Είμαστε κάτι απ’ τις περιγραφές των άλλων για μας

Έχεις αισθανθεί ποτέ σαν να υπάρχουν μέσα σου φωνές που λειτουργούν ενάντια στα «θέλω» σου, υπονομεύοντάς τα; Δε νομίζεις πως ήρθε ο καιρός να απαλλάξουμε τους εαυτούς μας απ’ ό,τι μας απομακρύνει κι αποπροσανατολίζει απ’ τα όνειρα και τους στόχους μας;

Από πολύ μικροί μαθαίνουμε ποιοι είμαστε μέσα απ’ τα μάτια των άλλων, με αποτέλεσμα αυτό που πιστεύουμε για τον εαυτό μας να ‘ναι αυτό που πιστεύουν οι άλλοι για μας. Απ’ την πρώτη μας κιόλας πνοή ξεκινούν να αναπτύσσονται ισχυρές πεποιθήσεις και να εμφανίζονται φωνές ικανές στο πέρασμά τους να παρασύρουν τα βήματά μας. Κι είναι κάπως κουραστική αυτή η ακαθόριστη βαβούρα που ζει και δρα ελεύθερα στο μυαλό σου, έχεις όμως οικειοποιηθεί τόσο τις χροιές τους, που αδυνατείς να εντοπίσεις αυτήν την παραφωνία και να την απομακρύνεις.

Στην αρχή λαμβάνουμε τα πρώτα ερεθίσματα γαλούχησης και προγραμματισμού απ’ την οικογένειά μας, που άθελά τους μας περνούν λανθασμένες εντολές ή ακόμη και μηνύματα όπως «Σταμάτα να κλαις», «Μπράβο, καλό παιδί», «Είσαι τεμπέλης», «Είσαι δυνατός», «Αν το ξανακάνεις, η μαμά θα κλαίει», κι ένα σωρό άλλες πληροφορίες διπλής ερμηνείας που δεν είναι και τόσο αθώες όσο ακούγονται.

Έπειτα απ’ το εκπαιδευτικό μας σύστημα. «Ο καλύτερος μαθητής, γιατρός θα γίνει», «Εσύ που δε διαβάζεις θα γίνεις σκουπιδιάρης»,  «Η καλύτερη, με διαφορά σε διαγωγή κι αριστούχα, δικηγόρος», κι εσύ σκέφτεσαι τη μουσική ή τα μαθηματικά που σου αρέσουν τόσο κι αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που κάνεις λάθος.

Στην πορεία απ’ την κοινωνία που συντηρεί αυτή τη φήμη –είτε καλή είτε κακή–, διοχετεύονται κι άλλες φωνές, κι άλλες αρνητικές πεποιθήσεις, κι άλλες λανθασμένες πληροφορίες για τον ίδιο σου τον εαυτό. Κι είναι πράγματι αλήθεια πως με τόσο γερές ρίζες που άπλωσαν μέσα μας, ούτε που μπαίνουμε στη διαδικασία αμφισβήτησης, ακόμη κι όταν η φήμη αυτή φτάνει να συντηρείται με πολύ κόπο και μεγάλη δυσκολία. Κι εύλογα θα αναρωτηθούμε αν αυτό μπορεί να αλλάξει. Η απάντηση είναι «ναι», αρκεί να το αποφασίσουμε και να το θέλουμε πολύ.

Το πιο σημαντικό ίσως από όλα είναι να αναγνωρίσεις τι είσαι, όχι απλώς τι πιστεύουν οι άλλοι πως είσαι. Ελάχιστα το συνειδητοποιούμε στον βαθμό που πρέπει, ανησυχούμε μήπως φερθούμε ανάξιοι των προσδοκιών και κάπου στην πορεία χάνουμε τον αυθορμητισμό και τη σύνδεση με τον αληθινό εαυτό μας.

Η μόνη φωνή που θα πρέπει να καθορίζει το πεπρωμένο σου είναι η δική σου. Ανακάλυψε την ύπαρξή της κι απομόνωσέ την από κάθε μορφής παρεμβολές που την αναγκάζουν να σιωπά. Κι επίτρεψέ μου να σου πω πως όταν το νέο συναίσθημα πάρει τη θέση που του αναλογεί μέσα σου, θα ‘σαι έτοιμος να χτίσεις το μέλλον που θες κι ονειρεύεσαι, παίρνοντας εσύ και μόνο εσύ τον έλεγχο του μυαλού και των σκέψεών σου.

Και σιγά-σιγά αυτός ο εσωτερικός αντίλογος θα πάψει να υπάρχει, δίνοντας θέση σε νέες αντιλήψεις, αποτέλεσμα δικών σου ερμηνειών, κι αυτό που θα σκέφτεσαι, αυτό και θα βιώνεις. Κι αν αυτό φαντάζει δύσκολο, πόσο εύκολο είναι να ζεις μια πραγματικότητα που δε σου αρέσει;

Ας ξεκινήσουμε κατανοώντας εμάς τους ίδιους και στη συνέχεια θα διαχειριστούμε ανάλογα και τις καταστάσεις γύρω μας.