Δυο άνθρωποι συναντούνται κι οι πιθανότητες για την εξέλιξη της μεταξύ τους σχέσης είναι οι εξής:
1.) Συμπαθούνται εκατέροθεν και γίνονται φίλοι ή ο ένας αδιαφορεί για τον άλλον και δε γίνονται τίποτα.
2.) Συμβαίνει ένα αμοιβαίο κλικ έλξης και το πράγμα οδηγείται σε (βραχυπρόθεσμους ή μη) ερωτικούς σκοπούς.
3.) Ο ένας παθαίνει το νούμερο 1 κι άλλος το νούμερο 2. Εκεί ξεκινάει και το πρόβλημα, καθ’ ότι όπως όλες οι σχέσεις για να λειτουργήσουν αρμονικά, έτσι κι αυτή απαιτεί ένα έστω βασικό επίπεδο συμφωνίας κι αμοιβαιότητας, το οποίο εδώ δε φαίνεται να υπάρχει.
Στην 3η περίπτωση λοιπόν, το λεγόμενο friendzone, έχουμε συνήθως δυο ρόλους-καρικατούρες όπως έχουν διαμορφωθεί μέσα απ’ τη σύγχρονη πραγματικότητα, τα media και τα στερεότυπα. Ισχύει ότι οι άντρες είναι συνήθως τα “θύματα” μιας τέτοιας υπόθεσης (δώστε έμφαση στα εισαγωγικά παρακαλώ) κι αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί καθυστερούν να πάρουν μπρος και να εκδηλωθούν. Επίσης “ταλαιπωρούνται” συχνότερα γιατί οι γυναίκες, όντως, κάπως σπανιότερα θα εμπλακούν σεξουαλικά αν δεν συνυπάρχει κι ένα συναισθηματικό υπόβαθρο. Με απλά λόγια, τ’ αγοράκια λένε συχνότερα “ναι” σε προκλήσεις που προέρχονται από “φίλες” τους, γιατί είναι πιο συμφιλιωμένοι με την ιδέα του “φιλικού” σεξ, γι’ αυτό κι είναι λίγότερες οι γυναίκες που θα γκρινιάξουν ότι βρέθηκαν χαμένες στη ζώνη του friendzone· είναι όμως πιο επιρρεπείς στο να επιζητούν τη “συντροφική ταμπέλα” που αδυνατούν να τους δώσουν οι “κολλητοί” τους φίλοι. Πολλά τα εισαγωγικά σήμερα κι αυτό από μόνο του δείχνει σύγχυση στα τεκταινόμενα.
Πριν μπούμε όμως σε τόση λεπτομέρεια, θέλω να σταθώ για λίγο στην ουσία της λέξης friendzone. Ακούγοντάς την και συζητώντας την είναι συνήθως χρωματισμένη με μια αρνητική χροιά. “Τον έβαλε friendzone” λέμε, λες και το να σε θεωρήσει -και να το εννοεί- κάποιος φίλο του είναι κάτι το τίποτα, κάτι που μας συμβαίνει κάθε μέρα στην φωτοστεφανωμένη κοινωνία που ζούμε, την χωρίς ίχνος καχυποψίας κι υστεροβουλίας. Απ’ την αρχή του λοιπόν το ζήτημα το προσεγγίζουμε λάθος. Αντί να χαρούμε γι’ αυτά που λαμβάνουμε απ’ τον απέναντί μας, να τα εκτιμήσουμε και να τ’ αξιολογήσουμε εμείς μυρικάζουμε γιατί δεν είναι αυτά που θα θέλαμε ή τέλος πάντων ακριβώς τα ίδια με όσα εμείς νιώθουμε. Καλωσήρθες στον πλανήτη πληγωμένε μου, λυπάμαι που θα στο χαλάσω, αλλά αυτός είναι ο κανόνας. Οι 3 άνω περιπτώσεις της εισαγωγής του κειμένου δε μοιράζονται ισομερές ποσοστό, ευτυχώς ή δυστυχώς, αλλά that’s life και θα ‘πρεπε όσο μεγαλώνουμε να το αποδεχόμαστε χωρίς να αφορίζουμε το τι μας προσφέρει κάποιος επειδή απλά δεν τυγχάνει να συμπέσουμε. Τα αισθήματα σεβασμού, εκτίμησης κι αποδοχής -ο πυρήνας δηλαδή μιας καθ’όλα ειλικρινούς φιλίας- είναι πολύ σπουδαία υπόθεση, οι περισσότερες ερωτικές σχέσεις πλήττονται βαθιά κι αλύπητα απ’ την έλλειψή τους, γιατί όντως η έλξη θολώνει το κριτήριο και χαρακτηριστικά που είναι αναγκαία για κάθε τύπου σχέση στα γκομενικά συχνά πυκνά περνάνε σε τριτοτέταρτη μοίρα. Μακάρι όλοι οι ερωτικοί δεσμοί να είχαν και λίγη (ή μπόλικη) από φιλία μέσα τους κι εσύ κάθεσαι και μου κοπανιέσαι που το ζεις μόνος όλο στο κεφάλι σου – λες κι οι άλλοι, οι “μαζί”, δεν το ζουν μόνοι τους ανά διαστήματα.
