Φόβε μου, θες να γίνουμε φίλοι;

Κατά καιρούς, και κυρίως λίγο προτού καλοκαιριάσει, καταφεύγουμε σε απεγνωσμένες λύσεις της στιγμής. Βλέπε γυμναστήριο, δίαιτες εξπρές και πώς μου το ‘παν αυτό το καινούριο; Α, ναι, τεχνικές απελευθέρωσης από αυτούς τους φόβους! Αυτό βέβαια όχι μονάχα το καλοκαίρι, αφού είναι ανάγκη μας διαχρονική και πάντα επίκαιρη. Κι ίσως ό,τι εξπρές κι άνοστο είναι που καθιστά τη λύση με έναν τρόπο αδύνατη.

Ο φόβος, από όπου κι αν προέρχεται, δεν είναι ένα κακό σκίτσο απρόσεκτα καμωμένο, που αβίαστα πέταξες στο καλάθι τον αχρήστων. Ο φόβος, αν του δώσεις τη βαρύτητα που του αρμόζει, θα παρατηρήσεις πως είναι ένα βιβλίο γεμάτο γνώση και φως! Είναι, μάλιστα, ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο που θέμα και τίτλο θα ορίσεις εσύ. Γραμμένη κάθε του σελίδα απ’ τις δικές σου στιγμές. επιλογές κι αντιδράσεις. Αφηγητής κι ήρωάς του εσύ. Κι αυτό το βιβλίο χρήζει πολλαπλής ανάγνωσης και συναισθηματικής επεξεργασίας. Γιατί μόνο όταν φτάσεις να το διαβάζεις δυνατά και να μην κομπάζεις θα μπορείς να πας στο παρακάτω κεφάλαιο ελεύθερος.

Έλα τώρα να μοιραστώ μαζί σου έναν απλούστατο οδηγό που μου άλλαξε την οπτική. Τι είναι αυτό που φοβάσαι περισσότερο αυτή τη στιγμή; Που αν σου έλεγα πως είχες μια μαγική δυνατότητα να απομακρύνεις αυτή τη σκέψη απ’ το πεδίο εστίασής σου, η ζωή σου θα βελτιωνόταν πραγματικά; Πάρτε χαρτί και μολύβι και γράψε τον προβληματισμό σου σε μορφή δήλωσης, όπως κάναμε παλιά στο ημερολόγιό μας.

Παράδειγμα: «Αν δεν κάνω παραχωρήσεις, θα χάσω τη δουλειά μου.» Έπειτα έλα κι απάντησε σε αυτήν την ερώτηση αποστασιοποιημένα. Είναι αλήθεια αυτό που μόλις σκέφτηκες; Προφανώς για να το σκέφτηκες και πόσο μάλλον για να το έγραψες, η απάντησή σου θα ‘ναι «ναι». «Αν δεν κάνω ακριβώς ό,τι μου έχει ζητηθεί, χάνω τη δουλειά μου.»

Ξανά πάγωσε αυτή τη σκέψη και προσπάθησε να σκεφτείς αν πραγματικά, και δίχως την παραμικρή αμφιβολία, αυτό είναι αλήθεια. Πώς αντιδράς σε αυτή τη σκέψη, πώς θα ήταν η ζωή σου απαλλαγμένη από αυτή τη φοβία; Τελευταία σημείωση: Άλλαξε την αρχική σου δήλωση λέγοντας «Θα κάνω αυτό που πιστεύω και θα τα καταφέρω. Για ό,τι με φοβίζει υπάρχει δρόμος και θα τα καταφέρω. Δημιουργώ εγώ τον δρόμο για να το πετύχω.» Αυτό ήταν, σχεδόν τα κατάφερες!

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάς είναι ότι ο κακομαθημένος φόβος μπλοφάρει, δεν υπάρχει, είναι απλά μια ψευδαίσθηση που της έδωσε χαρακτήρα –όμως όχι κι ύπαρξη– η δική σου φαντασία. Εσύ είσαι ο δημιουργός της ζωής και των εμπειριών σου. Αν τον αντιμετωπίσεις με βάση αυτήν την ενθύμηση, τότε ο φόβος φοβάται! Κοίταξέ τον απ’ την ανάποδη και τρόμαξέ τον κι εσύ! Δώσ’ του τον χώρο και τον χρόνο που του πρέπει κι όταν είσαι πια δυνατός, πάρ’ τον αγκαζέ και προχωρήστε μαζί.

Υπάρχει πάντα τρόπος να εξελιχθείς πλησιάζοντας την καλύτερη και πιο φωτεινή εκδοχή του εαυτού σου. Η ειρήνη, η δύναμη που χρειάζεσαι κι η κατεύθυνση προϋπάρχουν ήδη μέσα σου, το μόνο που λείπει είναι να να δώσεις βάση στο αντικείμενο προβολής που φανερώνεται μπροστά σου για να θυμηθείς πού τα έχεις φυλάξει και στη στιγμή θα σου φανερωθούν.

Τόσα πολλά που σου ‘μαθε πια για ‘σένα, δεν είναι αρκετά για να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο τον κοιτούσες κι έκλεινες τα μάτια και τα αφτιά σου στη θέα του; Απομάκρυνε αυτή τη σκηνή και σκηνοθέτησε μιαν άλλη, πιο φωτεινή.

Τώρα που νιώθεις τον λόγο της ύπαρξής του, αλλάζοντας απλά την οπτική και το συναίσθημά σου, πες την αλήθεια. Δε θες να κηρύξεις ανακωχή; Τόσο που τον φώτισες τον έκανες δικό σου! Δεν είναι πάντα το αποτέλεσμα που σε ανταμείβει τελικά, είναι ο δρόμος που σε οδήγησε εκεί που έχει άξια.

Φόβε μου, σ’ αγαπώ! Τώρα πια ξέρω, είμαι έτοιμη να σε γνωρίσω.  Θα φορέσω τα καλά μου και θα σε υποδεχτώ και –πίστεψέ με– έχω τόσα μα τόσα πολλά να σου πω.

Θες να γίνουμε φίλοι;