Κοιτάς για το θαύμα γύρω σου ενώ κατοικεί μέσα σου

Ο ονειρικός κόσμος είναι ένα μαγικό σύμπαν που πάντα διέγειρε τη φαντασία και την αναζήτησή μου. Σχεδόν δυσκολευόμουν να αποκοπώ απ’ τα όνειρά μου. Τόσο έντονα που βίωνα αυτήν την επιθυμία, μοιραία συνυπήρχα με το ένα πόδι στο «εδώ» και το άλλο στο άχρονο «εκεί». Σχεδόν μεταπηδούσα σε μια παράλληλη σφαίρα ιδεών τόσο υπαρκτή, στην ιδεατή μου.

Φαίνεται πως όλοι έχουμε τη δυνατότητα να κατοικήσουμε οπουδήποτε με τη θέλησή μας. Μένει εκείνη να βρει τον τρόπο να το υλοποιήσει, αψηφώντας τους φυσικούς νόμους που ίσως δεν της το επιτρέψουν.

Για πολλά χρόνια ζούσα σε μια παρεξήγηση, πίστευα πως χρειαζόταν να συμβεί κάτι εκεί έξω, τόσο δυνατό που με την έλευσή του θα μου άλλαζε μια για πάντα τη ζωή.

Πόσο δύσκολο, άραγε, να περιμένεις για κάτι που δεν ξέρεις καν πώς μοιάζει; Κι αν έρθει, πώς θα το αναγνωρίσεις; Ή, ακόμη καλύτερα, τι θα ‘χεις κάνει για να σε αναγνωρίσει αυτό; Χρειάστηκε μόλις μία στιγμή συνειδητού ονειρέματος για να βρω τη λύση.

Αυτή τη φορά, όπως και κάθε προηγούμενή της άλλωστε, πρώτου κοιμηθώ, κι αφού έθεσα την πρόθεσή μου σε εφαρμογή, ξάπλωσα αναπαυτικά και πέρασα στην αντίπερα όχθη, σχεδόν ταυτόχρονα με το κλείσιμο των βλεφάρων μου.

Περιπλανιόμουν σε μέρη γεμάτα αγάπη και φως, σαν μια διάσταση γνώριμη που υπήρχε πάντα εκεί για ‘μένα και με περίμενε να την επισκεφτώ. Το σώμα μου στεκόταν ανάλαφρο, σχεδόν παιδικό, για να κουμπώνει γάντι με την εξίσου παιδική μάτια μου.

Όσο προσπαθούσα να μην παρασυρθώ απ’ τα γέλια και τις φωνές μου και ξυπνήσω, ολοένα και περισσότερες εικόνες και χρώματα περνούσαν από μπροστά μου. Ώσπου μια φωνή ήταν αρκετή για να παραβιάσει κάθε άμυνά μου, δίνοντάς μου μια πνευματική καθοδήγηση. Μια φωνή από αυτές που μόνο η συχνότητα απ’ τη χροιά της μάνας μπορεί να πλησιάσει τέτοιες δονήσεις.

Έσκυψε προς το μέρος μου και με γλυκιά φωνή μου είπε: «Αν ακόμη ψάχνεις γύρω σου για την κατάσταση που θα σου αλλάξει τη ζωή, ψάξε για έναν καθρέφτη». «Μα καλά», λέω από μέσα μου, «ονειρεύομαι;». Λες και προγραμματίστηκα γι’ αυτό, με μάτια σχεδόν κλειστά, σηκώθηκα καταμεσής της νύχτας έτοιμη για την αποστολή μου.

Αντικρίζοντας το είδωλό μου στον καθρέφτη για πρώτη φορά μου φανερώθηκαν κομμάτια του εαυτού μου που ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο ορατά, σχεδόν φωτεινά, μην τύχει και δεν τα δω. Ανακουφισμένη πια πήρα τον δρόμο της επιστροφής, γεμάτη συναισθηματική πληρότητα και ψυχική ευφορία.

Τώρα πια ήξερα πως όλα όσα θέλω και ποθώ, όσα καίνε την καρδιά μου, είναι εδώ. Κι αν τόσο καιρό δεν τα διέκρινα, ήταν γιατί κρατούσα τα μάτια μου ανοιχτά στραμμένα προς τη θέα των ψευδαισθήσεων.

Δεν είναι τα νέα μονοπάτια αυτά που σε φέρνουν κοντά στη γνώση. Είναι νέα η ματιά που χρειάζεσαι για να σου φανερώσει όλα τα δώρα που ήδη σε περιτριγυρίζουν, ενώ εσύ επέμενες να σκοντάφτεις καθημερινά πάνω τους αγνοώντας τα. Μα είναι, όμως, εκεί για ‘σένα. Πάντα ήταν.

Καθημερινά αναζητάς το θαύμα γύρω σου και το μόνο μέρος που δε σκέφτηκες να κοιτάξεις ήταν το καταφύγιο του μυαλού και της καρδιάς σου, εκεί που κατοικούν όλα τα θαύματά σου.

Ανακάλυψε τα όνειρά σου, σώπασε κι άκου όλα όσα έχουν να σου πουν. Δεν είναι τίποτε τυχαία καμωμένο, απλά πρέπει να ‘σαι ανοικτός σε αυτό το νέο φως που πρόκειται να έρθει. Μπροστά από κάθε «θέλω» βάλε ένα «μπορώ» κ ετοιμάσου να βιώσεις μια ζωή γεμάτη θετικές εκπλήξεις και καθημερινά θαύματα.

Κάθε επιλογή οδηγεί και σε έναν δρόμο, στον οποίο, κάθε φορά που κάνουμε μια επιλογή, δημιουργούνται παρακλάδια. Σε αρκετά σημεία θα ζαλιστείτε στην προσπάθειά σας να κατανοήσετε τον κόσμο μέσα από μια ματιά, στο τέλος όμως θα ανταμειφθείτε και με το παραπάνω, μιας και θα ‘ρθετε σε επαφή με έναν άκρως πιο συναρπαστικό κόσμο. Και θυμηθείτε, είστε ο δημιουργός του μυαλού σας!