Μια μέρα απολαυστικά μίζερη

Και ποιος δεν έχει ξυπνήσει μια μέρα και απλά δεν ήθελε να κάνει τίποτα; Είναι εκείνες οι μέρες που το κρεβάτι φαντάζει πιο θελκτικό από το κάθε τι. Δεν μπορείς να σηκωθείς, ή μάλλον δε θες να σηκωθείς. Θες να μείνεις εκεί, να αγναντεύεις ένα μονότονο ταβάνι και τους τοίχους που το στηρίζουν. Είναι αυτές οι μέρες που νιώθεις κενό. Η διάθεσή σου ξέρεις ότι δε θα ανέβει ή και να ανέβει στην πορεία, εσύ θες να είσαι εκεί. Εσύ και οι σκέψεις σου, εσύ και το ταβάνι, χωρίς καμία παρεμβολή από εξωτερικούς παράγοντες.

Οι φίλοι, η οικογένεια, άκυρα άτομα που κανονίζατε μήνες να βγείτε, μπορεί να σε θυμηθούν αυτή τη μέρα. Τα οικεία άτομα διαισθάνονται τη βαριά διάθεση που έχεις. Οι υπόλοιποι απλά είναι βαλμένοι από μια ανώτερη δύναμη για να σου σπάσουν τα νεύρα. Όταν δε θες να δεις άνθρωπο, ο κόσμος γύρω μπορεί να γίνει τόσο εκνευριστικά ενοχλητικός, επιμένοντας να κάνετε πράγματα για να ανέβεις ψυχολογικά. Όταν, δε, δεν παίρνουν από λόγια τσαντίζεσαι παραπάνω που δεν μπορούν να σε καταλάβουν, σου γυρίζει και λίγο το μάτι και τότε κλείνεις τηλέφωνα, μέσα επικοινωνίας και μένεις ήρεμα και ωραία να βράσεις στο ζουμί σου.

Τα πάντα σου φταίνε και με τίποτα δεν μπορείς να ικανοποιηθείς. Ψάχνεις να βρεις τέρψη σε πεπατημένες οδούς, που ξέρεις ότι θα σε οδηγήσουν κάπου. Βάζεις την πιο καταθλιπτική μουσική, που σε ρίχνει απευθείας στα πατώματα. Αυτές τις μέρες πιο εύκολο είναι να πέσεις στο πάτωμα από τις σκέψεις σου, παρά από τη μουσική. Σε εκνευρίζει κι αυτή. Ο ήχος μοιάζει ίδιος, βαρετός, δε σε αγγίζει. Ναι, δεν αισθάνεσαι καλά και κάπως θες να αποδώσεις τη συναισθηματική σου κατάσταση.

Προσπάθησε να ακούσεις τι λέει η φωνή μέσα σου! Γιατί ξύπνησες έτσι; Τι έχει συσσωρευτεί που δε σε αφήνει να ζήσεις; Ευκαιρία για ενδοσκόπηση είναι και μην την αφήσεις να πάει χαμένη. Άσε τη μαυρίλα να σε ρουφήξει μέσα της, μόνο για μια μέρα. Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι. Το δύσκολο είναι να βρεις την αιτία -ή τις αιτίες καλύτερα- που σε οδηγούν σε αυτή την κατάσταση. Μπορεί να νομίζεις ότι έχεις τον λόγο έτοιμο στο πιάτο. Συνήθως, αυτή είναι μόνο η επιφάνεια του παγόβουνου. Προσέγγισε τη βάση των προβλημάτων σου. Στοχάσου και εστίασε εκεί. Στο κάτω κάτω θα έχεις όλη τη μέρα για να το κάνεις.

Κάτσε στο κρεβάτι και μην ασχοληθείς με τίποτα παραπάνω πέρα από τον εαυτό σου! Δες το σαν μονοήμερο ραντεβού με την αρνητική πλευρά του εαυτού σου κι αυτή μέρος σου είναι. Όταν την καταπιέζεις κατ´ εξακολούθηση, λογικό είναι να θέλει κι αυτή κάποια στιγμή να πάρει τα ηνία της ζωής σου, για να της δώσεις λίγη σημασία.

Παρήγγειλε εκείνο το τζανγκ που αποφεύγεις να φας. Μην μπεις στη διαδικασία να ετοιμαστείς ούτε για το ντελιβερά! Ας τον υποδεχτείς με την τρύπια πιτζάμα και το κενό βλέμμα, που δεν έχει καμία επιθυμία για ζωή. Μια μέρα συγχωρείσαι να το κάνεις αυτό. Φάε ό, τι γλυκό έχεις στο σπίτι κι αν δεν έχεις, καλή καρδιά. Φρόντισε την επόμενη φορά που η ζωή θα είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχεις να κάνεις, να έχεις εφεδρική έστω μια σοκολατίτσα. Αν μπορείς να κλάψεις με κάτι να το κάνεις! Το κλάμα λυτρώνει, εκτονώνει από μέσα σου όλο αυτό το βάρος που έχεις μαζέψει.

Μια τέτοια μέρα φαντάζει δυσβάσταχτη εξ´ αρχής. Όλοι τις περνάμε, άλλοτε τέτοιες μέρες υπάρχουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα στη ζωή μας και άλλες φορές έρχονται πιο αραιά. Το θέμα είναι να μη γίνουν ο κανόνας, να μη γίνουν μια μόνιμη κατάσταση. Ο γλυκός πόνος, που μπορεί να φέρουν σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι διεγερτικός. Όταν ξυπνήσεις σ´ αυτή τη κατάσταση και θεωρήσεις ότι το να τη ζήσεις θα σου κάνει περισσότερο καλό μακροπρόθεσμα από το να την καταπνίξεις, τότε να τη ζήσεις στο έπακρο. Μια μέρα είναι, ασ’ την να πάει κατά διαόλου. Όλοι μας το δικαιούμαστε καμιά φορά. Άλλωστε έτσι φωτίζουν πιο λαμπρά και οι καλές μας μέρες.