Εκείνοι οι τυχεροί, που βρήκαν αυτό που έψαχναν

«Σ’ αγαπώ.»

«Πόσο;»

«Πολύ.»

«Πόσο τοις εκατό;»

«Εκατό, χίλια, ένα εκατομμύριο!»

«Και θα μ’ αγαπάς για πάντα; Ακόμα κι όταν γεράσω και έχω ρυτίδες και γίνω ακόμα πιο παράξενο ον;»

«Αυτό δεν το εγγυώμαι.»

«Ε!!»

«Έλα εδώ βρε χαζό. Και τότε. Τότε ακόμα πιο πολύ.»

Έναν άνθρωπο σκέφτεσαι τώρα. Ποιον άραγε; Τον αγαπημένο σου. Τον πιο πολύτιμο. Τον μονα-δικό σου. Πώς τον λένε; Αυτό το άτομο υπάρχει ακόμα στη ζωή σου; Ανήκετε σ’ αυτούς που τα έχουν, μέχρι στιγμής, καταφέρει;

Ας ελπίσουμε πως ναι. Γιατί βλέπεις, οι περισσότεροι δεν καταφέρνουν να συντηρήσουν αυτό το πολυπόθητο μα δύσκολο μαζί. Οι δύσκολες στιγμές υπερνικούν τελικά την επιθυμία αποδεικνύοντας πως, δυστυχώς, η αγάπη από μόνη της ποτέ δεν είναι αρκετή. Ακόμα κι όταν είναι γνήσια, ωραίου ανθρώπου γέννημα, δίκαιου και γενναίου.

Όσο, λοιπόν, περνάει ο καιρός τόσο ο διάλογος αλλάζει, τουλάχιστον για τους περισσότερους. Κι από εκεί που οι λέξεις τους ήταν εκδηλώσεις στοργής και αγάπης γίνονται τώρα σφαίρες που εκτοξεύουν ο ένας εναντίον του άλλου. Στην αρχή, αυτές οι μικρές διαφωνίες είναι όμορφες, αναζωπυρώνουν το πάθος, κρατούν τη φλόγα άσβεστη. Αν όμως δεν τις διαχειριστείς με μαεστρία εξελίσσονται σε διαμάχες και οδηγούν στην αποξένωση, στην απομάκρυνση, στο χωρισμό.

Υπάρχουν σημάδια ωστόσο, προειδοποιητικές σημάνσεις που σε προϊδεάζουν γι’ αυτή τη μετάβαση, την αλλαγή. Κι εκείνο που χρειάζεται είναι απλά, τη στιγμή που φανερώνονται να τους δώσεις σημασία. Τα περισσότερα ζευγάρια βέβαια, είναι τόσο απορροφημένα στον προσωπικό -να τονιστεί- μικρόκοσμό τους που τα αγνοούν και τότε είναι που ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση. Αυτό θέλεις για εσάς;

Η διαφορά λοιπόν, ανάμεσα στα ζευγάρια που τα καταφέρνουν και σε εκείνα που δεν τα καταφέρνουν έγκειται στον εντοπισμό αυτών των μικρών αλλά ταυτόχρονα απολύτως σημαντικών προειδοποιήσεων και φυσικά στη διαχείρισή τους. Διότι, η σχέση είναι ζωντανή και ως τέτοια, χρειάζεται φροντίδα κι οξυγόνο. Το οξυγόνο της είναι λοιπόν η επικοινωνία. Και μάλιστα, η ουσιαστική επικοινωνία, η απαγκιστρωμένη από ιδιοτέλεια και εγωισμό. Τι σημαίνει αυτό; Πως όταν συζητάς, δε χρειάζεται να δίνεις μάχη με σκοπό να πείσεις το σύντροφό σου, χρειάζεται μόνο να εξηγήσεις τη δική σου οπτική γωνία, να σεβαστείς τη δική του, αν είναι διαφορετική και να καταλήξετε σε ένα συμπέρασμα κοινό, μαζί!

