Έχετε ήδη χωρίσει λίγο πριν το ξεστομίσετε

Δύσκολο το να αποδέχεσαι το τέλος όταν το βλέπεις να πλησιάζει. H ιδέα πως ίσως, κάποια στιγμή, χάσεις από τη ζωή του εκείνους που αγαπάς. Ανθρώπους που στολίζουν τις μέρες σου με όμορφα και φωτεινά χρώματα. Ανθρώπους που φροντίζουν το χαμόγελό σου, σε κανακεύουν και μοιράζουν απλόχερα χάδια στην ψυχή σου. Όλοι αυτοί έχουν ξεχωριστή θέση στη ζωή σου. Πολυτιμότερη, όμως, είναι η θέση του συντρόφου που πορεύεσαι, φαντάζεσαι και επιδιώκεις μαζί του μία κοινή ζωή.

Ο άνθρωπος αυτός πέρα από σύντροφός σου είναι φίλος, μέντορας ο έρωτάς σου. Από τη πρώτη στιγμή που μπήκε στην καθημερινότητά σου έφερε τα πάνω-κάτω. Έβγαλε στην επιφάνεια την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Έζησες μαζί του αμέτρητες στιγμές. Στιγμές χαράς, στιγμές λύπης, στιγμές τρέλας. Έχετε ονειρευτεί μαζί. Έχετε ταξιδέψει μαζί.

Ο χρόνος όμως περνά και οι άνθρωποι αλλάζουν, κάτι το οποίο εμείς συχνά παραβλέπουμε. Μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε, αλλάζουμε προορισμό στα θέλω μας. Έτσι λοιπόν, κάπου στην κοινή σας πορεία θα πιάσετε τους εαυτούς σας να κοιτούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Το γυαλί αρχικά θα ραγίσει μέχρι που κάποια στιγμή θα σπάσει. Κανείς από τους δύο δε θα δεχτεί αυτή τη νέα εξέλιξη στη ζωή του. Η εκάστοτε παρουσία θα μοιάζει αδιάφορη στη ζωή του άλλου. Εκείνη την περίοδο, θα έρθεις αντιμέτωπος με μια απάλευτη αλήθεια. Ίσως αυτός θα είναι ο άνθρωπος που θα σε βοηθήσει, για ακόμη μια φορά, να ξεπεράσεις τα όριά σου εισπράττοντας γνώση και δύναμη. Τόσο άδικος ο τρόπος του, χάνοντας εκείνον κερδίζεις εσύ. Κι αν μπορούσες να διαλέξεις ανάμεσα σ’ αυτό που θα κερδίσεις και σ’ αυτό που θα χάσεις, τι θα επέλεγες; Ανόητη ίσως η ερώτησή μου. Δες, όμως, τι περίεργα παιχνίδια που παίζει η ζωή μαζί μας.

Για μια στιγμή κομπιάζεις. Θέλεις να μείνει κι ας μην έχει κανένα νόημα να βρίσκεται εδώ. Ξέρεις πόσο θα σου λείψει. Θα πάψεις να είσαι αυτός που μέχρι τώρα ήξεραν όλοι. Πάνω απ’ όλα, όμως, φοβάσαι ότι θα ξεχάσεις. Εσύ θα συνεχίσεις τη ζωή σου κι ο άνθρωπός σου θα συνεχίσει τη δική του. Νέοι άνθρωποι, νέοι έρωτες κι εξάψεις θα χωρέσουν στις ζωές σας. Θα χαθείτε. Θα ξεχάσει, θα ξεχάσεις. Θα το τελειώσετε οριστικά.

Κι όλο αυτό σε φοβίζει. Γιατί η καρδούλα σου ακόμη σιγοκαίει στ΄ άκουσμα του ονόματός του.  Είναι ήδη χιλιόμετρα μακριά σου. Το βλέπεις στο κενό βλέμμα του ενώ κάθεσαι στον καναπέ μαζί του αγκαλιά. Ο άνθρωπός σου δεν είναι πια εδώ. Μήπως έχει έρθει η ώρα να φύγεις; Φύγε πρώτος εσύ, με όση δύναμη έχει απομείνει μέσα σου. Το ξέρω πως είναι μεγάλη η απόφαση και η τρύπα που αφήνει η απουσία δύσκολα επουλώνεται. Όμως, έρωτάς σας ξεθώριασε. Σας έλαχε αυτήν την κατάληξη να έχει. Αυτό είναι το καλούπι του. Η αγάπη σας, όμως; Γι’ αυτή μη φοβάσαι. Η αγάπη μένει πάντα εκεί. Θα συγχωρήσει όλα σας τα λάθη, θα επαινέσει και θα εκτιμήσει τα καλά. Η αγάπη σάς δένει μ’ έναν αιώνιο όρκο. Γι’ αυτό και δε θα πάψει ποτέ να σ’ αγαπάει. Δε θα πάψεις ποτέ να τον αγαπάς κι εσύ. Αυτός ο άνθρωπος θα είναι πάντα ο άνθρωπός σου.