10 λόγοι να μη συγκατοικήσεις με το κολλητάρι σου

Λένε ότι οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγεις. Τα αδέρφια που δεν είχες ή τα αδέρφια που αποκτάς. Χωρίς την άχαρη και δύσκολη φάση που περνάς με τα εξ αίματος αδέρφια. Ξέρεις, τις ατελείωτες μάχες για το τηλεκοντρόλ, την καταπίεση του μεγαλύτερου που πάντα ξέρει καλύτερα ή την ανευθυνότητα του μικρότερου, που γεννήθηκε για να σου χαλάει τα πράγματα. Απ’ τα playmobil μέχρι την αγαπημένη σου μπλούζα. Απ’ τα CD σου μέχρι τον ύπνο σου. Απ’ τα μαλλιά σου μέχρι τη ζωή σου. Για να μην πούμε για τα μεσαία αδέρφια. Τους διαμεσολαβητές. Τους ειρηνοποιούς.

Οι φίλοι είναι αδέρφια χωρίς παρελθόν. Και για να μη γίνουν παρελθόν, ίσως να μην είναι και τόσο καλή ιδέα να μείνετε μαζί. Ναι, ξέρω. Είστε κολλητοί. Τι μπορεί να πάει λάθος; Δώσε μου μερικά λεπτά απ’ τον χρόνο σου για να σου πω.

1. Άλλο έξω, άλλο μέσα.

Η έξω καρδιά ιδιοσυγκρασία του/της κολλητού/ης είναι ένα απ’ τα στοιχεία που λατρεύεις, που ζηλεύεις και που σας οδήγησαν σήμερα στο να κάνετε παρέα. Αλλά πόσο έξω είναι το «έξω καρδιά»; Κι αν όλοι οι έξω μαζευτούν μέσα; Γυρνάς στο σπίτι και θες να χαλαρώσεις, να αδειάσεις το κεφάλι σου. Να κάτσεις στον καναπέ και να κοιτάς το ταβάνι με τις ώρες. Αλλά η θέση σου στον καναπέ είναι πιασμένη. Κι η διπλανή θέση. Και το πουφ κάτω. Και το σαλόνι σου μοιάζει με λέσχη. Και το σπίτι σου μοιάζει με τη βίλα Αμαλίας. Πριν εκραγείς, θυμήσου ότι είναι και σπίτι του/της. Θυμήσου ότι αγαπάς το φιλαράκι σου επειδή είναι αυτή η πρόσχαρη κοινωνική πεταλούδα. Αυτός ο βλαχοδήμαρχος που πολύ σου αρέσει που τους ξέρει όλους, όπου πάτε. Ε, τώρα θα τους μάθεις κι εσύ όλους. Θες-δε θες.

2. Τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου.

Με το κολλητάρι μοιράζεσαι τα πάντα. Σχεδόν τα πάντα. Γιατί κάποια πράγματα καλό είναι να μην τα μοιραζόμαστε. Όπως για παράδειγμα τα εσώρουχα. Ή τις κάλτσες. Ή την οδοντόβουρτσα. Βέβαια, οποιοσδήποτε άνθρωπος που σέβεται την υγιεινή του, δε θα τολμούσε ποτέ ούτε καν να διανοηθεί να μοιραστεί κάποιο τόσο προσωπικό αντικείμενο. Τι γίνεται, όμως, με τα όχι και τόσο προσωπικά αντικείμενα που ισορροπούν ανάμεσα στο «μου» και στο «μας»; Και βέβαια θα δανείσεις μία μπλούζα. Και δυο μη σου πω. Αλλά τι γίνεται όταν την ψάχνεις και δεν την βρίσκεις; Όταν πλέον δεν την δανείζεις εσύ, αλλά την δανείζεσαι, κι έχει γίνει όσο κοινόχρηστη είναι κι η κουζίνα; Ξέρω, δεν είναι για την μπλούζα η επερχόμενη μανούρα. Είναι το γαμώτο. Όσο περισσότερα μοιραζόμαστε, τόσο πιο θολά γίνονται τα όρια του προσωπικού χώρου και των προσωπικών αντικειμένων.

3. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.

Και μάλιστα κάθε μήνα. Γιατί κάθε μήνα θα πρέπει να μοιράζεστε και τους λογαριασμούς. Θα πληρώνετε μαζί τη θέρμανση που μπορεί να μην καταναλώνετε ακριβώς μαζί. Για πολλούς και διάφορους λόγους, με πιο κλασικό τα ωράρια. Ή τις αντοχές σας στο κρύο. Το ίδιο ισχύει και για το ρεύμα. Κάποιοι άνθρωποι θέλουμε να κοιμόμαστε με ένα φως ανοιχτό, βρε αδερφέ!

