Τραγούδα μου πριν κοιμηθώ

Όσο περίεργο πράγμα κι αν είναι ο χρόνος, άλλο τόσο είναι και το ανθρώπινο μυαλό, που οργάνωσε έτσι την μέρα του χωρίζοντάς τη σε ώρες, λεπτά και δευτερόλεπτα. Κάρφωσε, λοιπόν, τρεις δείκτες σ’ ένα τοίχο και τους έδωσε το ελεύθερο να περιστρέφονται με τέτοιους ρυθμούς που να οργανώνουν και να αποδιοργανώνουν τη μέρα σου ανάλογα με τα κέφια τους.

Ανεξάρτητα από αυτό όμως, εμείς δεν είμαστε φτιαγμένοι να αντέχουμε ξύπνιοι για 24 ώρες, 1.440 λεπτά και 86.400 δευτερόλεπτα μέσα στη μέρα! Η ώρα του ύπνου, όσο ξεχωριστή κι αν είναι για τον καθένα, είναι άλλο τόσο απαραίτητη. Γι’ αυτό ακολουθείς συγκεκριμένα βήματα σκέψης που οδηγούν τελικά στο μαγικό χαλί του Αλαντίν, που με όλα τα χρώματα και τις δυνάμεις που διαθέτει σε μεταφέρει στον κόσμο του ονείρου.

Αν λοιπόν ο τρόπος για να ηρεμήσει και να χαλαρώσει ο καθένας πριν μεταφερθεί στο ταξίδι της φτερωτής περιπέτειας είναι ξεχωριστός, εγώ δε θα σου πω τι μπορεί να ισχύει γενικά, αλλά ειδικά.

Ειδικά, λοιπόν, η αίσθηση της αγκαλιάς σου είναι το σημείο εκείνο που έχω απομονώσει αυτή τη στιγμή από όλο τον πλανήτη Γη ως το πιο χαλαρωτικό σημείο του κόσμου. Μέσα σε ένα κόσμο συνεχώς μεταβαλλόμενο και θορυβώδη, η αίσθηση της αγκαλιάς και ο ήχος της φωνής σου έρχονται σαν φυσικά αγχολυτικά.

Γι’ αυτό τραγούδα μου πριν κοιμηθώ! Έχε με στην αγκαλιά σου και τραγούδα μου. Τραγούδα μου σκοπούς αλλιώτικους από τους κανονικούς, τους συνηθισμένους, τους τόσο τετριμμένους, γιατί αν το κατάλαβες δε με καλύπτουν πια. Τώρα θέλω τραγούδια με λόγια δικά σου που η μουσική τους ηχεί στους παλμούς της ψυχής σου.

Έτσι όπως θα ‘μαστε αγκαλιά, ξέχνα όλα αυτά τα γνωστά, τα ειπωμένα, τα φορεμένα λόγια που φθάρθηκαν από τις τόσες γλώσσες που τα έπιασαν στο στόμα τους και τα άλλαξαν μορφή και σχήμα και τα μετέτρεψαν σε κάτι τελείως άγνωστο και ξένο για μας. Δε μ’ ενδιαφέρουν πια τα λόγια που καλύπτουν τους πολλούς, αλλά μόνο αυτά που αγγίζουν την ψυχή μου και ξέρεις ότι δεν μπορεί να ‘ναι άλλα από τα αληθινά.

Κλείσε τα μάτια σου και περπάτησε στο νησί της φαντασίας σου για να βρεις και να μου πεις όλα όσα δεν είναι ορατά στα δικά μου μάτια, για να μάθω λίγο καλύτερα τον κόσμο σου. Ένας κόσμος με τόσα ανεξερεύνητα νησιά που αξίζει να τα ανακαλύψει κανείς για να μαγευτεί από την ομορφιά τους.

Κι όταν ρυθμικά οι νότες τις φωνής σου εναρμονιστούν με τον εκκωφαντικό στοίχο της ψυχής μου, άσε τη φαντασία να καλπάσει πάνω στις παρτιτούρες του κορμιού μου. Τραγούδα μου με μάτια κλειστά και την ψυχή στη διαπασών του ονείρου. Τραγούδα μου όλα εκείνα τα ανείπωτα που το στόμα δειλιάζει να πει στο φως της μέρας κι όμως η καρδία ουρλιάζει γεμάτη έκσταση στην αγκαλιά μας στο σκοτάδι. Τραγούδα μου φάλτσα! Το παραμύθι μας δίνει χρώμα μελωδίας στα σκοτεινά και βουβά ξενύχτια μας.

Νανούρισμα της ψυχής οι ψηλές κι οι χαμηλές στροφές του τραγουδιού σου γιατί τώρα πια κυκλώνουν το «μαζί σου» και με ανοιχτά τα αυτιά της φαντασίας όλες οι σειρήνες χαϊδεύουν την μορφή σου. Μαζί να μας βρει το πρωί για να ‘ναι το όνειρο αληθινό.

Όνειρα γλυκά, μωρό μου!