Θα έχουμε μια μέρα όλα όσα θέλουμε και δε θα το πιστεύουμε με τίποτα

Ονειρεύεσαι μια ζωή βασισμένη στα καλούπια που εσύ όρισες. Φαντάζεσαι πως βρήκες τη δύναμη να παραιτηθείς από τη δουλειά σου, που καθόλου δε σου ταίριαζε και να κυνηγήσεις το επάγγελμα που αγαπάς και θα σ’ έκανε ευτυχισμένο. Αναζητάς τον έρωτα. Έναν έρωτα αλλιώτικο, μοναδικό κι αξιοζήλευτο. Επιλέγεις τους ανθρώπους γύρω σου, γιατί θες η ζωή σου να περιτριγυρίζεται από ομορφιά κι αλήθεια. Έχεις αμέτρητες επιθυμίες, που μακάρι να τις κατακτήσεις. Όμως, μη γυρνάς τη πλάτη σου σε όσα έχεις.

Πολλά τα όσα λαχταράς. Μερικά απ’ αυτά, ίσως και λιγάκι απλησίαστα, μα όχι ακατόρθωτα. Γιατί τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Χρειάζεται όμως κόπο, χρόνο, επιμονή κι υπομονή. Και σε ρωτώ, όταν όλα αυτά που πάσχιζες να κατακτήσεις χτυπήσουν την πόρτα σου, ποια θα είναι η αντίδρασή σου; Θα τα καλοδεχτείς ή μήπως δειλιάζεις;

Τρομάζεις στη θέα τους, λογικό, ο άνθρωπος πάντα τρόμαζε μπροστά σε όλα όσα ήθελε. Δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς. Χάνεσαι. Κι από εκεί που βασάνιζες το μυαλό σου με όμορφες σκέψεις, τώρα μια μαυρίλα σαν να έπεσε και το πλάκωσε. Σιγά-σιγά η καχυποψία σε κυριεύει. Γιατί τώρα κι όχι τότε; Τώρα που σταμάτησες να το σκέφτεσαι, επιτέλους ήρθε; Ναι, αυτό που επιθυμούσες είναι πια εδώ κι εσύ διστάζεις να το πλησιάσεις. Νομίζεις πως κάποιος δικός σου σού κάνει μία κακόγουστη φάρσα. Αυτό, όμως, δεν αληθεύει και το γνωρίζεις κι εσύ πολύ καλά. Παρ’ όλα αυτά η δυσπιστία σου σε κυριεύει και σου στερεί την οποιαδήποτε χαρά είναι να νιώσεις.

Φοβάσαι. Τι θαρρείς; Θα πληγωθείς; Μέσα στη ζωή είναι και ο πόνος. Αν κάτι δεν είναι όπως το περίμενες, θα τ’ αφήσεις να φύγει. Τόσο απλά. Και θα κλάψεις, και θα χαράξεις νέες πληγές πάνω στην καρδιά σου. Θα πάρεις ένα ακόμα μάθημα και θα συνεχίσεις. Όπως όλοι μας. Γιατί το υπεραναλύεις; Ο φόβος σου δε σε βοηθάει, ούτε κι η καχυποψία σου. Να δέχεσαι με χαρά ό, τι σου δίνεται και να κοιτάς πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Τα λάθη κι ο πόνος που επέρχεται απ’ αυτά, είναι μία δοκιμασία που όλοι περνούν και κανείς δε θα γλιτώσει.

Κι αν έχεις περάσει πολλά, μέχρι στιγμής, και δε βαστάει άλλο η ψυχή σου, να θυμάσαι το εξής. Κάθε φορά που σιγοψιθυρίζεις στον εαυτό σου «ως εδώ, δεν πάει άλλο», τότε μπορείς να υπομείνεις το διπλάσιο και στο τέλος να’ σαι σίγουρος πως θα ανταμειφθείς. Γιατί πρέπει πρώτα να φας τα μούτρα σου κι ύστερα θα δεις το φως στον ορίζοντά σου. Δεν έχουν όλοι και όλα κακές προθέσεις. Πόσο μάλλον τα καλά που εμφανίστηκαν ύστερα από τόσες καταιγίδες στη ζωή σου.

Μη φοβάσαι, μη δειλιάζεις ή κι αν το κάνεις, μην το αφήσεις να σε φάει. Για όλα εκείνα που λαχταρούσες κι εθελοτυφλούσες και πληγωνόσουν, γιατί η ψυχή σου τ’ αναζητούσε σε κάθε πιθανή γωνιά. Τότε όλα τα δεχόσουν, τώρα μην τα αποφεύγεις. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για ν’ αφεθείς. Για να ζήσεις, να γελάσεις και να το ευχαριστηθείς. Σου το χρωστάς. Σου στέλνω την αγάπη μου και τα φιλιά μου, γιατί χωρίς να ξέρω, ξέρω πώς είναι να φοβάσαι να χαρείς. Αλλά να ξέρεις, η χαρά κι ο φόβος πάνε πακέτο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε γίνεται το ένα από τα δύο καμιά φορά, να το αφήνεις και λίγο στην άκρη.