Έλα, μην παραπονιέσαι. Ακούγεται απλό αλλά δεν είναι. Έχεις δίκιο.Όμως, από την άλλη, το έχεις δοκιμάσει ποτέ; Για κάν’ το την επόμενη φορά και με την τριβή θα σου γίνει βίωμα, θα δεις. Ας το ονομάσουμε λοιπόν, τεχνική της αποφυγής. Διότι θέλει τέχνη να παίρνεις τη σωστή απόφαση την αναγκαία στιγμή κι εσύ καλείσαι να αποφασίσεις με τις πράξεις σου αν θα κάνεις τη σχέση σου ένα εξαιρετικό καλλιτέχνημα ή ένα κακοτέχνημα.

Πρόσεξε όμως, αποφυγή δε σημαίνει να αποφεύγεις τις διαφωνίες. Αυτό θα ήταν λιποταξία. Αποφυγή σημαίνει  να αποφεύγεις το κόστος από αυτές. Να μένεις, να μένεις πάντα, να ακούς το σύντροφ;o σου, ακόμα κι όταν είναι θυμωμένος, ειδικά τότε, ο θυμός είναι κι αυτός ένα συναίσθημα και μάλιστα από τα πιο γνήσια, από τα πιο αυθεντικά. Μην κάνεις το λάθος να το παραμελήσεις. Στο θυμό, να αντιδράς πάντοτε με αγάπη και φροντίδα και σιγά-σιγά θα τον εξαφανίσεις..

Κάθε στιγμή λοιπόν, που ο άνθρωπός σου προσπαθεί να σου ανοιχτεί, να εκφραστεί, να επικοινωνήσει μαζί σου άκουσέ τον με ανοιχτά αυτιά, με ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά. Προσπάθησε να τον καταλάβεις, να μπεις λίγο στη θέση του, να δεις αν είναι άβολη. Μην παρασύρεσαι από το δικό σου θυμό κι εγωισμό, μην ψάχνεις να βρεις ποιος από τους δύο έχει περισσότερο δίκιο ή άδικο. Γιατί; Μα είναι απλό, γιατί χάνεις την ουσία.

Κάνε κάτι έξυπνο, αν μπορείς, μπορείς; Αναλογίσου αν ο στόχος εξακολουθεί να είναι κοινός. Διότι αν η απάντηση είναι θετική, αν τον θέλεις στη ζωή σου, αν το έχεις επιλέξει, χρειάζεται να αγωνίζεσαι για εσάς ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι κάνεις ένα βήμα πίσω. Η υποχώρηση άλλωστε σε μια σχέση, είναι ένδειξη δύναμης, όχι αδυναμίας. Κάθε φορά που χρειάζεται να υποχωρείς, να συγχωρείς. Έτσι δημιουργείς χώρο για νέες εμπειρίες, εμπειρίες αποκλειστικά δικές σας.

Αν λοιπόν έχεις βρει τον άνθρωπό σου, αν είναι ο άνθρωπος που σε φαντάζεσαι μετά από χρόνια να περπατάτε χέρι-χέρι, αν αισθάνεσαι ασφαλής στην αγκαλιά του, αν είναι η οικογένειά σου, τίμησε τον, φρόντισέ τον, μην τον αγνοείς. Γιατί θα έρθει η στιγμή που η αγάπη δε θα είναι αρκετή ούτε για εσάς και θα καταλήξετε να είστε ακόμα δύο άνθρωποι που αγαπιούνται και δε ζουν μαζί, θα ανήκετε σε εκείνους που δεν τα κατάφεραν. Και τότε θα είναι αργά. Σήμερα όμως είστε μαζί κι αυτό είναι η πιο πολύτιμη ευκαιρία που έχεις για να είστε μαζί και αύριο. Εσύ λοιπόν, που την έχεις μην τη σπαταλάς.