Δε χρειάζεται να συγκατοικείς κάθε φορά που ερωτεύεσαι

Πολλά είναι τα ζευγάρια που επιλέγουν τη συγκατοίκηση και τη βλέπουν σαν το επόμενο βήμα ή την ολοκλήρωση της σχέσης. Μπορεί να μιλάμε για μια μακροχρόνια σχέση που θεωρεί λογική κι επόμενη την εξέλιξη αυτή στη σχέση, είτε για ένα πιο μικρό και σύντομο δεσμό, μπορεί και λίγων μηνών, που ενδεχομένως να μην έχει τεσταριστεί η πραγματική χημεία του ζευγαριού κι επιλέγουν τη συγκατοίκηση ως μια καλή λύση στο να δοκιμάσουν τελικά το αν αντέχουν την κοινή συμβίωση κάτω απ’ την ίδια στέγη.

Και τότε είναι η στιγμή που λες «ναι», και προχωράτε στην αναζήτηση σπιτιού, διακοσμητικών κι επίπλων. Όλα πάνε καλά, οι πρώτες μέρες κυλούν σαν ένα παραμύθι, μέχρι τη στιγμή που τελικά δεν πάνε και τόσο και ξεκινάς να βλέπεις πράγματα τα οποία δεν είχες προβλέψει η δεν είχες καν στο μυαλό σου ότι θα ερχόταν η μέρα που θα σε προβλημάτιζαν. Και φτάνουμε στο τώρα, όπου ερχόμαστε εμείς εδώ για να σού παραθέσουμε τους λόγους για τους οποίους ίσως θα έπρεπε να ξανασκεφτείς την απόφαση αυτή, πριν καν κάνεις όλα τα παραπάνω βήματα και να πεις βεβιασμένα πάνω στο πάθος και στον έρωτα της στιγμής την πολυπόθητη φράση «Ναι, θέλω να συγκατοικήσουμε!»

Πάνω στον ενθουσιασμό και τον έρωτα, όλα φαίνονται πιο όμορφα

Ο άνθρωπος απ’ τη φύση του όταν βιώνει ένα μεγάλο έρωτα η πολλαπλά έντονα συναισθήματα για έναν άλλο άνθρωπο έχει την τάση να ωραιοποιεί και το ίδιο το άτομο, την κατάσταση της μεταξύ τους σχέσης, αλλά και τις ίδιες τις προσδοκίες που αναπτύσσει προς εκείνο. Όταν λοιπόν μέσα σ’ αυτή τη, κατά τα άλλα, όμορφη περίοδο, παίρνεται η απόφαση της συγκατοίκησης, υπάρχει πολύ μεγάλη περίπτωση να μην έρθουν τ’ αποτελέσματα που περιμένουμε από τη συνθήκη αυτή. Κι αυτό γιατί έχουμε εξιδανικεύσει την ιδέα αυτή στο μυαλό μας τόσο πολύ, που όταν αποστασιοποιηθούμε και δούμε τα πράγματα με μια δεύτερη και πιο καθαρή ματιά ίσως απογοητεύουμε, γιατί απέχουν κατά πολύ από τις πραγματικές μας προσδοκίες.

Ίσως, η συγκατοίκηση στα πρώτα στάδια μιας σχέσης να «σκοτwσει» τον έρωτα

Στο σημείο αυτό, ταιριάζει καλύτερα από κάθε τι η φράση «Κάθε πράγμα στον καιρό του…». Το να πιέσεις και να εγκλωβίσεις τα πρώτα στάδια μιας σχέσης, στο πρώιμο στάδιο της, στάδιο, που αποτελεί και τα θεμέλια για να χτιστεί κάτι δυνατό και όμορφο, στη συνθήκη της συγκατοίκησης, ίσως αποβεί καταστροφικό. Κι αυτό γιατί άθελα του ζευγαριού, μέσα από αυτό μπορεί να αυτοσαμποτάρουν την ίδια τους τη σχέση. Μ’ αυτό εννοούμε ότι ενώ και τα δύο άτομα προσδοκούν να φτάσει η σχέση στο καλύτερο δυνατό στάδιο της, τελικά να επιτευχθεί το αντίστροφο. Να σβήσουν, δηλαδή, τη μαγεία που υπάρχει, πριν καν το καταλάβουν. Είναι αυτό που λέμε, άσε τις καταστάσεις να κυλήσουν μόνες τους, χωρίς πιέσεις  για κάτι περισσότερο και πιο δεσμευτικό, ειδικά στους πρώτους μήνες ενός δεσμού.

