Κερδισμένος θα βγεις ακόμη και από ένα ρίσκο που δεν πέτυχε

Το μυαλό μας περιτριγυρίζουν και περιστοιχίζουν άπειρες ιδέες, σκέψεις και προβληματισμοί. Δυσκολευόμαστε να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις, δυσκολευόμαστε να ρισκάρουμε, δυσκολευόμαστε να ξεφύγουμε από πολλές καταστάσεις και γεγονότα καταδικάζοντας τους εαυτούς σε μια στασιμότητα. Τα πράγματα που μας απασχολούν στην καθημερινότητά μας ριζώνουν μέσα στο μυαλό μας και απλώνονται καταλαμβάνοντας όσο περισσότερο χώρο μπορούν, βασανίζοντας τη σκέψη μας από την οποία και τρέφονται. Η αλήθεια είναι πως δε ζητούν πολλά για να πάρουν δρόμο και να αφήσουν πάλι ήσυχη τη σκέψη μας, μια απάντηση μόνο και «φτου, ξελευθερία» για όλους μας! Μια απάντηση μόνο στο αιώνιο ερώτημα πριν την περιβόητη κίνηση ματ: «Ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί αν τελικά πάρω το ρίσκο;»

Παίρνοντας ένα ρίσκο υπάρχει πάντοτε ο πιθανός κίνδυνος της αποτυχίας. Γι’ αυτό όπου υπάρχει ρίσκο, υπάρχει και φόβος. Ο φόβος που με τη σειρά του σε καθιστά ανήμπορο να αντιδράσεις, να προχωρήσεις, να ρισκάρεις. Αιχμαλωτίζεσαι στο φόβο της αβεβαιότητας έχοντας για φρουρούς σου τις αρνητικές σκέψεις, ξεχνώντας όμως πως ουσιαστικά πάνω σε αυτόν βαδίζεις πάντοτε. Ήξερες μήπως ποτέ σου μέχρι τώρα τι σου ξημερώνει αύριο; Τι επιφυλάσσει για σένα το μέλλον; Τώρα γιατί δειλιάζεις;

Αντικρίζοντας ένα πρόβλημα ή ένα γεγονός περνάει από το μυαλό μας μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, ακόμη και ταυτόχρονα, από την πιο καλή μέχρι και τη χειρότερη σκέψη. Τη μια στιγμή στεκόμαστε θετικοί σε μια κατάσταση και την αμέσως επόμενη μας κατακλύζει μια απίστευτη αρνητικότητα. Ωστόσο, μια αρνητική σκέψη είναι πολλές φορές αρκετά δυνατή ώστε να επισκιάσει κάθε θετικό συναίσθημα. Ο φόβος για το χειρότερο που μπορεί να συμβεί, ο φόβος της αποτυχίας, ο φόβος που δεν είναι απαραίτητο να συμβαδίζει με την πραγματικότητα όμως υπάρχει μέσα μας αποτρέποντάς μας ν’ αγκαλιάσουμε οτιδήποτε ελπιδοφόρο. Ένα αρνητικό συναίσθημα εμποδίζει την καθαρότητα και την αντικειμενικότητα της σκέψης μας. Η λογική απομακρύνεται, εμείς παύουμε να ισορροπούμε και χάνουμε τον έλεγχο.

Μεγαλώνουμε όμως και ωριμάζουμε. Βλέπουμε τα πράγματα από μια διαφορετική οπτική γωνιά. Τότε λοιπόν είναι η κατάλληλη στιγμή ν’ αλλάξουμε πορεία. Εξάλλου τα σημάδια τα έχουμε μπροστά μας. Αρκεί να τα αναγνωρίσουμε. Και ξέρω πως όλο αυτό μοιάζει να είναι τρομακτικό, τεράστιο. Μοιάζει να ζυγίζει έναν τόνο και εμείς να μην έχουμε τίποτα πέρα από τα χέρια μας για να το σηκώσουμε. Και πράγματι είναι. Ας μη γελιόμαστε. Θα σε ρωτήσω όμως το εξής. Αν δεν κάνεις τώρα αυτό το μικρό βηματάκι για ν’ απαλλαγείς από τους δαίμονές σου, τότε πότε; Αν δεν αρχίσεις να σπρώχνεις με κάθε ίχνος δύναμης που διαθέτεις, πώς περιμένεις να βγάλεις από πάνω σου το ασήκωτο φορτίο;

Να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Αν δεν είσαι ευχαριστημένος τη δεδομένη στιγμή της ζωή σου, βρες ακριβώς τι είναι αυτό που σου φταίει κι άλλαξέ το. Μην αυτομαστιγώνεσαι. Μη μένεις στάσιμος σε νοσηρές καταστάσεις για τον ψυχικό σου κόσμο. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου. Αποδέξου τους κινδύνους που παραμονεύουν εκεί έξω κι άφησέ τους να σε κατασπαράξουν, αν χρειαστεί. Κάθε στραβή για καλό, έτσι δε λένε; Άφησε τη ζωή να σου δείξει ότι είναι ικανή να ανατρέψει κάθε προγνωστικό, να σε εκπλήξει. Γιατί και η αποτυχία αποτελεί έκπληξη για σένα, αν σκεφτείς πως ύστερα από τον ερχομό της εσύ θα σηκωθείς ακόμη πιο δυνατός. Και μην ξεχνάς πως η επιτυχία, η ευημερία και η ευτυχία δε θα έρθουν ουρανοκατέβατες. Θέλουν κυνήγι και ψάξιμο. Θέλει προσπάθεια για να καταφέρεις να φωνάξεις τελικά με όλη σου τη δύναμη εκείνο το «φτου, ξελευθερία». Πάρε λοιπόν το ρίσκο κι ας σου βγει και σε κακό! Τουλάχιστον θα είσαι περήφανος που το τόλμησες.