Εσύ τι βλέπεις στον καθρέφτη σου;

Καθρέφτες, καθρεφτάκια, τζαμαρίες, βιτρίνες. Δεν έχει σημασία το σχήμα ή το μέγεθος. Τη δουλειά τους την κάνουν και σε υπηρετούν περίφημα. Σε θέση εγρήγορσης έρχονται κάθε φορά να σε καθησυχάσουν ή να σε πανικοβάλλουν αντίστοιχα. Πριν βγεις, κατά την έξοδό σου κι όταν επιστρέψεις  τα μάτια σου ψάχνουν να βρουν στους καθρέφτες την αντανάκλασή σου. Είτε με φευγαλέα ματιά είτε με παρατεταμένο βλέμμα, το αποτέλεσμα το ίδιο. Εσύ.

Ένα εσύ που ψάχνει το εγώ (του) μέσα απ’ τα μάτια όλων αυτών που ετοιμάζονται να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του ωραίου και αποδεκτού εαυτού σου. Κι όμως συνεχίζεις να κοιτάς σαν να είσαι μπροστά σε μια μεγάλη ανακάλυψη που δούλευες για χρόνια. Γιατί εφόσον ξέρεις την εικόνα αυτού που θα αντικρίσεις, τότε γιατί προσηλώνεσαι κάθε φορά με την ίδια περιέργεια στην ίδια αθέατη θέα σου; Αθέατη; Μα πιο ορατή δε γίνεται! Κοίταξε λίγο καλύτερα! Ακμή, λιπαρότητα, ξηροδερμία, τριχοφυΐα, αλωπεκίαση, ραγάδες, κυτταρίτιδα, χαλάρωση, ύψος, βάρος. Πώς μπορεί όλα αυτά τα εκληφθούν αόρατα;

Υπάρχει μια κοινωνική τάση που έχει ορίσει πριν από σένα και για σένα τη μοδίστρα που θα κόψει και θα ράψει τα μεγέθη που φοριούνται ή χειρότερα που πρέπει να φοριούνται. Small, άντε και για την ψυχή της μάνας σου medium. Τα χεράκια δεν είναι όμορφα όταν είναι καθαρά αλλά όταν είναι αποτριχωμένα. Άλλωστε τι μετράει στην ανθρώπινη επαφή; Η υφή ούτε καν το άγγιγμα! Η εικόνα ούτε καν η μυρωδιά!

Και πάλι, όμως, υπάρχει κάτι άλλο που σε βοηθάει να κρύψεις κατιτίς. Το καλοκαιράκι εκτός από όμορφες αναμνήσεις άφησε και ένα ηλιοκαμένο δέρμα που ίδρωσες να το αποκτήσεις! Φυσικά, κάποιοι θα παραπονεθούν ότι είτε έφαγαν καροτάκια για να αυξήσουν τη μελανίνη είτε κατανάλωσαν 2-3 μπουκαλιάκια με λάδια μαυρίσματος, πάλι άσπροι σαν γάλα κατέληξαν. Κι όμως προς ιστορική σου ενημέρωση σε μια άλλη εποχή θα ήσουν «γαλαζοαίματος» διότι στις παραδοσιακές αγροτικές κοινωνίες, όπου οι άνθρωποι δούλευαν χειμώνα-καλοκαίρι στην ύπαιθρο οι επιδερμίδες τους ήταν χαραγμένες απ’ τον ήλιο και τον άνεμο κι έτσι όμορφο δέρμα θεωρούνταν το λευκό! Η αλλαγή ήρθε στην Ευρώπη τον 20ο αιώνα όπου της μόδας ήταν τα μοντέλα των ζωγράφων να είναι υποσιτισμένα λόγω φτώχειας. Τον 21ο ακολούθησαν κι οι άντρες για να μην έχουμε ισότητα όπου μας συμφέρει!

Κι έτσι στους καθρέφτες που ψάχνεις πολύ εύκολα θα δεις γυναίκες κι άντρες τις ηλικίας σου που κατά προσέγγιση θα μοιάζουν με σένα. Γιατί βλέπεις μια όμορφη εικόνα που είναι κι αποδεκτή και που σε καθιστά όμοια. Όμοια με ποιον; Όμοια με τα πρότυπά σου.

Και τι κακό έχουν τα όμοια, αφού μια χαρά ασφάλεια, οικειότητα και αναγνώριση σου προσφέρουν; Επίσης, το copy- paste γίνεται από ανθρώπους που θαυμάζεις τρόπον τινά, οπότε πάλι έχει θετική επίδραση  πάνω σου, αφού αν σκεφτείς είμαστε ένα mash-up από ανθρώπους και πράγματα που επιλέγουμε να μπουν στη ζωή μας.

Κι όμως εσύ που τόσο συμβιβάζεις την εικόνα σου, άλλο τόσο δε διεκδικείς κι απαιτείς να σου συμπεριφέρονται ως κάτι μοναδικό και να βλέπουν ό,τι πραγματικά είσαι; Να μη στέκονται μόνο στο φαίνεσθαι, αλλά να εισχωρούν στην ουσία σου, το είναι σου; Να σε αγαπάνε για τα μοναδικά χαρακτηριστικά που σε συνθέτουν ως όλο, με τα ελαττώματα και τα προτερήματα;

Μένοντας σε αυτές τις σκέψεις ωθείσαι στην καλλιέργεια ενός αληθινού εαυτού που λάμπει ακριβώς γι’ αυτό που είναι, έτσι όπως είναι, χωρίς δηθενιές και θεατρικές προσποιήσεις που δεν τις πρεσβεύει ουσιαστικά όμως επιλέγει για να επιβιώσει. Αγαπημένη συμβουλή ειδικών στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης «Αν δεν αγαπήσεις εσύ τον εαυτό μην περιμένεις να το κάνει κάποιος άλλος». Πριν προχωρήσεις στο χειρουργικό νυστέρι επίλεξε το πνευματικό botox!

Εδώ έγκειται η διαφορά. Καθώς άλλο είναι να έχεις στιλ που παίρνει likes κι άλλο να έχεις τύπο. Και τύπο δεν έχει όποιος ντύνεται με κομψά ρούχα και κοσμήματα! Τύπο δεν έχει κάποια που φορά μπογιές στα μούτρα για να χρωματίσει μια ψυχή με σκιές.

Φοράμε ψηλοτάκουνα για να εντυπωσιάσουμε με το μήκος των ποδιών μας· να είμαστε πιο ποθητές και σέξι ενώ το μόνο που χρειαζόμαστε εμείς κι οι άνθρωποί μας είναι ανθρώπους που δε φοβούνται να πατήσουν ξυπόλητοι στα αγκάθια και να πατούν γερά στα πόδια τους. Δεν έχουμε ανάγκη να φανούμε πιο ψηλοί, αλλά πιο σταθεροί. Το ύψος το θέτει το πνεύμα κι η ψυχή σου, όχι η μεζούρα σου!

Ξύπνα και ζήσε τη ζωή ξυπόλητος! Γιατί η «ξυπολατρεία» (όπως μου την έλεγε ο παππούς μου) θέλει μαγκιά. Και μαγκιά είναι να ζεις μια ζωή πατώντας γερά στη γη για να τιμάς αυτή που σε ‘θρεψε!