4. «Ακατάστατο με λες»

Η ακαταστασία είναι υποκειμενική. Για κάποιους όλα είναι ντουλάπα. Η καρέκλα του γραφείου, της κουζίνας, το χερούλι της πόρτας, ακόμα και το πάτωμα. Για άλλους η ντουλάπα είναι ένα ουράνιο τόξο, με ρούχα σε ντεγκραντέ σειρά και τσάκιση στη φόρμα. Για μερικούς κατοικίδιο είναι η γάτα και για άλλους το ποντίκι. Δεν κρίνουμε, απλά λέμε. Και καλό είναι αυτά να τα λέμε απ’ την αρχή της συγκατοίκησης. Ξεκάθαρα λόγια, για να την βγάλετε καθαρή.

5. «Σώπασε, επιτέλους!»

Το φιλαράκι σου το αγαπάς. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Είσαι πάντα εκεί για να ακούσεις τον πόνο του και τη χαρά του. Την γκρίνια του και το ροχαλητό του. Όταν, όμως, θα μένετε στο ίδιο σπίτι, το «πάντα» δεν έχει πόρτα διαφυγής. Δεν κρατάει όσο κάνα-δυο καφέδες ή τρία-τέσσερα ποτά. Κάτω απ’ την ίδια στέγη, το «πάντα» διογκώνεται. Και δεν περιορίζεται σε στιγμές. Είναι η καθημερινή γκρίνια, τα ξεσπάσματα, η μεταμεσονύχτια λογοδιάρροια ή η ξαφνική όρεξη να δώσει μια συναυλία στο σαλόνι σας. Ακόμα και στις 03.00 τα ξημερώματα. Γιατί τότε του ‘ρθε η όρεξη, τι θες εσύ;

6. Η γυμνή αλήθεια

Είπαμε, είστε σαν αδέρφια. Μπορεί να ‘χει τύχει να δείτε ο ένας τα κρυφά σημεία του άλλου. Αλλά το ψήνεις να τα βλέπεις κάθε μέρα; Προς θεού (όποιου θεού), δε λέμε ότι το κολλητάρι σου είναι επιδειξίας, αλλά στο σπίτι σου θες να μπορείς να κυκλοφορείς με το βρακί σου. Και καλά εσείς. Αν έχει επισκέψεις; Από εκείνες που δε φεύγουν το βράδυ; Καλύτερα να χτυπάς την πόρτα πριν πας να πλύνεις τα δόντια σου. Δεν έχεις πιει και καφέ ακόμα.

7. Ολομόναχοι μαζί

Καμιά φορά, όταν έρχεσαι κοντά –πάρα πολύ κοντά– απομακρύνεσαι απ’ τον άλλον. Είτε είναι φίλος σου είτε σύντροφός σου. Όταν τον έχεις στο διπλανό δωμάτιο, γιατί να βγεις έξω να τον δεις; Αυτή είναι μία πολύ συνηθισμένη παγίδα, η λεγόμενη παγίδα του δεδομένου. Μπορεί να ‘ναι εκεί δίπλα, αλλά είσαι πράγματι δίπλα του/της; Κι οι φιλίες χρειάζονται τα ραντεβού τους, τι νόμιζες.

8. «Μαζί τα φάγαμε»

Ιδανικά, μαζί θα τα φάτε και θα τα ψωνίσετε και στο ψυγείο θα τα διατηρήσετε. Αλλά το ψυγείο μπορεί να μεταμορφωθεί σε γκρίζα ζώνη ή, ακόμα χειρότερα, σε μαύρη τρύπα, αν δε φροντίζετε κι οι δύο να το γεμίζετε όταν αδειάζει. Ξέρεις τι είναι να γυρνάς σπίτι μετά από μια μεγάλη μέρα και το μόνο που σε κρατάει στη ζωή είναι η σκέψη πως έχεις σοκολατόπιτα στο ψυγείο η οποία τελικά είναι μόνο στο μυαλό σου; Και στο στομάχι του συγκάτοικου. Θα μπορούσε να ξεκινά κι επεισόδιο του «Κόκκινου Κύκλου» κάπως έτσι. Ξανασκέψου το!

9. Frenemies

Το φιλαράκι σου είναι πολύ ωραίος τύπος και περνάτε φίνα. Περνάς, όμως, το ίδιο ωραία και με τους φίλους του; Σίγουρα υπάρχει ένας ή μία που απορείς γιατί κάνουν παρέα. Και μάντεψε! Τώρα θα κάνεις κι εσύ παρέα. Σχεδόν υποχρεωτικά. Γιατί θα είναι μέσα στο σπίτι σου. Μέσα στα πόδια σου.

10. Ταινίες βγαλμένες απ’ τη ζωή

Το “The Roommate” το έχεις δει; Πάρε το κολλητάρι σου, φτιάξτε ποπκόρν και βολευτείτε. Σπίτι σου, σπίτι του ή και κάπου αλλού. Και μετά συζητάτε για σπίτι «σας».

Λοιπόν, το θεωρείς ακόμα φοβερή ιδέα;