Κάθε φορά που πληγώνεσαι μη γίνεσαι κάποιος άλλος

Πώς θα ήταν άραγε η ζωή χωρίς τον πόνο, την πικρία και τη στεναχώρια; Μια θεωρία θέλει τα πάθη να είναι αρωγός μας στο να εκτιμήσουμε τις μικρές χαρές της ζωής και κατ’ επέκταση να βρούμε την ευτυχία. Η ευτυχία δεν είναι ένα ουτοπικό συννεφάκι, το οποίο αγγίζουν μόνο οι εκλεκτοί, απλώς έχουμε μάθει τόσο πολύ να την κυνηγάμε, που όταν έρχεται -όντας κάτι στιγμιαίο- εμείς δεν την καταλαβαίνουμε. Ποιος δε θα ήθελε μια ζωή χωρίς πόνο και στεναχώρια που θα ήταν μόνιμα ευτυχισμένος; Δυστυχώς, ο πόνος είναι μέσα στη ζωή και όσο πιο γρήγορα μάθουμε να τον διαχειριζόμαστε, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που αυτός φέρνει.

Οι τρικλοποδιές που μπαίνουν στη ζωή σου είναι εκεί όσο και αν επιλέγεις να μην τις βλέπεις για να μην πληγωθείς. Έρχεται κάποια στιγμή που έχεις μαζέψει τόσα πολλά που απλώς ξεσπάς. Ξεσπάς επειδή έχεις υπομείνει πράγματα, γιατί νιώθεις στιγμιαία πως δεν αντέχεις άλλο. Αν δεν ξεσπάσεις την κατάλληλη στιγμή και καταπνίξεις αυτά που σε βαραίνουν, θα βγουν κάποια στιγμή στην επιφάνεια και δε θα κάνουν καλό ούτε σε σένα ούτε στα άτομα γύρω σου.

Οι πίκρες που σε κρατάνε πίσω και σε γεμίζουν θλίψη μπορεί να είναι μερικά από τα καλύτερα μαθήματα που θα πάρεις. Δεν τα ζει ένας τρίτος, τον οποίο διατίθεσαι να βοηθήσεις, είναι δικά σου βιώματα. Ανάλυσε τα, νιώσ’ τα στο πετσί σου και μάθε απ’ αυτά. Το σημαντικό στην όλη κατάσταση είναι να μη χάνεις τον εαυτό σου. Γιατί να αλλάξεις κομμάτια της προσωπικότητάς σου; Αν προσπαθήσεις να γίνεις λιγότερο ευάλωτος, το μόνο που θα πετύχεις είναι να χάσεις εσένα. Ακόμα και τα αρνητικά κομμάτια μας μάς συμπληρώνουν, όπως κι οι ανασφάλειες που κουβαλάμε. Δε χρειάζεται να γινόμαστε κάποιοι άλλοι όταν κάτι πάει στραβά στην καθημερινότητάς μας και η ψυχολογία μας δεν είναι και στα καλύτερά της.

Όταν προσπαθείς να αλλάξεις χαρακτήρα μετά από μεγάλες στεναχώριες, δε λύνεις το πρόβλημα, ενώ παράλληλα καταπιέζεις ακόμα περισσότερο τον πόνο που βιώνεις. Αυτή η συμπεριφορά δε σε αφήνει να γνωρίσεις τον εαυτό σου, αλλά δημιουργεί ένα προσωπείο που πάει κόντρα στο χαρακτήρα σου. Είναι τελείως διαφορετικό το να προσπαθήσεις να γίνεις πιο δυναμικός απ’ το να γίνεις άλλος άνθρωπος. Σ’ αυτές τις φάσεις της ζωής σου, βλέπεις εκείνο το κομμάτι της προσωπικότητάς σου που είναι ευάλωτο. Γιατί το κομμάτι σου που πονάει πρέπει να το εξαλείψεις; Είναι ανούσια η προσπάθεια., αφού το αποτέλεσμα θα είναι να καταπιεστείς. Το να γίνεις κάποιος άλλος επειδή ο σημερινός εαυτός σου σού επέτρεψε να πληγωθείς, δεν είναι η λύση.

Όταν ο πόνος πηγάζει από σένα, έρχεται η ώρα που ξεπερνάει κάθε άμυνα σου και τότε απλώς καταρρέεις και γκρεμίζεται μαζί με κάθε προσωπείο που τόσο καρτερικά έχτιζες τόσα χρόνια και ολόκληρη η κοσμοθεωρία σου. Χάνεσαι και πρέπει να βρεις από κάπου να πιαστείς για να ξεκινήσεις από την αρχή. Γιατί να φτάσεις σ’ αυτό το σημείο όταν μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου; Όταν ενδεχομένως πληγωθείς από μια σχέση, άσε στην άκρη εγωισμούς και ανασφάλειες και ζήσε όποιο συναίσθημα σου βγαίνει εκείνη τη στιγμή χωρίς να σκέφτεσαι ότι πρέπει να σε αλλάξεις για να μην πονάς! 

Καλώς ή κακώς έχεις μάθει να σηκώνεις τέτοιες άμυνες απέναντι στον πόνο -πόσο μάλλον στο φόβο του πόνου- που όταν έρχεται πελαγώνεις. Αντί να σπαταλάς ενέργεια σ’ αυτή την ψυχοφθόρα κατάσταση προσπάθησε να είσαι αληθινός. Άμα είσαι αυθεντικός και απαλλαγμένος από ψευτοεγωισμούς, ανασφάλειες και κόμπλεξ θα αποδεχτείς πιο εύκολα τον εαυτό σου για όλα εκείνα τα θετικά γνωρίσματα που φέρει, ενώ θα βρεις μόνος σου και τα σημεία που χωλαίνεις. Με το να καλύπτεις τα στοιχεία της ταυτότητας σου, καταφέρνεις να διαιωνίζεις την αντίληψη ότι αποφεύγοντας καταστάσεις και αλλάζοντας στάση ζωής επειδή πληγώθηκες, κάνεις αλλαγή προς το καλύτερο. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο ψέμα που λες στον εαυτό σου!