Στο μυαλό του Αστέρη τώρα που έμαθε την αλήθεια για τον Πετρή

Από τη στιγμή που η Αργυρώ εμφανίστηκε με τον μικρό Πετράκη, όλοι αντιλήφθηκαν πως πρόκειται για το παιδί του Αστέρη το οποίο, ανακάλυψε πως κυοφορεί όταν εκείνος ήταν στη φυλακή για τον θάνατο του αδερφού της. Η στιγμή που οι τηλεθεατές περίμεναν απ’ όταν το αγαπημένο ζευγάρι έσμιξε στον νέο κύκλο, ήρθε έναν χρόνο μετά, για να φέρει αναταραχές στις ζωές και των δύο. Εκείνος έμαθε ότι έχει ένα παιδί με το οποίο έχει βρεθεί κι έχει παίξει σε στιγμές που μοιάζουν με μια καλοστημένη από τη ζωή τραγική φάρσα, και μάλιστα, όχι από την Αργυρώ, αλλά από τον Σταύρο σε μια πράξη παραληρήματος λίγο πριν φύγει για τα Γιάννενα. Εκείνη του το επιβεβαίωσε και κάπως έτσι, ο Αστέρης βρέθηκε μπροστά στην πιο σοκαριστική αλήθεια της ζωής του.

Αστέρης κι Αργυρώ βρίσκονται για ακόμη μια φορά να συμμετέχουν σε άλλη μια τραγική εξίσωση, με τον καθένα να περνά τον δικό του Γολγοθά και την αγάπη να είναι για άλλη μια φορά ο κοινός παρονομαστής. Ο δε Αστέρης, που δε βίωσε τους εννέα μήνες αναμονής της εγκυμοσύνης, δεν έζησε τη στιγμή του ερχομού του παιδιού του, το πρώτο του κλάμα, δεν το τάισε, δεν το κοίμισε, δεν ήταν παρών στα πρώτα του βήματα, δεν είχε τη δυνατότητα να το φροντίσει, να συνδεθεί μαζί του, δεν το χάρηκε από την αρχή, έχασε δύο ολόκληρα χρόνια με το παιδί του, με σημαντικές στιγμές που άλλοι γονείς έχουν ζήσει.

Όλη αυτή η διαδικασία που δεν έζησε, που του στέρησαν, τώρα τον οδηγεί μαζί με τον θυμό και την απόγνωση, βαδίζοντας σαν χαμένος. Η ζωή του, η κοσμοθεωρία του, αλλάζουν ριζικά μ’ έναν τρόπο καθόλου ομαλό, ξαφνικά κι από την μία στιγμή στην άλλη. Ο Αστέρης δικαιούταν κι έπρεπε αναφαίρετα να ξέρει. Τώρα λειτουργεί με πικρία, είναι πληγωμένος, νιώθει προδομένος και ταυτόχρονα μπερδεμένος, κάνει και θα κάνει και στο μέλλον σπασμωδικές κινήσεις διότι το σοκ είναι μεγάλο για τον ίδιο. Πέραν όλων των άλλων, έμαθε από κάποιον άλλον κι όχι από την ιδία την Αργυρώ για το παιδί του κι αυτό είναι και το μεγαλύτερο αγκάθι του, η αιτία που δεν αφήνει ακόμη τον Αστέρη να δει καθαρά και να σκεφτεί ψύχραιμα. Άραγε, η ίδια, θα του το έλεγε ποτέ; Στο μυαλό του πλανάται μια αέναη απορία, πώς γίνεται κάποιος άλλος μεγάλωνε αυτό το παιδί σαν δικό του, χωρίς ο ίδιος να έχει την επιλογή να μάθει ότι είναι δικό του.

Το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, είναι ένα δύσκολο ερώτημα, κι αυτό γιατί η απάντηση είναι «κανείς από τους δύο αλλά ταυτόχρονα κι οι δύο». Ας μην ξεχνάμε πως η Αργυρώ βρισκόταν σε σοκ, για εκείνη τότε απαγορευόταν να τον αγαπάει, δεν ήθελε ούτε να τον κοιτάξει, πώς θα μπορούσε να του πει κάτι τέτοιο, σε μια από τις πιο σοβαρές και τραγικές στιγμές της σχέσης τους; Έμοιαζε αρρωστημένη φαντασία το να ζωντανέψει ξανά ο έρωτάς τους. Για εκείνη ήταν κόκκινο πανί κι ας τον αγαπούσε. Για την Αργυρώ ήταν ένα δίλημμα αλλά ταυτόχρονα κι η μεγαλύτερη απόδειξη του έρωτά της το ότι κράτησε αυτό το παιδί, γιατί πάντα ήξερε πως θα της θυμίζει τον Αστέρη, τον δικό της Αστέρη. Τώρα, του δίνει την ευκαιρία να κρατήσει το παιδί τους στην αγκαλιά του, ν’ ακούσει τη λέξη «μπαμπά».

Σε μια συζήτηση που τα είχε όλα και μας λύγισε την καρδούλα, ο Ορφέας Αυγουστίδης και η Χριστίνα Χειλά- Φαμέλλη και πάλι κατάφεραν με τις εκφράσεις και τα λόγια τους να δώσουν μι αριστοτεχνική ερμηνεία, όπως ακριβώς ταίριαζε στον Αστέρη, την Αργυρώ και τη στιγμή του τελευταίου εμποδίου της σχέσης τους, πριν ξεκινήσουν το νέο κεφάλαιο της ζωής τους, ενωμένοι σαν οικογένεια. Η αγάπη δεν είναι ποτέ λάθος και πάντα οδηγεί μ’ έναν δικό της τρόπο σε καλά μονοπάτια. Αυτήν την αγάπη, δεν τη χώρισε ούτε ο θάνατος, οπότε πώς να τη χωρίσει η ζωή, η ελπίδα κι ο σασμός;

Πηγή φωτογραφίας