Από ονειροπόλοι τέρμα κυνικοί, λες κι υπάρχουν μόνο τα άκρα

Εδώ και καιρό είπες ότι θα βγάλεις από το στόμα σου τη λέξη «θα». Η ευτυχία εδώ και καιρό είναι καθαρά προσωπική σου υπόθεση. Ανεξαρτησία, ελευθερία, απεριόριστες ευκαιρίες προσωπικής εξέλιξης, περιορισμένα σενάρια ματαίωσης, κυρίως αυτό, είναι τα βασικά επιχειρήματά σου. Ξέρεις ποια προσέγγιση σου ταιριάζει και ποια όχι.

Είναι βέβαια διαφορετικές κάθε φορά. Οι πιο ανώριμες το φωνάζουν από μακριά: «Σε θέλω υπό προϋποθέσεις, σε θέλω μόνο αν αλλάξεις». Σε θέλω δηλαδή, για να εκπληρώσεις το δικό μου σενάριο ευτυχίας. Κι εσύ γελώντας τους κλείνεις πονηρά το μάτι και αποχωρείς χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι όμως και κάποιες προσεγγίσεις με στρατηγική, υπόγειες, έξυπνες, επιβλητικές, ικανές να σε πείσουν, έστω και προσωρινά. Εκείνες στοχεύουν στην κατάκτησή σου, στην άλωση. Οι πονηρές, σε βάζουν στο στόχαστρο, στο βάθρο. Γίνεσαι το επίκεντρο, μα τονίζονται έτσι όλα τα εγωκεντρικά ένστικτά σου που τελικά τυφλώνεσαι.

Αυτές λοιπόν, σε δυσκολεύουν -παραδέξου το- αν και στο τέλος αναπόφευκτα η κατάληξη είναι η ίδια με την προηγούμενη. Αποχωρείς καθώς αναγνωρίζεις ότι και εδώ υπάρχει υπάρχει ο κτήτωρ και το έπαθλο-κτήμα του. Οπότε το αντιλαμβάνεσαι και ξεκινάς να τρέχεις. Χωρίς προορισμό, προς πάσα κατεύθυνση αρκεί να φτάσεις κάπου που να νιώσεις ξανά ασφαλής.

Κι όταν βρίσκεις το καταφύγιό σου και επικρατεί μέσα σου ηρεμία, η σκέψη σου επιστρέφει και αρχίζει την επεξεργασία και την ανάλυση όλων των πληροφοριών και των δεδομένων που έχουν δημιουργηθεί προσπαθώντας να καταλήξει σε ένα δίκαιο, αντικειμενικό συμπέρασμα. Μάταια, η απορία παραμένει απορία κι αφορά τη μισητή σου λέξη την προσδοκία.

Είσαι ωστόσο ειλικρινής. Το έχεις κάνει κι εσύ στο παρελθόν. Να διεκδικήσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αυτό κι αν σου είναι βαρύ κι ασήκωτο. Η αυτοκριτική σου σε καθοδηγεί και σου αποδεικνύει το ανώφελο της υπόθεσης, μέσα από μια ιστορία που δεν είχε happy end κι ας ήταν η αγαπημένη σου. Παραδέχεσαι στον εαυτό σου πως οι προθέσεις σου τότε ήταν αυθεντικές μα ανώριμη η συμπεριφορά, κοινώς παιδική. Τοποθέτησες τις προσδοκίες σου στο τέρμα κι αθέτησες όλα όσα υποσχέθηκες.

Κι αν είχαν εκπληρωθεί οι επιθυμίες σου, τι άλλο θα ζητούσες, αναλογίζεσαι. Διότι σίγουρα κάτι άλλο θα ζητούσες. Οι ανώριμες σχέσεις, όποιας φύσης, πάντα ζητούν χάνοντας έτσι τη χαρά του απρόβλεπτου δοσίματος, Αυτές τις σχέσεις, που στηρίζονται στο εγώ και μόνο, τις φουντώνει σχεδόν αποκλειστικά αυτή η διέγερση, κάθε είδους, πνευματική, σεξουαλική, αρκεί να είναι δική σου, αρκεί να είναι όλα όπως τα θες. Μα δεν τις διατηρεί. Σαν πυροτεχνήματα κι αυτές, λάμπουν λίγο κι εξαφανίζονται, γιατί δεν υπάρχει τίποτα κοινό για να παλέψουν.

Τώρα πια ξέρεις, δηλώνεις. Γι’ αυτό επιλέγεις μια διαφορετική στάση ζωής, πιο ώριμη και πιο δύσκολη, χωρίς προσδοκίες. Μόνο πρόσεξε μην πάρει τα ηνία ο φόβος και καταλήξεις να ζεις κυνικά, να μην πιστεύεις πια σε τίποτα.

Κι αν το καταφέρεις και ξεφύγεις από τη λούπα του θα καταλάβεις τι πραγματικά σημαίνει να ζεις χωρίς προσδοκίες, όταν πια δέχεσαι ό, τι έρχεται και το γιορτάζεις. Υπάρχει αυτός ο άνθρωπος, αυτή η κατάσταση, η συνθήκη αν θες που θα το προσφέρουν, ίσως και να τα έχεις ήδη συναντήσει. Έχε τα μάτια και κυρίως την καρδιά σου ανοιχτά. Μην τα προσπεράσεις. Σε μια γωνία θα είναι κρυμμένα μα δε θα περιμένουν. Μην το κάνεις λοιπόν ούτε κι εσύ.