H τύχη κατοικεί παντού

Ο συνειδητός νους λένε πως λειτουργεί στις περιπτώσεις που είμαστε ξύπνιοι. Ωστόσο, το υποσυνείδητο είναι πάντα ενεργό και, κατά κάποιον τρόπο, δρα ανεξέλεγκτα. Όλα τα υποσυνείδητα ακουσία μηνύματα ξεκινούν με μια αφορμή, ασύνδετη σε πρώτη της ανάγνωση, από ένα δυνατό συναίσθημα ή ακόμη κι από μια ισχυρή σκέψη. Είναι υψίστης σημασίας να το αναπτύσσετε σε έδαφος που καρποφορεί θετικούς καρπούς και να καλλιεργήσετε έναν τρόπο σκέψης που να βασίζεται αποκλειστικά στην αλήθεια, την πίστη και την αγάπη.

Κάποιες φορές, εκεί που η πραγματικότητα σου κάθεται κάπως βαριά κι αδυνατείς να τη χωνέψεις, σαν τα ένοχα τσιμπολογήματα αργά τα βράδια, θαρρείς και φωτίζεται αυτοματοποιημένα μια εγκεφαλική πλευρά σου που επαναφέρει αυτούσιες αναμνήσεις και συναισθήματα μιας άλλης εποχής, αυτής της παιδικής σου. Χρόνια γεμάτα αστερόσκονη, παιχνίδι κι όμορφα διδακτικά παραμύθια, με καλές νεράιδες και μαγικά ραβδιά, που έγιναν από τότε το αγγελικό σου καταφύγιο και σημείο αναφοράς σου.

Ευλαβικά, κάθε βράδυ, πραγματοποιούταν με μαθηματική ακρίβεια ο ίδιος κύκλος εμπειριών κι υπήρχε η ίδια λαχτάρα για την ίδια ιστορία –αναπόσπαστο κομμάτι των παιδικών αναμνήσεών σου– που έλεγε πως τις νύχτες οι νεράιδες γινόταν ο φύλακας άγγελός σου.

Κάθε καλό παιδί είχε μία και μόνο ευκαιρία να ευχηθεί με όλη του την καρδιά ό,τι πραγματικά επιθυμούσε και να κρύψει αυτήν την επιθυμία καλά κάτω απ’ το μαξιλάρι του πριν κοιμηθεί. Έτσι, η γλυκιά νεράιδα, λαμβάνοντας το μήνυμα, θα την υλοποιούσε προσφέροντάς σου ένα όμορφο δώρο. Σαν μια δίκαιη ανταλλαγή ή άλλοτε σαν μια επιβράβευση.

Καθώς μεγαλώναμε, η ιστορία άλλαζε κι η τύχη από γλυκιά νεραϊδούλα μετατρεπόταν σε μια όμορφη θεά, κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης, που στην αρχαιότητα λατρευόταν από τους αρχαίους Έλληνες σαν μια σπουδαία προστάτιδα των πόλεων, κι εσύ κοιμόσουν ήσυχα τα βράδια, με πίστη και θαυμασμό.

Βλέπεις, στη γυάλινη σφαίρα της φαντασίας σου, που είχες δημιουργήσει, αδιαπέραστη καθώς ήταν από κάθε μορφής παρεμβολές και σκέψεις, δεν είχες να φοβάσαι ούτε για δράκους ούτε για κακές μάγισσες, μιας κι αυτό που πραγματικά αισθανόσουν και κατ’ επέκταση ήσουν, δονούταν σε συχνότητες ίδιες όπως αυτές της τύχης και της αφθονίας, κι η έλξη για το όμοιο ήταν κάτι παραπάνω από αναπόφευκτη.

Κι από παιδί έγινες λες μεγάλος, δίχως να το επιδιώξεις, κι ο κόσμος επηρεάζοντάς σε σε προγραμμάτισε να νομίζεις πως η δύναμη που άλλοτε πίστεψες πως σου ανήκει, αυτή η δυνατότητα για να υλοποιείς ευχές τα βράδια, είναι πέρα απ’ τον έλεγχό σου και τους φυσικούς νόμους του σύμπαντος, κι εσύ από άνθρωπος φτιαγμένος με αγάπη κι αστερόσκονη έγινες κάποιος συνηθισμένος, κανονικός. Λες κι αυτά τα λόγια τους μετάλλαξαν κάτι από το παλιό μαγικό σου DNA. Έτσι, έπαψες να πιστεύεις σε ό,τι δεν μπορείς να δεις ή –με τη νέα σου λογική– να εξηγήσεις.

Τη θέση των παραμυθιών σου τώρα κλέβει η πραγματικότητα και τα εξωτερικά γεγονότα, που στο πέρασμά τους γκρέμισαν τη γυάλινή σου σφαίρα, μαζί μ’ αυτή διέλυσαν και την εμπιστοσύνη σου για κάθε καλό. Ξέχασες να καλείς την τύχη σου τα βράδια, την πιο πιστή κι αιώνιά σου φίλη, που μαζί της έπαιζες κρυφτό και καθώς την κυνηγούσες –τάχα μου για να την πιάσεις–, αυτή στο έσκαγε και τότε με εμπιστοσύνη στο μέλλον και τις δυνάμεις σου ετοιμαζόσουν να την ξανακερδίσεις.

Μοιάζει παράδοξο, κι όμως, η τύχη όσο κι αν αρνείσαι να το παραδεχτείς, παίζει ακόμη κι έτσι σημαντικό ρόλο στη ζωή σου. Όσο κι αν την απαρνήθηκες, αυτή δε σε εγκατέλειψε ποτέ. Οι πράξεις σου είναι αυτές που για λίγο την παγίδεψαν, όμως για χάρη σου έκανε τα πάντα για να το σκάσει, με μία υπόσχεση∙ να φεύγει και να έρχεται μονάχα όταν την καλέσεις, σεβόμενη πάντα την ελεύθερη βούληση που σου έχει δοθεί απ’ την πηγή και τους όρκους της αλήθειας ανάμεσά σας.

Κάναμε ό,τι περνούσε απ’ το χέρι μας για να δημιουργήσουμε αυτόν τον θησαυρό αναμνήσεων κι όταν τον κατακτήσαμε, από φόβο να μη μας τον πάρουν, τον θάψαμε όσο πιο βαθιά μέσα μας μπορούσαμε, για να φτάσουμε να ξεχάσουμε την ύπαρξή του.

Η τύχη, μην έχοντας πια τίποτε άλλο να περιμένει, κρύφτηκε στα απλά και καθημερινά πράγματα, ελπίζοντας βαθιά μέσα της πως θα τη βρεις ξανά και θα την αναγνωρίσεις, όμως εσύ, ματαιόδοξος καθώς έγινες, αν δεν πιάσεις το λαχείο, δεν αισθάνεσαι πια αρκετά τυχερός.

Καμιά φορά βρίσκεις κάνα ξεχασμένο δίευρω στις τσέπες του μπουφάν σου και στιγμιαία νιώθεις ξανά τη σύνδεση μαζί της.   Μα, αν την αφήσεις, αυτή θα έρχεται ξανά και ξανά από εκεί που δεν το περιμένεις, σαν μια σκέψη, μια έμπνευση, ένα όνειρο ή μια ιδέα.

Στην πραγματικότητα, έχουν καταγραφεί πολλά περιστατικά που έχουν αποδοθεί σε κάποιο τυχαίο γεγονός ή ακόμη και σε σύμπτωση, τα οποία αν το καλοσκεφτείς μάλλον είναι σαν να σου ‘χε δοθεί ένα χέρι βοηθείας.