Υστερόγραφο: αν αγαπάτε να το γράφετε

Ξέρεις, η σχέση πρέπει να είναι συνέχεια σε εγρήγορση για να μη βαλτώνει. Η στασιμότητα είναι ένας από τους λόγους που απομυθοποιούν τη σχέση και ευτελίζουν τη μαγεία του έρωτα. Βέβαια, ούτε το άλλο άκρο με τη συνεχή διοχέτευση ερεθισμάτων και βαρύγδουπων πράξεων βοηθάνε, γιατί όπως όλα τα πράγματα που γίνονται σε υπερβολικό βαθμό, έτσι και μια τέτοια συμπεριφορά φέρνει κορεσμό και μπουχτίζει. Κάπου στη μέση των δύο άκρων είναι η συνταγή μιας όμορφης σχέσης με όλα εκείνα τα θετικά στοιχεία που μπορούν να την κάνουν να ξεχωρίζει και τα μέλη της να είναι ευτυχισμένα, αφού ο καθένας έχει βρει τον άνθρωπό του.

Η εγρήγορση και η φαντασία που βοηθούν τη σχέση να μη φθίνει κρύβεται σε απλές καθημερινές κινήσεις, όπως το να γράψεις ένα ραβασάκι και να το αφήνεις σε μέρος που το άλλο σου μισό θα το δει άμεσα -φυσικά το καρφίτσωμα στο ψυγείο με ένα μαγνητάκι είναι το πλέον κατάλληλο μέρος. Μη σε ξενίζει στη σκέψη το ραβασάκι, δεν είναι κάτι ξένο αν και αντίθετο της εποχής του ηλεκτρονικού μηνύματος.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι το ραβασάκι για το οποίο μιλάμε είναι ένα κομμάτι χαρτί -ακόμα και το πίσω μέρος μιας απόδειξης κάνει- στο οποίο και μια λέξη αρκεί. Μπορείς να γράψεις από το πιο απλό «Καλημέρα» και να το γεμίσεις με συγγραφικές υπερβολές καταλήξεων, μέχρι ένα «Σε θέλω» ή ακόμα και να ενώσεις αυτά τα δύο μηνύματα σε ένα μήνυμα  τύπου «Καλημέρα, μωρό μου! Σε θέλω!».

Η εύλογη απορία του γιατί να μην επιλέξεις μια ηλεκτρονική μέθοδο αποστολής, απαντάται πολύ εύκολα. Τα ηλεκτρονικά μηνύματα έχουν πολλά θετικά όπως το να εκμηδενίζουν χρόνο και απόσταση, αυτό όμως δε σημαίνει ότι γίνονται και προσωπικά. Το ραβασάκι θέλει κόπο για να φτιαχτεί, θα προσέξεις λίγο πώς φαίνονται τα γράμματα- να είναι έστω σε μια νοητή ευθεία. Αυτός ο κόπος που φαινομενικά περνάει απαρατήρητος είναι ό, τι κάνει το ραβασάκι προσωπικό, ενώ αυτόματα αποκτά κι αξία συγκριτικά με ένα ηλεκτρονικό μήνυμα.

Έπειτα, είναι το κομμάτι χαρτί στο οποίο γράφεις -που μπορεί όντως να είναι μια απόδειξη ή χαρτί κουζίνας γιατί δε βρήκες τίποτα άλλο πρόχειρο. Επειδή το χαρτί είναι απτό, το μήνυμα που θες να περάσεις στο σύντροφό σου αποκτά αμέσως υλική υπόσταση. Δεν είναι απλώς κάτι που θα διαβάσει και θα περιμένει να παραλάβει το επόμενο μήνυμα που θα στείλεις. Πλέον, ο άνθρωπός σου μπορεί να κρατήσει στα χέρια του τις λέξεις που θέλεις να του πεις. Μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο το πενιχρό χαρτάκι σε ενθύμιο, σε σημείο αναφοράς κι έτσι αποκτά συναισθηματική υπόσταση, γίνεται ανεξίτηλο στον χρόνο.

Το καλύτερο σημείο με τα ραβασάκια είναι το ότι μπορείς να τα αποθηκεύσεις. Συνήθως αυτά τα συμβολικά δώρα, μετά από λίγο καιρό τα ξεχνάμε, επειδή όμως κρύβουν συγκίνηση κι ένα συναισθηματικό φορτίο, συνηθίζουμε αντί να τα πετάξουμε στον κάδο, να τα καταχωνιάζουμε σε ένα συρτάρι. Αυτά τα συρτάρια- χρονοκάψουλες μπορεί να κρύβουν μέσα κάθε λογής μικρό πράγμα, που στην πορεία της ζωής σου ήθελες να κρατήσεις και έτσι το έβαλες εκεί. Όταν ξαναπέσει μετά από καιρό στα χέρια σου το ραβασάκι που έκρυψες, σου ξυπνάνε όλες εκείνες οι όμορφες αναμνήσεις που ζήσατε μαζί με το έτερον ήμισυ.

Η νοσταλγία που υπάρχει όταν κρατάς μετά από καιρό αυτό το φαινομενικά ασήμαντο κομμάτι χαρτί -είτε είστε μαζί ακόμη είτε όχι με αυτόν τον άνθρωπο- οφείλεται στο ότι όταν κρατούσες στα χέρια σου το ραβασάκι, για πρώτη φορά, δημιουργήθηκε μια μοναδική στιγμή στο χρόνο που αυτό σφράγισε. Το αποτέλεσμα είναι να σε κάνει πάντα να θυμάσαι, να εκτιμάς, να υμνείς μια στιγμή σας, ακόμη κι αν αυτή ήταν μια άχαρη Δευτέρα πρωί λίγο πριν φύγεις για δουλειά. Κι αυτό ναι, κρύβει όλη την υπόσταση του έρωτα.

YΓ.: Αν αγαπάτε, να το γράφετε. Καμιά φορά, έχει μεγαλύτερη αξία έτσι.