Τέτοια ώρα τέτοια λόγια, έτσι λένε, όταν σκέφτεται ο άνθρωπός τους πρώην και ξεκινά το ταξίδι στις αναμνήσεις. Σε αναμνήσεις με γέλια, με χαρές, αλλά καταβάθος εκείνες τις βραδινές ώρες οι αναμνήσεις αυτές είναι πάθους και λίγο πιο dirty. Είναι στο υποσυνείδητό μας, άλλωστε, να τυραννιόμαστε με τις σκέψεις των πρώην και το τι γινόταν κάτω απ’ τα σεντόνια.
Έτσι, λοιπόν, εκεί που κάθεται ο άλλος ήρεμος κι αναλογίζεται τι έκανε, ξεπετάγεται η σκέψη κι η εικόνα από εκείνην την πρώτη φορά που άγγιξε σε βάθος ένα κορμί. Κι είναι που βγαίνουν όλα τα χαζά αυτού του κόσμου. Ανατριχίλα, κρύος ιδρώτας κι ένα πραγματικά χαζό χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά. Ανεξήγητο φαινόμενο γιατί τα νιώθουμε αυτά, αλλά ένα είναι σίγουρο, ότι ποτέ κάποιος δεν ξεχνάει την πρώτη του φορά.
Η πρώτη σεξουαλική επαφή για έναν άνθρωπο είναι όσο περίεργο και να φαίνεται εξίσου σημαντική και για τους άνδρες όπως και για τις γυναίκες. Στην περίπτωση του αγοριού τα συναισθήματα που προκαλούνται είναι ισχυρά και κατά κύριο λόγο αυξάνουν την αυτοπεποίθηση του στα ύψη με τη σκέψη ότι πλέον είναι «μεγάλος» και μάγκας.
Τον πρώτο καιρό απ’ όσο δείχνουν οι έρευνες δε μας ενδιαφέρει και καλά, αλλά στην πραγματικότητα μας κατατρώει το γεγονός ότι θέλουμε να ξαναγίνει, με τον ίδιο άνθρωπο όμως. Γιατί; Γιατί για τους άνδρες η πρώτη φορά είναι ένα είδος λύτρωσης. Τραγικό έτσι; Κι όμως δεν είναι.
Γιατί την επόμενη φορά που ο άνδρας θα ξαναέχει επαφή, τίποτα δε θα είναι ίδιο. Όλα μας φταίνε και δεν παραδεχόμαστε ότι σαρκικά είμαστε ακόμη ερωτευμένοι με τον άνθρωπο της πρώτης μας φοράς. «Δεν είχε ελαττώματα» έτσι θα πει, για να δικαιολογήσει την ανωριμότητα που επικρατεί στο κεφάλι του για το κόλλημά του.
Βέβαια να διευκρινίσω σ’ αυτό το σημείο ότι η πρώτη φορά δεν είναι υποχρεωτικό να συμβαίνει ενώ είσαι σε σχέση. Το αποτέλεσμα για εμάς είναι το ίδιο. Κολλάμε όπως και να ‘χει. Η μόνη διαφορά που υπάρχει είναι όταν τελειώσει η σχέση, μας τσούζει λίγο παραπάνω. Δε θέλουμε ν’ αποδεχτούμε πως δε θα ξαναγγίξουμε το ίδιο κορμί, ή ότι δε θα σπαράζουμε κι οι δύο από ηδονή, καθώς θα κυλιόμαστε σ’ όλο το σπίτι. Καταλάβατε το point.
Και μιας και λέμε ότι λέμε, ας πούμε ένα μικρό μυστικό. Το χειρότερο αίσθημα που υπάρχει, εκδηλώνεται τη στιγμή που μαθαίνουμε ότι ο άνθρωπος της πρώτης μας φοράς είναι σε μία άλλη σχέση. Δε θέλουμε ν’ αποδεχτούμε το γεγονός ότι κάποιος άλλος πια θα τον αγγίζει στα ίδια σημεία που κάποτε τον αγγίζαμε εμείς. Ότι θα νιώθει τη φωτιά του κορμιού του και θα είναι εκείνος στη θέση μας.
Πιστέψτε με, τότε είναι που γυαλίζει το μάτι μας και θέλουμε να κατεδαφίσουμε ό,τι βρούμε. Είμαστε εγωιστές και θέλουμε τα πάντα δικά μας, ειδικά όσον αφορά το θέμα συντρόφου. Αλλά είμαστε και λιγάκι μαλάκες, γιατί δε σηκώνουμε κουβέντα, αν μας πει κάποιος «εσύ, ρε φίλε, γιατί έκανες και κάτι άλλο;» και πετάγεται η, αν όχι ηλίθια απάντηση, παιδική τουλάχιστον, «άλλο εγώ».
Λέγοντας το αυτό νομίζουμε και καλά ότι βγάζουμε τον εαυτό μας απ’ το τριπάκι του κολλήματος, για ν’ αποποιηθούμε τις ευθύνες, αλλά βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι είναι λάθος και σύνηθως όσοι λένε αυτού του είδους τη δικαιολογία είναι κομπλεξικοί ή ακόμη κολλημένοι. -Ξέφυγα-. Είναι γεγονός ότι η πρώτη μας φορά θα είναι αξέχαστη για μια ζωή. Αν θέλουμε να είμαστε και λίγο gentlemen δε θ’ αναφερθούμε με άσχημο τρόπο ποτέ γι’ αυτήν.
Το θέμα είναι η πρώτη φορά να παραμείνει μία ευχάριστη ανάμνηση κι όχι ένα απωθημένο. Προχωράμε και γνωρίζουμε νέους συντρόφους και χαράζουμε νέες πορείες. Αγαπάμε, γιατί η αγάπη είναι δύναμη και συγχρόνως η μεγαλύτερη αδυναμία μας.
Οπότε αν κάποιος σκεφτεί κάποτε την πρώτη του φορά, στο τέλος το μόνο που μένει είναι ένα χαμόγελο και μια ευχαρίστηση στο βλέμμα και στη σκέψη. Δε θα σταματήσουμε ποτέ να ψάχνουμε γι’ αυτόν τον ένα και μοναδικό άνθρωπο, που όλοι περιμένουμε. Δε θα ήταν πρόκληση αλλιώς η καθημερινότητα.
Προσέχετε τις αναμνήσεις. Είναι ό,τι έχουμε.
Επιμέλεια κειμένου Χρήστου Ζήση: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Χρήστος Ζήσης
