Από το «σ' αγαπώ» με μια ανάσα πήγες στο «δε θέλω να σε βλέπω»

Καρδούλες, φατσάκια που βγάζουν έξω τη γλώσσα ή κλείνουν το μάτι, βράδια ατελείωτα που ξεροστάλιαζες πάνω από το κινητό. Κολλήσαμε σιρόπια, από τα σ’αγαπώ, τα σε θέλω για πάντα, είσαι αυτός ο ένας, ο μοναδικός, ο ανεπανάληπτος άνθρωπος που έψαχνα να βρω. Εσύ είσαι για μένα, μόνο εσύ και πολλές άλλες υποσχέσεις, βαριές δηλώσεις. Ω, θεοί! Ανασκόπηση παρελθόντος τώρα!

Για θυμήσου, πώς ένιωθες τότε,στην αρχή. Ανυπομονούσες λίγο. Δεν έτρωγες, κοιτούσες το ρολόι επίμονα ανά λεπτό και δεν περνούσε η ώρα. Αντίθετα, κυλούσε αργά, βασανιστικά μέχρι την ώρα που συναντούσες το άλλο σου μισό, μισό κουτό μου πλάσμα!

Και περνούσε ο καιρός κι άλλαζαν τα πράγματα. Προσγειωνόσουν, έπεφτες από το συννεφάκι σου, ξεβολευόσουν. Δεν ήταν τελικά αυτό που νόμιζες εσύ, αυτό που ήθελες εσύ να είναι. Και το πήρες απόφαση πως δεν πάει άλλο. Μετά το ανακοίνωσες. Θέλω να χωρίσουμε, δε σε θέλω πια, είσαι ό, τι χειρότερο μου έχει συμβεί.

Εσύ τι είπες; Πώς δήλωσες την αλλαγή σας; Έκανες λιγάκι χαμό, φώναξες, έκλαψες ή έκλεισες σιωπηρά την πόρτα πίσω σου και περπατήσες περήφανα στο νέο ολόδικό σου μονοπάτι; Πες την αλήθεια, δε θα κριθείς εδώ. Εδώ βρίσκεσαι εσύ με μόνο αντίπαλο τον εαυτό σου. Γράψε λάθος. Έχεις και παρέα. Αριστερά, εκεί κοντά στην καρδιά στέκεται ένα αγγελάκι που φωνάζει σ’ αγαπώ ακόμα και δεξιά, ευτυχώς για’ σένα, σε κοροϊδεύει ένα διαβολάκι! Παλεύουν τα δύο τους. Παλεύουν όμως για σένα ή εσένα; Τι συμβαίνει τώρα; Γιατί τη μια στιγμή δίνεις υποσχέσεις και την επόμενη τις αθετείς κι όλα αυτά, σχεδόν ταυτόχρονα;

Μην απορείς, δεν τρελάθηκες ακόμα. Είσαι απλά άνθρωπος που ερωτεύθηκε και πληγωθήκατε εσύ και ο εγωισμός σου! Διότι όπως οι περισσότεροι ερωτευμένοι, έτσι κι εσύ απαρνήθηκες τον ωραιότατο, ολόκληρο εαυτό σου και πίστεψες ότι βρήκες το άλλο σου μισό, μισό κουτό μου πλάσμα. Μισός λοιπόν εσύ, μισό -πίστευες- το ταίρι σου, ενωθήκατε για λίγο και κάπως έτσι ξεκίνησε η αρχή του τέλους.

Έλα τώρα, άφησε τους ρομαντισμούς στην άκρη, τελειώνει ο μικρός φτερωτός θεός, ο έρωτας, αργά ή γρήγορα πάντα τελειώνει. Το ζήτημα είναι αν θα εξαϋλωθεί απλά ή αν θα μετουσιωθεί σε κάτι πιο βαθύ κι ανθεκτικό, αν θα γίνει αγάπη. Αυτή τη φορά δεν έγινε.

Ίσως λοιπόν δεν τον αγάπησες αυτόν τον άνθρωπο, τον ερωτεύτηκες. Και σ’ αυτό το όμορφο, γνήσιο αλλά θνησιγενές συναίσθημα ξέρεις τι πραγματικά συμβαίνει; Προβάλλεις τον εαυτό σου και όλες τις επιθυμίες σου σε ένα άλλο πρόσωπο. Θα αναρωτιέσαι γιατί αυτό είναι κακό. Γιατί αυτό το πρόσωπο δεν πρόλαβες να το γνωρίσεις. Δε ρώτησες εκείνο τι θέλει, τι ζητά. Έμαθες τα βασικά, τι ώρα ξυπνάει και πώς πίνει τον καφέ του. Ποιος είναι όμως αυτός ο άνθρωπος πραγματικά δεν πρόλαβες να μάθεις. Παρασύρθηκες από τον εγωκεντρικό έρωτά σου και δε ζήτησες συστάσεις. Κι ο έρωτας δε ρωτάει. Αδιαπραγμάτευτα ζητάει, αδιαπραγμάτευτα λοιπόν κι εσύ ζητούσες. Και τώρα θυμώνεις, βρίζεις και το παίζεις και θιγμένος.

Σταμάτα λοιπόν τα παιδιαρίσματα. Έπειτα δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Ψάξε μέσα σου να ανακαλύψεις τι πραγματικά νιώθεις. Αγαπάς όντως; Ταιριάζετε; Κάνε στον εαυτό σου όσες ερωτήσεις θες. Να είσαι όμως ειλικρινής αυτή τη φορά. Μόνο τότε θα βρεις ισορροπία στη συναισθηματική σου τραμπάλα και τελικά το συναίσθημα που είναι αληθινό, εκείνο είναι που θα υπερισχύσει. Και μη ξεχάσεις στιγμή ότι από αυτή την τραμπάλα που ανέβηκες μπορεί πριν ισορροπήσεις να πέσεις και να χτυπήσεις. Ε και; Μπες και ξανά παίξε. Μαζί του ή με κάποιον άλλον άνθρωπο, μη σταματήσεις ποτέ, ώριμα και υπεύθυνα, να παίζεις.