Είναι φοβερή τύχη να έχεις αδέρφια. Όταν όμως ήσουν μικρός ίσως να μην το καταλάβαινες. Ίσως να υπήρχαν φορές που θεώρησες πως εσένα σε αγαπούν ή σε φροντίζουν λιγότερο οι γονείς σου. Κάποιες φορές σίγουρα, δεν ήσουν το επίκεντρο του ενδιαφέροντός τους. Μα δεν είναι μόνο αυτό που σε έκανε να εύχεσαι να ήσουν μοναχοπαίδι. Αν προσπαθήσεις λίγο να πας στις μέρες που ζούσατε όλοι μαζί θα θυμηθείς πολλά γεγονότα που σου ανέβαζαν το αίμα στο κεφάλι. Όπως τότε που σου έλεγαν ψέμματα πως έχει ζεστό νερό και το είχαν καταναλώσει όλο! Ή όταν περίμενες τηλέφωνο και τα αδέρφια σου σήκωναν το άλλο ακουστικό για να κρυφακούσουν. Τι αδιακρισία! Έξαλλος γινόσουν και το έκλεινες μόνο και μόνο για να τσακωθείς μαζί τους. Μερικές φορές κρατούσες και μούτρα. Μα μάταια το προσπαθούσες, καθώς μία θλιμμένη τους ματιά αρκούσε για να πέσεις μέσα στην αγκαλιά τους. Και ήταν αυτή η αγκαλιά βάλσαμο στην καρδιά σου.

Τώρα όμως μεγαλώσατε, ωριμάσατε. Και μαζί μ’εσάς ωρίμασε κι η σχέση σας. Έγινε μια σχέση άπλετης αγάπης και τυφλής εμπιστοσύνης. Τώρα καταλάβατε πως η σχέση που έχετε είναι μοναδική, ισόβια κι αποκλειστικά δική σας. Είστε στήριγμα ο ένας για τον άλλον, είστε συνοδοιπόροι, μια ομάδα που αλληλοστηρίζεστε και αλληλεπιδράτε για μια ζωή. Μια ομάδα που τα μέλη της τα ενώνουν, εκτός από το ίδιο αίμα, οι κοινές εμπειρίες.

Μα πάρα τα ίδια παιδικά σας βιώματα, παρά το ότι χαρήκατε για τις ίδιες αιτίες και πληγώθηκατε για τους ίδιους λόγους, γίνατε τόσο μα τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες. Υπάρχουν στιγμές που πραγματικά αναρωτιέστε κι εσείς οι ίδιοι πώς γίνεται κάτι τέτοιο. Ειδικά τις στιγμές που χρειάζεται κάποιος από τους δύο σας μια συμβουλή, μια γνώμη. Εκεί φαίνονται όλη η διαφορετικότητά σας. Υπάρχουν αδέρφια που ακούν προσεκτικά, κατανοούν και προσπαθούν να μπουν στη θέση του άλλου πριν δώσουν μια συμβουλή κι υπάρχουν κι άλλα που ακούν μεν, κάνουν το ζήτημα πολύ προσωπικό δε, πολύ δικό τους κι έτσι καταλήγουν να προσπαθούν να επιβάλλουν την άποψή τους στον άλλον για θέματα που πραγματικά δεν τους αφορούν. Κι αν τους το πεις, η απάντηση που θα λάβεις θα ‘ναι πως οτιδήποτε αφορά εσένα, που σε λατρεύουν, αφορά κι εκείνους. Δεν καταλαβαίνουν ούτε πως η αγάπη τους σε πνίγει ούτε πως έχεις πια μεγαλώσει κι εσύ και δε χρειάζεσαι την προστασία τους. Αντίθετα έχεις ανάγκη από την στήριξή τους σε όσα όμως εσύ κάθε φορά επιλέγεις.

Μπορεί να παρατηρείται με τα μεγαλύτερα αδέρφια καμιά φορά πιο έντονα, διότι έχουν συνηθίσει να τα κάνουν όλα πρώτοι- καλά και κακά- και πατούν πάνω στην εμπειρία τους για να πείσουν πως αυτό που λένε είναι το σωστό. Πολλές φορές ίσως και υπερβούν τα όρια. Σχόλια για το πώς σου φέρεται ο σύντροφός σου, το πώς του μιλάς εσύ . Ακόμα και για την ώρα που κοιμούνται τα παιδιά σου μπορεί να σου την πουν ή για το ότι τα αφήνεις να τρώνε πολλές σοκολάτες. Λες κι εκείνοι τα αγαπούν περισσότερο, λες κι εσύ δε θες μόνο το καλό τους. Και τότε σε πιάνει το παράπονο και σκέφτεσαι στιγμιαία πως ακόμα θες να ήσουν μοναχοπαίδι για να μην έχεις συνέχεια κάποιον που να σου θυμίζει όλα όσα μπορεί και να κάνεις λάθος. Με αυτή την ισχυρογνωμοσύνη τους, τον εγωιστικό τους τρόπο, όμως, το μόνο που θέλουν είναι να σε αγαπούν, απλά στην προσπάθειά τους αυτή, καταλήγουν να σε καθοδηγήσουν οδηγώντας σε κάπου που δε θες, που εσένα δε σου ταιριάζει.

Είναι λεπτές οι ισορροπίες όταν προσπαθούν τα αδέρφια σου να παρέμβουν στις αποφάσεις σου. Δείχνει μια έλλειψη εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό σου. Είσαι, στα μάτια τους, ένα μικρό παιδί που χρειάζεται καθοδήγηση. Κι ίσως πάντα έτσι να μείνεις, από την υπέρμετρη αγάπη τους. Να μην είμαστε άδικοι. Να βοηθήσουν θέλουν. Η αγάπη είναι το κίνητρό τους και το ότι πραγματικά γελάει η ψυχή τους όταν εσύ είσαι ευτυχισμένος. Στη σχέση αυτή, η αγάπη είναι δεδομένη. Έτσι, αυτό που ζητάς από εκείνους είναι μια αγκαλιά για να κλάψεις, ένας ωμός να στηριχθείς, ένα χαμόγελο να μοιραστείς και μια σιωπή. Μια σιωπή γεμάτη αποδοχή κι εμπιστοσύνη.

 

 

Στην αδερφή μου που δεν αλλάζω με καμία.

 

 

Συντάκτης: Κωνσταντίνα Ραυτοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου