Σε έναν κόσμο με έρωτες που συχνά δεν κρατάνε, με άτομα που απλώς επιθυμούν προσωπική ικανοποίηση, πόσο εύκολο είναι να βρεις το ιδανικό, το τέλειο; Ε, λοιπόν, δεν το βρίσκεις εύκολα. Κάθε περαστικός απ’ τη ζωή σου θεωρεί τον εαυτό του τέλειο. Πιστεύει ότι μπορεί να σου χαρίσει τον ουρανό και τα άστρα -αν κρίνει πως εσύ είσαι ο κατάλληλος- πάντως σε κάθε περίπτωση την ικανότητα να σου προσφέρει ό,τι επιθυμείς θεωρεί ότι την έχει. Όμως, εδώ που τα λέμε κι εσύ την ίδια ιδέα έχεις για τον εαυτό σου. Την ιδέα της μοναδικότητας, πως έχεις πάνω σου κάτι ξεχωριστό. Αχ και να ξέρες πόσο μοιάζουν οι άνθρωποι στα απλά…

Ποιος δεν έριξε ένα φευγαλέο βλέφαρο στο Notebook σκεπτόμενος -έστω για μια στιγμή- «Εγώ θα βρω το άλλο μου μισό; Τον άνθρωπο που θα του δοθώ ολοκληρωτικά και θα μας χωρίσει μόνο ο θάνατος;» Κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου, θα σου πω πως ίσως τον γνώρισες και από δικό σου σου καπρίτσιο επέλεξες να απομακρυνθείς. Ίσως σου έρχονται μερικά παραδείγματα στο μυαλό όσο διαβάζεις. Αλλά δεν πιστεύω πως υπάρχει μόνο ένα «ιδανικό» άτομο στη ζωή μας κι εκεί ακριβώς κρύβεται η μαγεία.

Στα δεκαπέντε σου, το άλλο σου μισό καθόταν στο διπλανό θρανίο, φορούσε σιδεράκια και σε εκνεύριζε η μουσική που άκουγε. Πήγε να γίνει κάτι, η κατάσταση μοιραία στράβωσε και από τότε σου έμεινε πικρία γι’ αυτόν. Στα είκοσι, εμφανώς έχεις ωριμάσει. Η σχέση για σένα αλλάζει μορφή. Ο ιδανικός σύντροφος πλέον έχει αλλά χαρίσματα. Μπορείς να του μιλήσεις. Να ανοιχτείς, να συζητήσεις ό,τι σε προβληματίζει. Να κάνετε κοινά όνειρα, μιας και είναι η κατάλληλη ηλικία για υλοποίηση. Ακόμα και αυτή η σχέση, ίσως και να τελειώσει πιο άδοξα απ ότι περιμένεις. Μερικά χρόνια μετά και αφού η ζωή έχει ρίξει τα χαστούκια της, εμφανίζεται το άτομο που μπορεί να σε καταλάβει. Το αν θα το αφήσεις πάλι στο χέρι σου είναι. Μπορεί να μιλήσετε για οικογένεια ή να επιλέξετε ένα κοινό βίο χωρίς να μπείτε στη διαδικασία της «τρομακτικής» δέσμευσης. Όμως, κάνεις δεν μπορεί να σου εγγυηθεί πως σε λίγα χρόνια δε θα βρεθεί ένα εξίσου κατάλληλο άτομο για εσένα.

Ψάξε τον έρωτα στα απλά. Σε πράγματα που σε ευχαριστούν. Ζήσε τη στιγμή και μετά σκέψου γιατί πέρασες ωραία. Ανακαλύπτοντας τον εαυτό σου έρχεσαι αντιμέτωπος με όλα εκείνα τα αρνητικά στοιχεία της προσωπικότητας που κρύβεις και φοβάσαι να παραδεχτείς. Όταν τα γνωρίσεις θα καταλάβεις ότι δεν μπορείς να ξεκρεμάσεις τα άστρα του ουρανού και να τα προσφέρεις σε κάποιον άλλον. Μπορείς να τα προσφέρεις μόνο στον εαυτό σου.

Τότε συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχουν υπεράνθρωποι. Οι σούπερ-ήρωες είναι αποκυήματα της φαντασίας μας. Αυτοί δεν έχουν προβλήματα στις σχέσεις τους, τους απασχολεί μόνο πώς θα σώσουν τον κόσμο. Στην πραγματικότητα όμως, οι άνθρωποι αφιερώνουμε πολύ χρόνο στην αναζήτηση του κατάλληλου συντρόφου. Ακόμα και αν δεν το κάνουμε συνειδητά, η κοινωνία είναι έτσι διαμορφωμένη που μας αναγκάζει να το σκεφτούμε. Θέλουμε η δική μας ζωή να είναι αξιοζήλευτη -και λίγο δραματική, για να έχει τη γλύκα της και τότε μπαίνεις στο φαύλο κύκλο που οι υποψήφιοι δεν αρμόζουν στο προτύπου του ιδανικού όπως το έχεις διαμορφώσει στο μυαλό σου.

Τι είναι τέλειο στην πλάση; Σίγουρα όχι ο άνθρωπος. Έχεις περάσει μεγάλη περίοδο της ζωής σου συνειδητοποιώντας τη σκληρή αλήθεια. Αν κάποιος έχει βάλει αυτοσκοπό να ζήσει σύμφωνα με το ιδεώδες της ατελούς σχέσης, θα πρέπει ο ίδιος να είναι ολοκληρωμένος πνευματικά. Τότε, αυτό που ψάχνει έρχεται εύκολα. Μπορεί να έχει τα ψεγάδια του. Η γκρίνια και οι μικρό τσακωμοί να είναι ρουτίνα στην καθημερινότητα. Χωρίς αυτά, πώς γνωρίζεις πραγματικά το σύντροφό σου;

Οποίος νομίζει ότι στον ιδανικό έρωτα, δεν υπάρχουν καθημερινά άγχη, καβγάδες και φιλονικίες, μάλλον είναι εκτός πραγματικότητας. Στον έρωτα που δίνεσαι με την ψυχή σου, δεν περιμένεις το τέλειο, αλλά το αμοιβαίο, αφού η ίδια η φύση του ανθρώπου κάθε άλλο παρά τέλεια είναι.

 

Συντάκτης: Αντώνης Ανδρόνικος
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.