Εκείνοι που στη ζωή μας υπήρξαν πάντα η ήρεμη δύναμη

Στη ζωή τα πάντα είναι θέμα συντονισμού. Η επιτυχία, η αγάπη, ο έρωτας ακόμα κι η αναμονή για τη στάση του λεωφορείου. Πόσες φορές άραγε δεν το έχεις χάσει στο παρά ένα; Πόσες φορές δεν πέρασες με βαθύ πορτοκαλί -όπως λες- καρά κόκκινο για όλους τους άλλους, το φανάρι; Η επιτυχία λοιπόν έγκειται στον συντονισμό, το οποίο σημαίνει πως, όχι μόνο χρειάζεται να μένεις εντός προγράμματος, αλλά κι ότι όταν βγαίνεις εκτός, γρήγορα να μπορείς να το επαναφέρεις. Αν φυσικά δε θες να είσαι μια ξεχαρβαλωμένη κιθάρα που με διάχυτες αισθήσεις ζητά καταφύγιο, όπως τόσο μεστά και ποιητικά έγραψε ο αγαπημένος μας Καρυωτάκης. Κι αν το καταφύγιο στο ποίημα του Καρυωτάκη για όλη αυτή την αποδιοργάνωση είναι η ποίηση, το δικό σου πιο είναι;

Ένα χόμπι ίσως; Μια βόλτα με το ζωάκι σου; Το άκουσμα μουσικής στη διαπασών, η απομόνωση;  Πολλά μπορεί να λειτουργήσουν ως καταφύγιο τις ώρες που νιώθεις εξουθενωμένος και είσαι στα όρια της ψυχικής εξάντλησης μα μόνο ένα είναι ικανό να σου δώσω αγάπη, συμβουλές και αγκαλιές ταυτόχρονα· ο δικός σου δυνατός άνθρωπος. Σε κάθε οικογένεια, σε κάθε παρέα, σε κάθε ομάδα υπάρχει ένας τέτοιος. Ξεχωρίζει, θα τον καταλάβεις.

Είναι ένας άνθρωπος που εκπέμπει μια ηρεμία, η αύρα του είναι κατάλευκη και το χαμόγελο του φαίνεται στα μάτια του. Είναι συμπονετικός, υποστηρικτικός και δίπλα του έχει πάντοτε κάποιον που θα τον συμβουλεύει. Αρέσκεται στο να δίνει συμβουλές. Έχει πηγαία, φιλεύσπλαχνα αισθήματα και μια έμφυτη τάση να φροντίζει τους άλλους. Θα τρέξει κοντά τους τα ξημερώματα αν του το ζητήσουν, θα τους φέρει παγωτό όταν χωρίσουν, θα μιλήσει ρεαλιστικά όταν χρειαστεί. Ρεαλιστικά όχι σκληρά. Είναι ένας φύλακας άγγελος επί γης. Άκρως φωτεινός, λαμπερός, γενναιόδωρος και μοιάζει σαν να έχει έρθει εδώ με μια πολύ συγκεκριμένη αποστολή: να βοηθά όποιον βρίσκεται σε ανάγκη. Μα είναι τόσο συγκεκριμένη η αποστολή του που καταντά αόριστη και τον παρακινεί αυτό να κάνει διαρκώς και διαρκώς και διαρκώς, πολύ συχνά εις βάρος του εαυτού του.

Ο δυνατός άνθρωπος πολλές φορές παραμελεί τον εαυτό του. Για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα με τα προβλήματα των κοντινών του αδιαφορεί για τα δικά του. Ίσως αυτός ο λόγος να ρίχνει λίγο φως στην αιτία της τόσο υπέρμετρης προσήλωσής του στους άλλους. Ίσως η αδυναμία ή η άρνηση διαχείρισης των δικών του προβληματικών καταστάσεων να τον οδηγεί στο να βοηθά τους άλλους. Ίσως μέσω της φροντίδας να προσπαθεί να καλύψει και να υπέρ καλύψει τα κενά της ζωής του. Ίσως όμως κι όχι. Θα ήταν άδικο να βάλουμε ταμπέλες και να εντάξουμε όλους τους ανθρώπους στην ίδια κατηγορία. Διότι σαφώς υπάρχουν εκείνοι που στο κίνητρό τους κρύβεται μια ιδιοτέλεια, ωστόσο δεν είναι όλοι το ίδιο.

Οι δυνατοί άνθρωποι, αυτές οι ήρεμες δυνάμεις της ζωής μας, είναι συνήθως άνθρωποι που δεν τους ήρθαν βολικά τα πράγματα. Είναι συνήθως άνθρωποι που πάλεψαν για την επιτυχία τους κι έβαλαν πείσμα να είναι ευτυχισμένοι. Είναι συνήθως άνθρωποι μαχητές που πιστεύουν στην εξέλιξη κάθε ανθρώπου διότι κρίνουν από τον ίδιο τους τον εαυτό και θεωρούν πως όλοι, με την κατάλληλη στήριξη και υποστήριξη μπορούν να πετύχουν αυτό που οι ίδιοι επιθυμούν.

Είναι συνήθως άνθρωποι που είναι βαθιά, αληθινά ανθρωπιστές κι είναι σπάνιοι. Είναι τύχη να έχεις έναν τέτοιο άνθρωπο κοντά σου διότι ο, τι κι αν χρειαστείς θα σου σταθεί. Αν χρειαστείς ένα γλυκό λόγο θα σου πει πέντε κι αν χρειαστείς κάποιον να ξεσπάσεις θα γίνει σάκος του μποξ. Δε θα πονάει, όχι γιατί είναι τόσο υπεράνω μα γιατί είναι τόσο ώριμος και διορατικός που δε νιώθει την ανάγκη να τσακωθεί μαζί σου όταν είσαι σε έξαλλη κατάσταση. Βλέπει, παρατηρεί, καταλαβαίνει. Κι έτσι την κατάλληλη στιγμή, όταν θα ξέρει πως καταλαβαίνεις κι εσύ θα σου μιλήσει για να σε επαναφέρει. Νοιάζεται. Αυτό κάνει όποιος νοιάζεται. Εύχομαι λοιπόν κι εσύ να μην είσαι να το εκτιμάς και να ανταποδίδεις.

Αφιερωμένο στο δικό μου δυνατό άνθρωπο, την αδερφή μου που με στήριξε ακόμα πιο πολύ όταν ήμουν απλώς ένα κακομαθημένο.