Η κολλητή της κολλητής σου

Συχνά-πυκνά λένε ότι οι γυναικείες φιλίες δεν είναι σαν τις αντρικές. Και σε πολλά πράγματα, όντως, δεν είναι. Αλλά εκεί που κάνουν λάθος είναι στην ένταση και στο βάθος της αγάπης μεταξύ δύο γυναικών που ‘χουν αμοιβαία κερδίσει τον τίτλο της «κολλητής». Όχι, δε μιλάω για τη φίλη που τα πάτε τέλεια, συμφωνείτε σε όλα και κάνετε παρέα κάνα χρόνο, άντε δύο. Ούτε γι’ αυτή που είναι πάντα εκεί να σε ακούσει. Ούτε την άλλη τη φίλη που δε βαριέσαι, όσες ώρες κι αν κάτσετε παρέα να κοιτάτε το ταβάνι. Μιλάω για τη φίλη εκείνη που είναι όλες οι παραπάνω μαζί. Κι ακόμα περισσότερα.

Είναι φίλη, μάνα κι αδερφή, τι άλλο να ζητήσεις απ’ τη ζωή. Είναι αυτή που θα σε τσαντίσει όσο κι η αδερφή σου, αλλά θα σε προστατέψει όπως κι η μάνα σου. Είναι εκείνη που κάποια στιγμή θα σας πουν ότι μοιάζετε σαν αδερφές, ακόμα κι αν είστε από διαφορετικές φυλές. Είναι εκείνη που πάνω στον χειρότερό σας τσακωμό, τον σιωπηλό και ψυχρό, θα σου πει ότι είσαι ίδια η μάνα σου. Γιατί μόνο σε αυτήν έχεις μιλήσει για τη μάνα σου και την οικογένειά σου. Γιατί αυτή είναι οικογένειά σου.

Γι’ αυτή την κολλητή, λοιπόν, σου μιλάω. Γι’ αυτή τη φιλία που σε τίποτα δεν έχει να ζηλέψει την περιβόητη αντρική. Που ο ένας λέει τον άλλον «αδερφό». Εσείς δε χρειάζεται να το πείτε ποτέ. Ξέρετε ότι κατέχετε μία θέση μοναδική η μία στην καρδιά της άλλης. Και λέω μοναδική όχι χάρη γλυκύτητας ή υπερβολής. Είναι μοναδική, γιατί εσείς τη φτιάξατε απ’ το μηδέν. Σκάψατε βαθιά η μία μέσα στην άλλη, ρίξατε βουνά, κάνατε εξόρυξη του χρυσαφιού που κρύβεται κάτω απ’ τα διάφορα στάδια της φιλίας κι εκεί, στην καρδιά της ύπαρξής της, φτιάξατε η καθεμία τη θέση της. Τον θρόνο της.

Αλίμονο σε ‘κείνη που θα προσπαθήσει να βάλει ένα σκαμνάκι εκεί δίπλα στον θρόνο σου. Σε αυτή που, αφελώς και με αυθάδεια, θα τολμήσει να πιστέψει πως είναι κολλητή της κολλητής σου. Η νέα κολλητή της, γιατί πλέον περνάνε περισσότερο χρόνο μαζί. Ή γιατί κόλλησαν απ’ την πρώτη στιγμή. Ή γιατί είναι συνάδελφος και περνάνε τόσο τέλεια στη δουλειά. Ουαί κι αλίμονό της.

Το οιδιπόδειο σύμπλεγμα το ξέρεις. Λογικά θα ‘χεις ακουστά και το σύμπλεγμα της Ηλέκτρας (το τούμπαλιν, ντε!). Το σύμπλεγμα της Σκύλας και της Χάρυβδης, όμως, το ξέρεις; Όχι; Λογικό να μην το ξέρεις. Τώρα το εφηύρα. Και καθόλου τυχαίο το όνομα που του έδωσα. Για σκέψου το λίγο. Αν κάνεις το λάθος να προσπαθήσεις να μπεις ανάμεσά τους, όλο το cast του Baywatch (κι από τις 11 σεζόν) δε θα μπορέσει να σε σώσει. Θα περάσεις τουλάχιστον από σαράντα κύματα και στεριά δε θα βρεις.

Την πρώτη φορά που η κολλητή σου θα αναφέρει ένα άγνωστό για εσένα γυναικείο όνομα, θα ‘ναι απλά άλλο ένα γυναικείο όνομα. Τη δεύτερη και τρίτη φορά, όμως, αρχίζεις να το θυμάσαι. Κι αρχίζεις να σχηματίζεις στο κεφάλι σου ένα πρόσωπο που να αντιστοιχεί σε αυτό το όνομα. Όπως σχεδιάζουν οι σκιτσογράφοι τα πρόσωπα των υπόπτων στις αστυνομικές ταινίες. Ή, στη δική σου περίπτωση, στα θρίλερ. Την πρώτη φορά που θα τη συναντήσεις θα σου φανεί άκακη, οριακά αδιάφορη. Θα ‘σαι ευγενική μαζί της, μη σου πω κι ευχάριστη. Τη δεύτερη φορά θα παρατηρήσεις μία μικρή κίνηση που θα μαρτυρά μια οικειότητα ανάμεσα σε εκείνη και την κολλητή σου που δεν περίμενες.

Την τρίτη και την τέταρτη φορά θα κάθεται δίπλα της κι εσύ παραδίπλα. Θα παρατηρήσεις τα εκνευριστικά χαχανητά τους σε ένα αστείο που εσύ δεν καταλαβαίνεις, γιατί δεν ήσουν εκεί όταν έγινε αστείο. Γιατί είναι δικό τους. Και θα αρχίσεις να ζηλεύεις, εσύ που δε ζήλευες ποτέ. Ούτε καν το αγόρι σου. Αρχίζεις να νιώθεις τη βίαιη κι ύπουλη ληστεία που σου γίνεται, μπροστά στα μάτια σου, κι ήδη έχεις αρχίσει να συντάσσεις την απολογία σου στο μυαλό σου. «Κύριε δικαστά, ήταν έγκλημα πάθους! Με τύφλωσε η αγάπη… Η αδικία!»

Και βγαίνουν σαν χείμαρρος όλα τα συμπλέγματα που δεν ήξερες ότι έχεις. Όλες οι ανασφάλειες, η ζήλια κι η κτητικότητα, ο Tζακ ο αντεροβγάλτης. Όπως το βλέπω εγώ, δύο επιλογές έχεις: 1. Να πάτε εκδρομή οι τρεις σας και να το κάνεις να φανεί σαν ατύχημα. 2. Να καταλάβεις ότι καμία δε θα γίνει κολλητή της κολλητής σου στα αλήθεια. Όχι τουλάχιστον με την έννοια που ‘στε εσείς κολλητές. Που δε θα αποκαλέσετε ποτέ η μία την άλλη με αυτή τη λέξη. Γιατί είναι μία λέξη πολύ μικρή για αυτό που είστε. Μία σύμβαση για να καταλαβαίνει ο κόσμος ότι δεν είστε απλώς φίλες. Αλλά εσείς ξέρετε τι είστε.

Και ξέρεις ότι καμία άλλη με ταμπέλα «φίλης» ή «κολλητής» δε θα μπορέσει ποτέ να δει, έστω κι από μακριά, τον δικό σου θρόνο. Άσ’ τη, λοιπόν, να χαίρεται πως είναι η κολλητή της κολλητής σου κι εσύ γέλα μοχθηρά από μέσα σου. *insert evil laugh*