Κάτι τέτοιες μέρες δεν είναι που φιλοσοφούμε όλοι; Κάπου μεταξύ μελομακάρονου, κάστανου και γιρλάντας, οριζοντιωνόμαστε σε καναπέδες και πιάνουμε τους απολογισμούς και τις λίστες. Τις κρεμάμε στο ψυγείο, ίσα ίσα μέχρι του Αη Γιαννιού που θα ‘μας πλησιάζει ήδη το κλίμα της Απόκριας και θα τις ξηλώσουμε.
Κάτι τέτοιες νύχτες δεν είναι που σηκώνουν κουβέντα, χάδι κι αγκαλιά ως το ξημέρωμα; Που αρχίζουν τα στόματα τις αφηγήσεις και δε σταματούν, που οι άνθρωποι γνωρίζονται, έρχονται κοντά, αγαπιούνται; Είναι ωραία όντως να σε βρίσκουν ερωτευμένο τα Χριστούγεννα, να είναι οι λίστες διπλές κι ας συγκρούονται στα σημεία. Τη σηκώνει τη σύγκρουση το κλίμα, δεν μπορείς να κρατήσεις μούτρα τα Χριστούγεννα· κι αν μπορείς είσαι πολύ κακότροπος αδελφάκι μου.
Στα μαγαζιά ο ηλεκτρισμός είναι διάχυτος. Απλώνεις χέρι να δώσεις αναπτήρα στο διπλανό, σου τρίβει τον αντίχειρα με νόημα. Τραγουδάς λίγο παραπάνω από το κανονικό, σκύβει στο λαιμό σου ο απέναντι και σου σφυρίζει στο αυτί ότι έχεις φωνάρα. Γλιστράς πάνω στη στροφή από το ζεϊμπέκικο, την πατάς κι εκείνη αντί ν’ αγριοκοιτάξει, χαμογελάει.
Κάπως έτσι οι φίλοι ερωτεύονται, οι φίλοι μας με νέους φίλους, εμείς με παλαιότερους, οι φίλοι των φίλων με τους δικούς μας. Τις συμπαθούν τις παρέες τα Χριστούγεννα κι οι παρέες των ερωτευμένων αν κατορθώσουν να είναι πλήρως ακομπλεξάριστες, άνετες και μη ανταγωνιστικές· πράγμα που ένεκεν των ημερών φαντάζει πιο ρεαλιστικό, δημιουργούν κάτι φάσεις και συζητήσεις μούρλια.
Κάντε εικόνα ζευγαράκια σε φλοκάτη. Χαρούμενοι άνθρωποι, χαμογελαστοί. Επιτραπέζια, κρασάκι, χαρτάκι για τους πιο τολμηρούς. Τσιγάρα, μουσικές, άχνη στα ρούχα, σορόπι στα δάκτυλα, μέλι στις κουβέντες.
Το φρέσκο ζευγάρι θα προτιμήσει να είναι στο κέντρο της παρέας, στο κέντρο της φλοκάτης, κάτω από τα μεγάλα φώτα. Αμηχανία βλέπεις, δειλά ακουμπάνε τα χέρια κάπου μεταξύ γέλιων και λαχτάρας. Τα πρώτα χάδια τ’ αναγνωριστικά που από τη μια θέλουν θεατές, από την άλλη τους τρομάζουν κιόλας.
Είναι υπέροχο να υπάρχει νέο ζευγάρι στην παρέα και να το χαζεύεις, να το χαίρεσαι. Θα σηκωθεί εκείνη να πάει τουαλέτα, θα πιάσει ο άλλος να πλέκει εγκώμιο για το πόσο τυχερός είναι, τι κορίτσι μάλαμα βρέθηκε στο δρόμο του, τι ατομάκι φοβερό είναι τέλος πάντων! Θα προλάβει να μας δείξει δυο τρεις ρομαντικές σέλφι με φόντο ακρόπολη καθώς αυτή φρεσκαρίζεται! Δεν πιστεύει τι του ‘λαχε Χριστουγεννιάτικα.
Κι εκείνη λίγα λεπτά μετά θα περιμένει την ευκαιρία της όταν θα πεταχτεί εκείνος για τσιγάρα και θα μας πει τα ίδια ακριβώς. Θα ρωτήσει πού τον κρύβαμε τόσο καιρό, θα αναρωτιέται αν προτιμά το κρασί του λευκό ή κόκκινο, θα μας εκβιάσει να της πούμε όσα ξέρουμε για το παρελθόν του, θα μας ορκίσει να μην του πούμε πόσο ερωτευμένη είναι ήδη μαζί του.
Πρέπει να είσαι τεράστιος κομπλεξάρας για να σ’ ενοχλήσει μια τέτοια εικόνα. Και προσοχή, δεν αναφέρομαι στο μικρό κόμπο που μπορεί ν’ ανέβει για λίγο στον οισοφάγο αν τύχει και περνάς φάση απόρριψης ή μονόπρακτου. Αλλά αν σου τσινίσει, αν σε προσβάλει, αν σου δημιουργήσει μια αποστροφή, τότε έχεις θέμα. Μεγάλο.
Είναι χαρά ο έρωτας, είναι να την κάνεις χάζι την αγάπη, από όπου κι αν προέρχεται, για όποιον κι αν προορίζεται.
Αυτά τα λεγόμενα μέλια, αυτή η περίοδος στην έναρξη κάθε έρωτα, αυτή η παρεξηγημένη, αυτή η περιπαικτική, αυτή είναι κι η πιο ζηλευτή. Αυτή είναι που αξίζει να ευχαριστηθείς όσο καμία άλλη, αυτή είναι που χτίζει τ’ αυριανά θεμέλια, αυτή είναι που θα τρέχει ο νους κάθε και πότε που η φάση θα μυρίζει μπαρούτι. Σ’ αυτές τις στιγμές θα βρεις παρηγοριά κι όσο κι αν πάνω στην ωριμότητα ή την οργή, τις υποτιμήσεις ή υποσχεθείς να τις ξεχάσεις, αργά ή γρήγορα και θα τις εκτιμήσεις και θα τις νοσταλγήσεις.
Και θα ‘ρθεις τώρα εσύ να κοροϊδέψεις ένα ζευγάρι που είναι στα μέλια του και υπερβάλει; Μα αν δεν τις κάνουν τώρα τις υπερβολές, πότε θα τις κάνουν; Κι αν δεν τις χαρούν, αν δεν τις χορτάσουν τις στιγμές, αν δεν ξεφτιλιστούν σε φίλους, γνωστούς κι εαυτούς πώς θα βρουν τη δύναμη λίγο καιρό αργότερα να γίνουν ένα από τα άλλα τα ζευγάρια, τα ήσυχα, εκείνα που δεν είναι πια στο κέντρο της σκηνής;
Ένα από εκείνα τα ζευγάρια που στο ρεβεγιόν δε θα κάτσουν κάτω από το μεγάλο φως, αλλά θα στριμωχτούν αγκαλιά στην άκρη του τριθέσιου κι ας είναι τα διπλανά μαξιλάρια κενά, που στα μπούτια του ενός θα ζεσταίνονται οι πατούσες του άλλου και που στα μέλια των απέναντι το μόνο που θα βρουν να πουν είναι:
– Έτσι κάναμε κι εμείς στις αρχές μας;
– Εμείς μωρό μου κάναμε χειρότερα!
Τέτοιες αγάπες να φέρει σε όλους το 16!!
Συντάκτης: Κατερίνα Κεχαγιά
