Σταμάτα να το αφήνεις να σε επηρεάζει

Ας ξεκινήσουμε απ’ τα βασικά και λίγο δεδομένα, που guess what, δεν είναι για όλους και τόσο δεδομένα. Νιώθεις. Το ότι νιώθεις, ας πούμε, όσο σπουδαίο κι αν είναι, είναι κάτι δικό σου κι αφορά εσένα και μόνο. Φυσικά υπήρξε το πρόσωπο που πυροδότησε το συγκεκριμένο αίσθημα, έφερε όμως στην επιφάνεια μια ουσία του είναι σου, που προϋπήρχε κι απλά στην προκειμένη αναδύθηκε.

Κι αν αμφιβάλλεις περί τούτου, τότε ίσως αν αναλογιστείς καλύτερα και θυμηθείς στιγμές που οι λέξεις δεν αρκούσαν για να περιγράψουν αυτό που σε έκαιγε, μπορείς να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται. Συγχαρητήρια, λοιπόν, που νιώθεις γιατί πολλοί εκεί έξω απλά υπάρχουν.

Φυσικά, απ’ τη στιγμή που νιώθεις, αρχίζουν να ανθίζουν παράλληλα και συγχρόνως κάτι σιχαμένα και τελείως αποκρουστικά φυτά που ονομάζονται προσδοκίες. Άπαξ και τις ρίξεις λίγο λίπασμα, λοιπόν, έστω κι από αφέλεια, αυτές γρήγορα ξεθαρρεύουν, πολλαπλασιάζονται και μέσα σε λίγο καιρό γέμισες ένα χωράφι προσδοκίες που δυστυχώς δε δύνασαι να διαχειριστείς. Άλλωστε, πώς και ποιος θα μπορούσε να ασχοληθεί με ένα χωράφι που βρίθει από ένα σπόρο που όχι μόνο δεν αποδίδει καρπούς, αλλά αντίθετα σε ζημιώνει; Δυστυχώς, εσύ που τις έσπειρες έστω κι από λάθος.

Εσύ που νιώθεις, λοιπόν, τείνεις να επηρεάζεσαι απ’ την παρορμητικότητα που είναι ένα απ’ τα χαρακτηριστικά σου, δεδομένου ότι βασίζεσαι πολύ εύκολα σε ξένα χέρια, είτε το παραδέχεσαι είτε όχι. Τόσο απλά, ένα πρωινό μήνυμα, μια αγκαλιά, ένα φιλί σε στέλνουν με ταχύτητα φωτός στο πλησιέστερο συννεφάκι μέχρι που να μη στείλει μήνυμα, να γυρίσει για λίγο πλάτη, να αποφύγει να σε φιλήσει κι έτσι κάπως απότομα κι άγαρμπα προσγειώνεσαι και χτυπάς κατάμουτρα. Αουτς! Σαν να πόνεσε λιγάκι! Εντάξει, πολύ. Δίκιο έχεις. Μάλλον οι προσδοκίες φταίνε.

Κάθε λόγος, κάθε κίνηση, κάθε συμπεριφορά είναι αφορμή να πυροδοτήσουν μια ροή σκέψεων που έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ψυχολογική σου κατάσταση. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την περίπτωση του μηνύματος που έστειλε ή δεν έστειλε και που είναι ικανό να αλλάξει τα δεδομένα της μέρας τόσο άμεσα και δραστικά.

Είτε, λοιπόν, δεν έστειλε καν είτε άργησε να στείλει ή απλά δε σου άρεσε ο τρόπος και το περιεχόμενο του μηνύματος, αυτό το γεγονός είναι ικανό να γίνει αιτία σκέψης και προβληματισμού για το υπόλοιπο της μέρας και της νύχτας σου.

Το ότι απασχολείς, όμως, το μυαλό σου για να λύσεις το γρίφο του γιατί και πώς, χάνεις την ουσία που βρίσκεται έξω απ’ το μήνυμα. Γιατί ένα μήνυμα να είναι πιο δυνατό από σένα; Η καλύτερα γιατί εσύ του προσδίδεις τόση δύναμη; Είναι σαν να σου πιάνει το χέρι απ’ τη στιγμή που το διαβάζεις και σε οδηγεί όπου θέλει.

Η αλήθεια είναι, όμως, ότι εσύ επιλέγεις αν θα εκλάβεις τη συγκεκριμένη περίσταση ως αφορμή για ψυχολογικό τραλαλά ή ήρεμα και συγκρατημένα δε βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα.

Αυτό που κάνεις κάθε φορά στην προβολή ενός μηνύματος είναι να υποθέτεις για τις πραγματικές προθέσεις του άλλου, γιατί όσο καλά κι αν γνωρίζεστε, δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις με βεβαιότητα τι έχει προηγηθεί.

Τη στιγμή, λοιπόν, που λαμβάνεις όχι απαραίτητα μήνυμα, αλλά μια συμπεριφορά που σε ρίχνει, πριν πέσεις στα πατώματα σκέψου ότι έχεις καιρό να σφουγγαρίσεις κι είναι κρίμα να λερώσεις το καινούργιο σου συνολάκι.

Αυτό που πρόκειται να σε επηρεάσει θεωρείς βρίσκεται έξω από σένα, εσύ όμως έχεις τη δύναμη μέσα σου, καθώς εσύ έχεις τον έλεγχο του μυαλού σου και κατά συνέπεια των αποτελεσμάτων του.

Αναλογίσου το χρόνο και την ενέργεια που διαθέτεις στην ανάλυση και στην προσπάθεια κατανόησης καταστάσεων και προσώπων. Αν είναι κάτι παραπάνω απ’ τον χρόνο που αφιερώνεις για να ζεις τη στιγμή, άλλαξε πορεία πλεύσεις και βγες για τα ανοιχτά για να αντικρίσεις έναν καινούργιο ορίζοντα που σε περιμένει.