Μην το κάνεις μόνο και μόνο για να πεις ό,τι το έκανες 

Κάποιες φορές, όλοι το ξέρουμε αυτό, υπάρχουν κι οι κοινωνικές πιέσεις που δεχόμαστε υποσυνείδητα χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε. Μπορεί δηλαδή ο κύκλος μας, το οικογενειακό μας περιβάλλον ή οι φίλοι μας να μη μας φωλιάζουν στο μυαλό την ιδέα ότι: «Τώρα μετά από τόσο καιρό πρέπει να συγκατοικήσετε»  αλλά εσείς να νιώθετε ενδόμυχα αυτήν την κοινωνική πίεση. Πιθανόν, να έχετε διαστρεβλωμένο μέσα σας αυτό το θέλω αλλά όχι συνειδητά, επειδή το επιθυμείτε πραγματικά, αλλά επειδή θεωρείται ότι αυτό είναι το ορθό που πρέπει να πράξετε. Αυτό σίγουρα είναι θλιβερό γιατί δεν εστιάζεται στην ψυχούλα και τις επιθυμίες τις δικές σας αλλά σ’ αυτό που θεωρείται από την κοινωνία ως σωστό κι επόμενο βήμα μιας ερωτικής σχέσης.

Μέσω της συγκατοίκησης δεν μπορείς να σώσεις μια ήδη προβληματική σχέση

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που -όλοι κάποια στιγμή έχουμε ακούσει- να επισημοποιείται έστω και μέσα από τη συγκατοίκηση μια σχέση, μόνο και μόνο για να σωθεί. Να βρίσκεται δηλαδή σε κρίση κι αντί να εστιαστεί κι απ’ τα δυο άτομα που την αποτελούν, στην ουσία του προβλήματος, να καταφεύγουν στην εύκολη λύση της συγκατοίκησης. Στις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν βαθιά θέματα εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο συντρόφων κι έτσι τούς δίνεται η ψευδαίσθηση πως μέσα από τη συμβίωση τους κάτω από το ίδιο σπίτι, θα μπορούν να είναι πιο ελεγκτικοί ο ένας στον άλλο. Με λίγα λόγια να δέσουν το γάιδαρο τους. Κάνουμε λόγο, λοιπόν, για εξαρτημένες σχέσεις που πιθανόν να υπάρχει σε πολύ μεγάλο βαθμό το κομμάτι του έρωτα, αλλά όχι με την υγιή προσέγγιση του, αλλά με εκείνη την άρρωστη και εξαρτημένη.  Και σίγουρα μια τέτοια απόφαση θα είναι καταστροφική και για τα δυο άτομα.

 Άσε τον έρωτα να σε πάει εκεί που ο ίδιος επιθυμεί

Τις περισσότερες φορές στα πιο απλά πράγματα και στις πιο απλές σκέψεις βρίσκεται η ουσία των πάντων. Δε χρειάζεται να κάνεις ολόκληρη προεργασία στο μυαλό σου και να προτρέχεις σε καταστάσεις που δεν ξέρεις καν αν είναι αυτό που επιθυμείς. Όταν μια σχέση έχει ώριμες, σωστές κι υγιείς βάσεις να έχεις τη βεβαιότητα ότι δε θα σε ταλαιπωρήσει μέχρι να σε οδηγήσει εκεί που πραγματικά χρειάζεται.  Αλώστε ο έρωτας θέλει αυθορμητισμό, αν ήταν να σπάμε το μυαλό μας για να βρούμε την άκρη του, δε θα έπεφτε στα δίχτυα του κανένας μας.