθαμε τόσο χάλια φίλοι όλη την ώρα. Η φιλία δεν είναι ταφόπλακα μυστικών. Δεν είναι μέρος της φιλίας να κουβαλάς και τα βάσανα των άλλων, όλα και πάντα. Στο κάτω-κάτω να πούμε και μια αλήθεια ακόμη: αν όντως ο φίλος δεν ήθελε να μαθευτεί το μυστικό του ας το έλεγε στο χρυσόψαρό του που έτσι κι αλλιώς θα το ξέχναγε κιόλας μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα.
Μήπως γινόμαστε λίγο υπερβολικοί με το θέμα «μυστικά» στην πολύ γενική του μορφή; Οκ, ναι, κάποια πράγματα θέλουμε να μείνουν μεταξύ φίλων κι είναι ευαίσθητα προσωπικά θέματα. Αλλά για τα ίσως πιο μικρά και γενικά, αν δε βγεις μεσημέρι στην Ελένη να κάνεις δηλώσεις, είναι κι ανθρώπινο να τα πεις π.χ. στο ταίρι σου, στη ροή της συζήτησης. Μερικές φορές νομίζουμε πως τα μυστικά που κουβαλάμε είναι τόσο σημαντικά, λες και παίζουμε στο pretty little liars ή το Gossip girl και πως όλη η σεζόν εξαρτάται από όλα αυτά που κρύβουμε. Αν όλοι είχαμε τόσο ενδιαφέροντες ζωές, το Χόλιγουντ θα πεινούσε κι αυτό είναι δεδομένο.
Γενικά αυτό που πρέπει να καταλάβουμε λίγο πολύ είναι πως δεν είναι κανόνας το να κρατήσουμε ένα φιλικό μυστικό κι εξαρτάται από τη σπουδαιότητά του, αλλά και σε ποιο το λέμε, και σίγουρα δε μας κάνει λιγότερο φίλους ή λιγότερο αξιόπιστους. Αυτό που σε κάθε πτυχή της ζωής μας μπλέκουμε έννοιες όπως την αξία και την ηθική πρέπει να αποδομηθεί ελαφρώς, αφού στο τέλος της ημέρας μας στεναχωρεί, δε μας προσφέρει τίποτα ουσιαστικό και ίσα ίσα μας γεμίζει τύψεις που δεν ήμασταν όσο σωστοί θα έπρεπε, με κάτι επί μέρους όμως απαιτήσεις που αγγίζουν θεό. Κάπου, κάποια στιγμή μέσα στα χρόνια δόθηκε ένα παράδειγμα -ένα μοντέλο ας πούμε καλύτερα- σωστής φιλίας και από τότε πρέπει σώνει και ντε να βαδίζουμε βάσει αυτού. Καταντάει και κάπως κουραστικό, δε νομίζεις;
Εν κατακλείδι το όλο πόιντ είναι να χαλαρώσουμε. Να πετάξουμε από πάνω μας εκείνα τα στερεότυπα και τα ταμπού που μας κλείνουν και να ηρεμήσουμε. Σαφώς, το κομμάτι της φιλίας και των μυστικών είναι ταμπού. Είναι ένα πρότυπο που μας βάζει σε κάποιους ρόλους. Μη φτάσουμε τώρα στο άλλο άκρο και ό,τι μας πουν το κάνουμε ανάρτηση στο facebook, αυτό είναι παθολογικό κι επίσης λάθος. Ένα μέτρο χρειάζεται, ότι ρε παιδί μου ναι δεν έχω σκοπό -ως ο φίλος που του έχεις πει το μυστικό σου- να εκμυστηρευτώ τα εσώψυχά σου σε κάποιον άκυρο, όμως αν υπάρχει στον δρόμο μου ένα άτομο που μπορεί να δώσει μια λύση, ακόμα και στα δικά σου προβλήματα, δε χάνω κάτι να κάνω μια προσέγγιση. Εκεί φαίνεται ο φίλος, βλέπει πέρα από σένα για σένα και ψάχνει λύσεις που μπορεί να βρεθούν απ’ τις πιο απρόβλεπτες συγκυρίες.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου