Μέχρι να δέσει η σχέση στον παραμικρό καβγά παθαίνεις πανικό

Στα πρώτα στάδια μιας οποιαδήποτε τριβής και συναναστροφής μ’ έναν άνθρωπο, απουσιάζει η οικειότητα κι ο αυθορμητισμός. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάποια απ’ τα λόγια και τις πράξεις μας να φιλτράρονται από φόβο να μην ερμηνεύσει διαφορετικά τ’ άλλο άτομο το ερέθισμα που προσπαθούμε να τού επικοινωνήσουμε. Βέβαια, αυτό μετά από ένα διάστημα καλλιεργείται κι αλλάζει.

Η κατάσταση αυτή μπορεί να συμβεί στην οποιαδήποτε διαπροσωπική ανθρώπινη σχέση κι αλληλεπίδραση ανθρώπων. Μπορεί ν’ αφορά στο φιλικό επίπεδο, στις ερωτικές σχέσεις ή στο εργασιακό μας περιβάλλον. Εμείς όμως θα ασχοληθούμε με την ίσως, πιο σύνθετη κατηγορία, απ’ όλες αυτές και δεν είναι άλλη απ’ τις ερωτικές σχέσεις.

Στις ερωτικές σχέσεις πάντα περιπλέκονται τα πράγματα λιγάκι παραπάνω κι αυτό γιατί υπάρχει στη μέση η ερωτική έλξη. Όλοι όσοι διαβάζουν αυτές τις γραμμές τώρα, κάποια στιγμή στη ζωή τους θα έχουν νιώσει το αίσθημα του να μπαίνεις σε μια καινούργια σχέση. Η έντονη κι ευχάριστη αίσθηση που προκαλεί η παρουσία του άλλου ατόμου, σε συνδυασμό με την ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα των πρώτων συναντήσεων, γεμάτων από αίσθηση ενός ανυποχώρητου ενθουσιασμού και αναμονής, χωρίς όμως να υπάρχει υπερβολική γλύκα.

Μαζί όμως μ’ όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα πάνε μαζί κι η αγωνία να εντυπωσιάσουμε τον άλλο, να μην ειπωθεί κάτι από εμάς που μπορεί να τον ξενερώσει αλλά και το να δείξουμε πρώτα τις πιο καλές πτυχές του χαρακτήρα μας όπως είναι τα προτερήματά μας. Κατά τη διάρκεια αυτού του κατά τα άλλα, υπέροχου διαστήματος αρχίζουν νοερά και κάνουν την εμφάνιση τους κι οι καβγάδες. Άλλες φορές μικροί κι άλλες φορές εντονότεροι. Φοβόμαστε έντονα ότι ένας τσακωμός είναι ικανός να καταστρέψει την όμορφη συνθήκη που έχει δημιουργηθεί μαζί με τ’ άλλο άτομο και νιώθουμε έντονη απειλή. Πυρήνας αυτού του συναισθηματικού παραληρήματος είναι ο φόβος της εγκατάλειψης μας απ’ το άλλο άτομο.

Στο στάδιο αυτό είναι συχνά αναμενόμενες τέτοιες σκέψεις και συναισθηματικά ξεσπάσματα. Όσα έχουν αναπτυχθεί ανάμεσα σε εμάς και το πρόσωπο του συντρόφου μας, μάς κάνουν να μην μπορούμε να δούμε αντικειμενικά την κατάσταση, αντ’ αυτού να τη μεγαλοποιούμε και να τη δραματοποιούμε.

Και πάμε στην αντίπερα όχθη του ότι προχωράει η σχέση και περνούν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια και πλέον μετράτε μαζί μια μακροχρόνια σχέση. Πλέον γνωρίζετε ο ένας τον άλλο καλά κι έχετε μάθει τις αντιδράσεις, τις διαθέσεις, πότε παίρνει το ύφος της ειρωνείας και πότε εκείνο το πονηρό. Διαβάζεις το ταίρι σου και σε διαβάζει κι εκείνο με τα μάτια.

Και κάπου αρχίζεις και θυμάσαι εκείνες τις στιγμές του πρώτου καιρού της σχέσης σας που μεγαλοποιούσες συναισθήματα και συμπεριφορές. Έβαζες τον εαυτό σου ενδόμυχα κι υποσυνείδητα να τρέμει στη σκέψη ότι θα χάσει αυτό που έχει. Δεν έχει και λίγο την πλάκα του όλο αυτό; Από εκεί που έχανες το ύπνο σου σε κάθε τσακωμό σας, πλέον μετά από κάποια χρόνια, παρακαλάς για έναν καβγά τον οποίο κανένας απ’ τους δυο σας δε θα πάρει στα σοβαρά.

Είναι παράξενα όμορφο πως η συνήθεια και η οικειότητα μεταξύ δυο ανθρώπων αλλάζουν και καθορίζουν την ποιότητα της σχέσης τους. Ίσως, τη μεγάλη διαφορά σ’ όλο αυτό την κάνει η απουσία αυτού του πρώτου πάθους που με τον καιρό καρπώνει και θεμελιώνονται στη σχέση ισχυρότερα συναισθήματα αλλά και γεννιέται η ατόφια πραγματική αγάπη.