Έφτασε η ώρα η καλή! Όχι για σένα, μα για το αδερφάκι σου. Η ώρα του αποχωρισμού, ίσως σκεφτείς στην αρχή, μιας κι αλλάζουν οι ισορροπίες και το άτομο αυτό δε θα είναι πια μόνο δική σου οικογένεια. Θα κάνει ακόμα μια, τη δική του. Γρήγορα όμως συνειδητοποιείς πως οι σκέψεις αυτές είναι τελείως παιδιάστικες γιατί στη συγκεκριμένη περίσταση κανένας αποχωρισμός δεν υφίσταται. Υπάρχει μόνο μία οικογένεια που μεγαλώνει και συνεπώς η αγάπη πολλαπλασιάζεται.
Ελπίζεις λοιπόν κι εύχεσαι μέσα από την καρδιά σου πως το άτομο που επέλεξε το αδερφάκι σου θα είναι πάντα δίπλα του να το αγαπά και να το στηρίζει. Αν δε, είσαι τόσο τυχερός όσο εγώ, δε θα το εύχεσαι αλλά θα το γνωρίζεις!
Μετά λοιπόν από την επίσημη ανακοίνωση του «παντρευόμαστε» ξεκινά η οργάνωση του γάμου και της δεξίωσης, μια ιδιαίτερα αγχωτική περίοδος γιατί πρέπει όλα να οργανωθούν και να είναι όπως τα θέλει το ζευγάρι. Εδώ λοιπόν είναι που εσύ χρειάζεται να είσαι προσεκτικός. Να είσαι μέσα σε όλα, να λες τη γνώμη σου με ειλικρίνεια, είτε σου αρέσει κάτι είτε όχι, αλλά να μην την επιβάλεις. Να είσαι διακριτικά παντού, έτοιμος ανά πάσα στιγμή για δράση. Να έχεις κεραίες ανοιχτές για ένα πιθανό προγαμιαίο άγχος, ένταση και νεύρα που εσύ καλείσαι να ηρεμήσεις.
Να μην ξεχνάς πως αυτός ο γάμος δεν είναι δικός σου, μα και ενός άλλου ανθρώπου και βασική σου δουλειά είναι να κάνεις τα πράγματα εύκολα για το ζευγάρι. Οπότε ο ρόλος σου είναι πρωταγωνιστικός αλλά δεν είσαι ο πρωταγωνιστής κι έχει διαφορά. Μια διαφορά που καλό είναι να μην αγνοήσεις μην τυχόν και δημιουργηθούν παρεξηγήσεις.
Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε κι αυτό ας πάμε στις προετοιμασίες! Ένα σωρό πράγματα έχουν να γίνουν.
Φωτογράφος: Βασικότατος για έναν γάμο. Αποφασίζει το ζευγάρι αν θέλει ψηφιακό ή αναλογικό άλμπουμ. Πώς θα μοιραστούν οι φωτογραφίες. Θα δοθούν άλμπουμ σε γονείς και κουμπάρους; Θα γίνει φωτογράφιση πριν ή μετά; Θα έχει βίντεο; (Ελπίζω να σημειώνεις)
Λουλούδια- στολισμός: Υπάρχει κάποιος με αλλεργία σε συγκεκριμένο φυτό; Τι εποχή θα γίνει ο γάμος; Πολιτικός ή θρησκευτικός; Θα στολιστεί και το σπίτι;
Προσκλητήρια, μπομπονιέρες: Οι επιλογές και οι ιδέες άπειρες, αφού πλέον πάρα πολλά ζευγάρια επιλέγουν να φτιάξουν τις δικές τους. Κάποιο σπιτικό γλυκό του κουταλιού αντί για κουφέτα, κάποιο μυρωδικό όπως λεβάντα ή φρέσκια ρίγανη δεμένη με κορδέλες για μπομπονιέρα κι έχε στο μυαλό σου ότι θα ρίξεις πολύ γράψιμο για τα προσκλητήρια, εκτός κι αν επιλέξετε την ηλεκτρονική οδό!
Το catering: Εδώ θα παίξεις ρόλο δοκιμαστή, αφού το ζευγάρι 99% θα είναι σε διατροφή ή πολύ απλά θα πάρεις την ευθύνη ως καλό αδερφάκι που είσαι. Έχεις να δοκιμάσεις πολλή τούρτα και να διαλέξεις ανάμεσα σε χίλια δυο σχετικά άνοστα ορεκτικά, μέχρι να καταλήξετε στην τέλεια συνταγή.
Και φυσικά η επιλογή των ρούχων, του γαμπριάτικου κοστουμιού ή του νυφικού φορέματος. Εδώ φυσικά και ο λόγος σου μετράει πολύ. Θα πεις την αλήθεια για το τι πηγαίνει καλύτερα στο αδερφάκι σου κι εκείνο το ξέρει και θα σε εμπιστευθεί. Μα η γνώμη σου δε θα είναι βγαλμένη από τη λογική, θα είναι από την καρδιά. Τη στιγμή που θα βγει από το δοκιμαστήριο με αυτό το ένα, το ιδανικό το ρούχο, θα το καταλάβετε όλοι. Θα λάμπει πάνω του κι η λάμψη θα αντικατοπτρίζεται στα μάτια. Είναι πολύ συγκινητική στιγμή. Νιώθεις σαν να βρίσκεις κάτι που ποτέ δεν ήξερες ότι έψαχνες. Και φυσικά και δεν είναι το ρούχο, μα αυτό που συμβολίζει. Μια νέα περίοδο, ένα τέλος εποχής.
Νιώθεις μια γλυκιά υποχρέωση όταν παντρεύεις τα αδέρφια σου, μια ευθύνη που όμως συνοδεύεται από ατελείωτη ευχαρίστηση. Είναι τόσο ανακουφιστικό, επίσης, μετά από χωρισμούς, άσχημες σχέσεις κι ανθρώπους που δεν ταίριαξαν, να ξέρεις πως βρηκε το αδερφάκι σου, τον άνθρωπό του και στο πάρτι αυτό είσαι κι εσύ για να γιορτάσεις. Θα έχουν οι δυο τους, μια αγκαλιά ανοιχτή, έναν ώμο στα δύσκολα, ένα χέρι να κρατάει το δικό τους τόσο σφιχτά ώστε αν στραβοπατήσουν να μην πέσουν μα και τόσο απαλά ώστε να μην αφήνει σημάδι και να κινούνται ελεύθερα για να κάνουν όσα αγαπούν. Είναι τόσο συγκινητικό να ξέρεις πως δύο άνθρωποι επιλέγουν να είναι μαζί, όχι από υποχρέωση, μα από αγάπη, επειδή δε θέλουν να είναι χώρια.
Στην οικογένειά μου που μεγαλώνει.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου