Η Μαρία Πρωτόπαππα σε κάνει να κλαις παίζοντας μόνο με το βλέμμα

Η Μαρία Πρωτόπαππα θεωρείται μια από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς της γενιάς της. Οι καθηλωτικές ερμηνείες τις οποίες έχει προσφέρει κατά καιρούς, διακρίνουν το υποκριτικό της ταλέντο, όχι μόνο με τα λόγια της, αλλά ενίοτε και μ’ ένα μόνο βλέμμα της. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κι ως ένας χαμαιλέοντας της υποκριτικής, με τις ερμηνευτικές της εναλλαγές να μαγεύουν το κοινό. Τα τελευταία χρόνια, καταφέρνει να ενσαρκώνει μοναδικά μια ευαίσθητη και ταυτόχρονα δυναμική κρητικιά, η οποία μεγάλωσε μόνη της τα παιδιά της, στον Σασμό. Παραδίδει μαθήματα υποκριτικής κι αποδεικνύει έμπρακτα πως όταν η ποιότητα συναντά την τηλεόραση συμβαίνουν θαύματα.

Γεννημένη στον Κορυδαλλό της Αττικής, με το θέατρο ξεκινά από την εφηβεία της, και την ίδια να έχει παραδεχτεί πως πάντα τη γοήτευε: «Θυμάμαι, να τον εαυτό μου στο σχολείο να περνάω από το Υπόγειο, για να πάω φροντιστήριο, τότε η μαρκίζα και το ταμείο του θεάτρου ήταν στη Σταδίου, και να έχω το κεφάλι μου στραμμένο προς τα εκεί μέχρι που το θέατρο χανόταν από τα μάτια μου. Ένιωθα αυτό το πράγμα να με τραβάει.» Με πρότυπό της την υπέροχη συγγραφέα Βιρτζίνια Γούλφ, δηλώνει πως μέχρι τη Γ Λυκείου, ήθελε να σπουδάσει Ιατρική, μόλις όμως αποφοίτησε άλλαξε ρότα κι αποφάσισε -ευτυχώς για όλους- να σπουδάσει στο Θέατρο Τέχνης, κάτι το οποίο στεναχώρησε τους γονείς της, άλλα σηματοδότησε την αρχή της υπέροχης καριέρας της.

Όταν σε μια συνέντευξή της ερωτήθηκε γιατί έγινε ηθοποιός η ίδια δήλωσε το εξής: «Πρώτα απ’ όλα γιατί νομίζω ότι τα κοινωνικά μας προσωπεία, αυτά που χρησιμοποιούμε ακόμα και στις οικογενειακές μας σχέσεις, από παιδιά, είναι επίκτητα προσωπεία, δεν είμαστε εμείς. Ο βαθύτερος εαυτός μας είναι πολύ πιο ευρύς κι οφείλουμε να το ψάξουμε αυτό το κομμάτι, να δούμε μέχρι πού επεκτείνεται. Η τέχνη είναι ένας χώρος που σου δίνει τη δυνατότητα αυτής της επέκτασης.» Το 1999 ήρθε η εμφάνισή της στο γυαλί, στη σειρά «Η συκοφαντία του αίματος» στην ΕΡΤ1 κι ακολούθησαν οι αστυνομικές σειρές «Επιφάνεια», «Ξέχασέ με», « Το Δέκα». Την απολαύσαμε στο «Νησί» ως Ευγενία, κι αγαπήθηκε ακόμη περισσότερο στην τελευταία της τηλεοπτική δουλειά, «Η λέξη που δε λες» στον Alpha, υποδυόμενη την Ελένη, μητέρα του μικρού Παυλή ο οποίος είχε αυτισμό. Φέτος την απολαμβάνει το κοινό για δεύτερη χρονιά ως Μαρίνα Βρουλάκη, στον «Σασμό» του Alpha.

Εξίσου σημαντική πορεία μετράει και στο θέατρο, με σημαντικές διακρίσεις έχοντας ξεχωρίσει για την ερμηνεία της στην παράσταση «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» και τη σκηνοθεσία του έργου «Ρίττερ, Ντένε, Φος». Θριαμβεύει επίσης και στην παράσταση Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ, στην οποία κρατά τον ρόλο της Αντιγόνης κι έχει και την σκηνοθετική επιμέλεια.

Ως άνθρωπος δηλώνει ότι «δε μασάει», έχει μια στόφα απλή, ντόμπρα και πάνω απ’ όλα μεσογειακό ταμπεραμέντο. Όμορφη μέσα κι έξω, αγαπά αυτό που κάνει κι αυτός είναι κι ο λόγος που το κοινό τη λατρεύει. Η Μαρία Πρωτόπαππα, μ’ ένα της βλέμμα, μπορεί να πει σε μια σκηνή όσα δε λένε οι λέξεις. Καθηλώνει πάντα με τον δικό της τρόπο, με μια ήρεμη δύναμη μαγνητίζει το κοινό και το κάνει να συμπάσχει με την εκατοστέ ηρωίδα που ερμηνεύει, καταφέρνοντας κάθε φορά όλο και πιο ουσιαστική εμβάθυνση στους χαρακτήρες που ακουμπά. Στις δουλείες της ψάχνει πάντα τη λεπτομέρεια. Δεν είναι ποτέ προβλέψιμη. Η Μαρία Πρωτόπαππα είναι η ίδια η προσωποποίηση της τέχνης.

Στον Σασμό έχει χαρίσει ερμηνείες που καθήλωσαν -κι όχι άδικα- από τον χαμό του γιού της Πετρή που ράγισε καρδιές, εμπνευσμένη όπως είπε από τη Μάγδα Φύσσα κι άλλες μητέρες που έχασαν τα παιδιά τους. Ποιος επίσης μπορεί να ξεχάσει τη συγκλονιστική κατάθεση της Μαρίνας στη δίκη του Αστέρη, κάνοντας κατάθεση ψυχής σε μια σκηνή συγκλονιστική. Με αποκορύφωμα τη σκηνή όπου νύφη έξω από την εκκλησιά μετά τον γάμο της με τον Αντώνη, πέφτει εκείνος αιμόφυρτος στην αγκαλιά της για να την προστατέψει από τα εκδικητικά πυρά του Ευθύμη Φαρμάκη. Στο μυαλό της έρχονται οι τραγικές θύμησες από τον χαμό του πρώτου άντρα της, του Μάρκου, ο οποίος εξαιτίας της Βεντέτας με τους Σταματάκηδες έπεσε νεκρός από πυροβολισμό μπροστά στα μάτια της, παρουσία των παιδιών τους. Με ένα βλέμμα, χωρίς καν να αρθρώσει λέξη, θυμίζει τραγική ηρωίδα σε μια καλοστημένη Αρχαία τραγωδία, ένα υποκριτικό υπερθέαμα.

Σίγουρα, η Μαρίνα του Σασμού κι η Αντιγόνη του Ανούιγ δε θα ήταν ίδιες χωρίς εκείνη. Σίγουρο είναι επίσης, πως η Μαρία Πρωτόπαππα είναι η φίλη, η κολλητή, η μαμά που όλοι θα ήθελαν να έχουν. Έφερε το θέατρο μαζί με υπέροχες ερμηνείες στην τηλεόραση, σε μια ένωση εκρηκτική κι εντυπωσιακή, χωρίς πολλά πολλά. Αν έχεις φως, άλλωστε, όλα τ’ άλλα περισσεύουν.

Πηγή φωτογραφίας