Όταν δε θέλεις πια να προσπαθήσεις έχει ήδη τελειώσει μεταξύ σας

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τόσο ζωντανές, όσο και τα άτομα που εμπλέκονται σ’ αυτές. Αν και δεν είναι αυτούσιοι ζωντανοί οργανισμοί, έχουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που κατά καιρούς έχουν ταυτιστεί με τη ζωή. Το μυαλό τους είναι οι ιδέες των ατόμων που τις απαρτίζουν. Για καρδιά έχουν τα αισθήματα, έντονα ή μη, δεν έχει σημασία. Το σώμα τους αποτελείται από τις κοινές εμπειρίες που έχουν μοιραστεί. Λόγω της διαφορετικότητας και της μοναδικότητας των ανθρώπων, κάθε σχέση είναι διαφορετική. Το κοινό τους σημείο είναι οι επιλογές, πολλές φορές, που λαμβάνονται κατά την πορεία τους. Οι σχέσεις, όπως ακριβώς και οι ζωντανοί οργανισμοί, έχουν αρχή, μέση και τέλος.

Σε μια σχέση δεν είναι πάντα όλα ρόδινα και ωραία. Υπάρχουν φορές που τα καθημερινά προβλήματα και άγχη γίνονται τροχοπέδη στη σχέση. Οι εμπλεκόμενοι στεναχωριούνται και νευριάζουν. Πολλές φορές, μην μπορώντας να κάνουν διαχωρισμό της σχέσης με τα υπόλοιπα προβλήματα που έχουν, ξεσπάνε στο ταίρι τους. Η ορθολογική σκέψη θολώνεται. Ο σύντροφος από αντικείμενο πόθου γίνεται σάκος του μποξ. Όταν γίνει αυτό, τα προβλήματα της σχέσης είναι γεγονός. Ο διάλογος και η κατανόηση μπορούν να βοηθήσουν. Στην περίπτωση όπου δε γίνει κοινά αποδεκτή η αιτία του προβλήματος, ίδιοι και μεγαλύτερης έντασης καβγάδες θα κάνουν την εμφάνισή τους στη σχέση.

Η επανάληψη αυτής της κατάστασης γίνεται όλο και πιο συχνή. Εκείνος που έχει προβλήματα ξεσπάει στον άλλο. Ο δεύτερος γίνεται το εξιλαστήριο θύμα. Η κατάσταση γίνεται ανεξέλεγκτη. Ο αποδιοπομπαίος τράγος της υπόθεσης γαλουχείται να έχει την ίδια συμπεριφορά και ξεσπά με τον ίδιο τρόπο. Η σχέση μετατρέπεται σε εμπόλεμη ζώνη με δύο ωρολογιακές βόμβες.

Όλο αυτό συνεχίζεται μέχρι ο ένας από τους δύο να χάσει το κουράγιο του. Αρνείται, παρ’ όλα αυτά, να φύγει. Έχει περάσει όμορφες στιγμές με τον άνθρωπό του. Αυτή η σχέση, παρά τις αντιξοότητες ξεκίνησε όμορφα. Εθελοτυφλεί κι υπομένει, ώστε να γίνουν όπως πριν. Με τον καιρό το άτομο αυτό σταματάει ν’ αντιδρά. Οι εφήμεροι τσακωμοί γίνονται μονόπλευροι. Στο αντίπαλο στρατόπεδο, ενώ στην αρχή επικρατεί η χαρά της νίκης και της επιβεβαίωσης, σταδιακά κι αυτός αρχίζει να χάνει την έντονη και εκρηκτική του αντίδραση. Τα δύο κορμιά παλεύουν να κρατήσουν τη σχέση τους με διαφορετικό τρόπο. Ίσως να μην παλεύουν για τίποτα και να νομίζουν ότι το κάνουν. Η σχέση έχει αρχίσει να φθίνει.