Κάποια στιγμή αποφασίζεις να μιλήσεις, να τα βγάλεις από μέσα σου, να βολιδοσκοπήσεις αντιδράσεις, να πεις ότι το προσπάθησες και πολύ καλά κάνεις! Σαφώς και να μιλήσεις, σαφώς και να διεκδικήσεις, έχοντας βέβαια υπόψιν πως όσο πιο πολύ το καθυστερήσεις τόσο χάνεται το πλεονέκτημα αφενός γιατί α.) το πιθανότερο είναι πως η άλλη ή ο άλλος θα το ‘χει ήδη ψιλομυριστεί και αν δε βλέπεις ανταπόκριση μάλλον δεν υπάρχει αυτή η αμοιβαιότητα που λέγαμε πριν και β.) γιατί αν περάσουν εβδομάδες και μήνες κι έχεις ήδη “κλειδώσει” σε φιλικό ρόλο στο μυαλό κάποιου, δύσκολα γυρίζει τούμπα αυτό, όχι ότι είναι απίθανο, αλλά δεν το βλέπουμε και να συμβαίνει κάθε μέρα. Και τελικά τα λες και τα βγάζεις από μέσα σου. Αν το πράγμα κυλήσει όπως επιθυμείς, μεγειά σου και χαρά σου, παράτα τώρα την ανάγνωση και τράβα στο pillowcase “σχέση” έχουμε περίπου 4.000 άρθρα εκεί για την περίπτωσή σου. Αν όχι, μείνε εδώ, δεν τελείωσα ακόμα.
Απ΄τη στιγμή λοιπόν της “εξομολόγησης” οι ισορροπίες πρόκειται να διαταραχτούν για ένα διάστημα, θες δε θες, δεν το αποφεύγεις αυτό. Αυτό είναι και το ισχυρότερο επιχείρημα που προβάλλουν κι όσοι καθυστερούν μια τέτοια αποκάλυψη. Το εντυπωσιακότερο όμως είναι ότι κρατάνε οι ίδιοι κυρίως στα χέρια τους το πόσο θα διαρκέσει αυτή η “διαταραχή” και το κλίμα αμηχανίας που συνήθως συνοδεύει μια τέτοια συζήτηση, γιατί άντε και τα ‘πες, είσαι σίγουρος ότι άκουσες κιόλας; Τα εμπέδωσες; Τα συνειδητοποίησες ή τούδε και στο εξής θα χρειάζονται συχνές επαναλήψεις απ’ την άλλη όχθη; Θα μπορείς να επανέλθεις σύντομα στο ρόλο του φίλου, χωρίς υπονοούμενα, παράπονα και μπηχτές; Δύσκολο το εγχείρημα.
Ξαφνικά λοιπόν παρατηρείται μια μετατόπιση στο κέντρο βάρους. Το φορτίο φεύγει απ’ τα χέρια εκείνου που προσδοκά το κάτι παραπάνω και πάει και κάθεται στις πλάτες του απέναντι. Όλα είναι εύθραστα, όλα γίνονται τυχόν παρεξηγήσιμα. Να πω στο “φίλο” μου να έρθει να με βοηθήσει με τη μετακόμιση ή θα το θεωρήσει εκμετάλλευση; Να ρωτήσω πού βγήκε χθες βράδυ ή θα το πάρει για ζήλια και διάθεση ελέγχου; Αν ανοίξω κουβέντα για τα ερωτικά του θα νομίζει ότι θέλω να εκμαιέυσω πληροφορίες προς ιδίον όφελος; Η προσοχή είναι επισταμένη ακόμα και στα καταλάθος αγγίγματα, στην κάθε λέξη που ίσως μεταφραστεί αλλιώς. Και τότε αυτή η πολύτιμη φιλία, αυτή που γενναιόδωρα κι αβίαστα αρχικά προσφερόταν, φαίνεται όχι μόνο να μην είναι εκτιμητέα, αλλά να προκαλεί και δυσανεξία τόσο σ’ εκείνον που δεν του αρκεί όσο και σ’ εκείνον που την παρέχει. Είναι σαφές ότι έχει πάψει να υφίσταται· κι αν για τον πρώτο, για εκείνον που κυριευμένος απ’ τα ερωτικά του συναισθήματα αυτή είναι μια απώλεια που δεν τον πολυενδιαφέρει επί της παρούσης, δεν ισχύει καθόλου το ίδιο για τον άλλο που δεν ξέρει πώς πρέπει να φερθεί σε μια τέτοια περίπτωση και ψάχνει διαρκώς την ιδανική λύση.
Μην τρως λοιπόν το κουτόχορτο ότι θα τα βγάλεις από μέσα σου και θα ‘ναι όλα όπως πριν. Τίποτα δε θα είναι όπως πριν, γιατί όπως οι ερωτικές σχέσεις απαιτούν δύο για να δημιουργηθούν, να υπερπηδήσουν εμπόδια και ασυμφωνίες για να ευδοκιμήσουν, το ίδιο ακριβώς απαιτούν κι οι φιλικές – κι αυτός που καίγεται να βγει απ’ το friendzone, ουδόλως κόπτεται στην πραγματικότητα για τη διατήρηση ενός πολιτισμένου, εγκάρδιου, φιλικού κλίματος. Μην αναλώνεσαι λοιπόν στην απορία του “αν θα χαλάσει η φιλία” σας. Θα χαλάσει. Αλλά αυτό το ήξερες ήδη – και το αποφάσισες ο ίδιος, διεκδικώντας αυτό που επιθυμούσες. Έπεσες μεν, αλλά έπεσες ηρωικά.
Συντάκτης: Κατερίνα Κεχαγιά
