Οι γονείς θέλουν για τα παιδιά τους τη ζωή που οι ίδιοι δεν κατάφεραν

Τι σημαίνει να είσαι γονιός; Σίγουρα, δεν είναι εύκολο πράγμα. Πιάνεις τον εαυτό σου να αμφιβάλλει συνεχώς για τις ικανότητές σου. Σιγοκαίει μέσα σου το ερώτημα αν έπραξες σωστά ή όχι σε κάτι που έκανε ο ταραξίας της καρδιάς σου, κάτι που του είπες και μία που σού θύμωσε, μία που θα τού περάσει και θα τρέξει πάλι στην αγκαλιά σου.

Κανένα παιδί δεν έρχεται σ’ αυτή τη ζωή με οδηγίες χρήσης. Εσύ, ως γονιός καλείσαι να ανακαλύψεις σπιθαμή προς σπιθαμή αυτό το μονοπάτι στη ζωή σου και να το χαρείς στο έπακρο, απλώνοντας τα προστατευτικά φτερά σου γύρω από το διαμάντι σου, φωτίζοντάς του με τη σοφία σου τον δρόμο προς τη δική του ολοκλήρωση. Όμως και λάθη θα γίνουν και καβγάδες που θα ακουστούν σε όλη τη γειτονιά και δάκρυα θα πέσουν όμως, στο τέλος, σε χαμογέλα θα καταλήξουν. Κανένας γονιός δεν είναι τέλειος. Μην το ξεχνάς ποτέ σου αυτό και μην είσαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου.

Τώρα στρέφω το βλέμμα μου σε σένα, το παιδί, και σε σένα θα επικεντρωθώ. Πολλές φορές ίσως τυχαίνει να μεγαλοποιείς καταστάσεις. Ξεστομίζεις κουβέντες, άθελά σου κι όποιον πάρει ο Χάρος! Επηρεάζεσαι από τα λόγια των δύο πιο πολύτιμων ανθρώπων στη ζωή σου και είναι απόλυτα κατανοητό αυτό. Παρεμβαίνουν στη ζωή σου με το «έτσι θέλω» και δεν σ’ αφήνουν σε ησυχία μέχρι να σιγουρευτούν πως όλα βαίνουν καλώς για σένα. Όσο μεγαλώνεις, θα δεις κι εσύ πως, όλο και περισσότερο θα βασίζεσαι επάνω στις εμπειρίες και στις γνώσεις που τους έχει χαρίσει η, μέχρι τώρα, δική τους πορεία. Θα τους συμβουλεύεσαι για θέματα που σε απασχολούν και πολλές φορές, εκείνοι φαίνεται πως θα είναι εκεί για να σε καθοδηγήσουν πριν καν προλάβεις να το ζητήσεις. Αυτοί οι δύο άνθρωποι θα είναι πάντοτε οι πιο αυστηροί κριτές σου.

Επιθυμείς να ξεφύγεις από τα καλούπια που εκείνοι θέτουν και σου ζητούν ν’ ακολουθήσεις. Θέλεις να κάνεις τις πατάτες σου και να μάθεις μόνος σου από τα ίδια σου τα λάθη. Θέλεις, σιγά-σιγά, να ανεξαρτητοποιηθείς και ν’ ανοίξεις τα δικά σου φτερά. Γι’ αυτό κι αντιδράς. Κι ας μη σου βγει σε καλό η επιλογή σου εσύ, αρχικά, θα την υπερασπιστείς και θα την ακολουθήσεις πιστά. Θα σου φωνάξουν. Θα προσπαθήσουν να σε μεταπείσουν, θα σου κουνήσουν εκατό δάχτυλα πιστεύοντας πως έτσι θα σου βάλουν μυαλό.

Κι όλο μεγαλώνεις κι εκείνοι αρνούνται πεισματικά να δεχτούν πως έχεις πια ωριμάσει και έχεις εξελιχθεί σε έναν αυτόνομο άνθρωπο που διαθέτει βούληση και δική του ζωή. Θέλεις να ζήσεις με τον δικό σου τρόπο και τις δικές σου επιλογές. Δίχως παρεμβολές. Όμως εκείνοι βρίσκονται ακόμη εκεί. Κολλημένοι στο ίδιο σημείο, υποδεικνύοντάς σου τον δρόμο, κατονομάζοντας τα στραβοπατήματά σου.

«Στα έλεγα εγώ! Εσύ παιδί μου, όμως, δε θέλεις να με ακούσεις» η φράση αυτή ηχεί συνεχώς στ’ αφτιά σου. Πριν κι αφότου πράξεις οτιδήποτε είναι εκεί να σου υπενθυμίζουν τη μουρμούρα που σε περιμένει αν το πράγμα στραβώσει. Γι’ αυτό και μερικές φορές –ίσως και περισσότερες από όσες θα έπρεπε–, δεν παίρνεις το ρίσκο να προχωρήσεις περαιτέρω. Γιατί «για να το λένε εκείνοι, κάτι θα ξέρουν». Ισχύει όμως πραγματικά αυτό; Μήπως κάνεις κάποια πράγματα, μόνο κι μόνο, για να τους ευχαριστήσεις; Τι θα γίνει όμως με τις δικές σου επιθυμίες; Τα δικά σου όνειρα;

Οι υψηλές προσδοκίες που έχουν για εσένα σε επηρεάζουν αρνητικά. Ονειρεύονται για σένα δίχως εσένα. Έχουν προσδοκίες για την εμφάνισή σου, τους βαθμούς σου, τις σπουδές σου, τη δουλειά σου, την προσωπική σου ζωή. Στην πραγματικότητα, όμως, προσπαθούν να δημιουργήσουν μαζί σου όλα εκείνα που ίσως εκείνοι δεν κατάφεραν ή, πολύ πιο απλά, προσπαθούν να σε προφυλάξουν από όλα εκείνα που εκείνοι έχουν φοβηθεί και βιώσει. Δε γίνεται όμως εσύ να ζήσεις τη ζωή που κάποτε οι ίδιοι είχαν οραματιστεί για εκείνους. Εξίσου, δε γίνεται να μην πληγωθείς ποτέ σου από κανέναν. Κανείς δε βγαίνει αλώβητος από το παιχνίδι της ζωής.

Η αγάπη τους για σένα είναι ανιδιοτελής. Όμως στα πλαίσια αυτής της γίνονται πολλά λάθη. Αθώα και δικαιολογημένα λάθη. Όσο κι αν σε αγαπούν, όμως, όσο κι αν θέλουν να σε προστατέψουν, οφείλουν να κατανοήσουν πως η ζωή σου βασίζεται, από εδώ κι στο εξής, αποκλειστικά και μόνο πάνω στα δικά σου όπλα κι αυτό είναι στο χέρι σου να τούς το εξηγήσεις. Πίστεψέ με, είναι υπέρ αρκετά, γιατί όλα αυτά τα χρόνια έμαθες από τους καλύτερους.