Η αρχική υπομονή που έδειξε το εξιλαστήριο θύμα της υπόθεσης, μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε απάθεια. Ο σύντροφος για τον οποίο μέχρι τώρα είχε κοπιάσει να κρατήσει κοντά του, είχε κλάψει μερόνυχτα για τα καπρίτσια του, είναι ακόμη ένας εκνευριστικός στην όαση των ανθρώπων. Η επιθυμία μειώνεται στο ελάχιστο. Δεν υφίσταται επαφή για την αναζωπύρωση της σχέσης. Η ερωτική πράξη γίνεται μόνο για προσωπική ευχαρίστηση, η οποία μπορεί να μην έρθει κιόλας.

Η κατάσταση είναι ψυχοφθόρα. Οι τόσες αιτίες που έβρισκε για να μείνει σ’ αυτή τη σχέση πριν οδηγηθεί στην απάθεια, έχουν εξαφανιστεί. Δεν υπάρχουν πια. Θέλει να προχωρήσει τη ζωή του μόνος του. Ξέρει ότι τον έχει κουράσει η κατάσταση και συνεχώς ψάχνει αφορμές. Η δύναμη, που δεν του επιτρέπει να φύγει έτσι απλά, είναι το ότι δε θέλει να πληγώσει τον σύντροφό του. Αν και σε τέτοιες περιστάσεις δε χωράνε συναισθηματισμοί, οι άνθρωποι επιλέγουν να μην πληγώσουν το ταίρι τους με την πρόφαση «Δεν το αξίζει!» ή «Δε θέλω να στεναχωρηθεί», αντ’ αυτού πληγώνονται μόνοι τους και περιμένουν από το άλλο πρόσωπο να δώσει εκείνο το πολυπόθητο «Τέλος!» που θα τους λυτρώσει. Στην πραγματικότητα και πέρα από τις δικαιολογίες με τις οποίες πορεύεται κανείς, φτάνεις σ’ αυτή την κατάσταση όχι λόγω των αισθημάτων σου, αλλά επειδή φοβάσαι να φύγεις και να διαχειριστείς τη μοναξιά, ειδικά όταν την έχεις επιφέρει ο ίδιος στον εαυτό σου.

Η αποδοχή της κατάστασης είναι το δυσκολότερο κομμάτι. Κανείς δε θέλει να παραδεχτεί ότι μια σχέση στην οποία επένδυσε χρόνο και αισθήματα έχει καταλήξει έτσι. Εκεί έρχονται οι τύψεις να συμπληρώσουν ότι εσύ ευθύνεσαι για την κατάσταση αυτή και πως δεν είσαι άξιος να κρατήσεις κάτι όμορφο και ζωντανό για μεγάλο διάστημα. Μ’ αυτές τις σκέψεις το άτομο στεναχωριέται επιπρόσθετα. Η λύση είναι να βγάλει από το μυαλό του ότι έχει μερίδιο ευθύνης κι ο ίδιος για την κατάσταση και να κατηγορεί μόνο τον σύντροφο. Το μερίδιο ευθύνης που φέρει, αφορά τόσο την απόφασή του να μένει σ’ αυτή τη σχέση όσο και για το ότι δεν έκανε το άλλο του μισό να καταλάβει τι επιπτώσεις έχει μια λανθασμένη συμπεριφορά στη σχέση, εξ αρχής.

Η σχέση όπως και τα υπόλοιπα πράγματα στην πλάση είναι αρκετά επίπονο όταν τελειώνει. Χρειάζεται μαεστρία να κρατήσεις τα προσχήματα και να βγεις όσο γίνεται περισσότερο αλώβητος.  Θέλει θάρρος και να βάλεις τις δικές σου ανάγκες κι επιθυμίες πάνω από τον οποιοδήποτε. Όταν ένας από τους δύο είναι απαθής, συνήθως δεν έχει κάτι άλλο να δώσει. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να κρατήσει μόνος του αυτό που τρέφεται από δύο.