Η απάντηση στο αν είναι καλύτερο να μείνεις σε μια σχέση που έχεις βολευτεί ή αν πρέπει να φύγεις πριν η ρουτίνα πάρει από κάτω εσένα, το ταίρι σου και τη σχέση μαζί μοιάζει πραγματικά πολύ εύκολη. Στην πραγματικότητα, το δύσκολο στοιχείο της εξίσωσης είναι να καταφέρεις να διακρίνεις πως βολεύτηκες, πριν ξεκινήσει η πραγματική φθορά. Όταν ακόμη είναι γλυκό κι ευχάριστο και ύπουλα κάνει τη ζημιά του χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, αφού κάπου-κάπου σε συμφέρει κι η θεσούλα σου είναι ζεστή κι αχνιστή.
Γιατί άλλωσε να θέλεις να χωρίσεις όταν όλα είναι λυμένα και τακτοποιημένα; Πολύ απλά γιατί αν αφήσετε να ορίζει τη σχέση το βόλεμα, που δεν είναι άλλο πέραν του συμφέροντος και η σχεδόν μανιακή καταδίωξη της συνήθειας, τότε θα σας καταπιούν σταδιακά συναισθήματα δυσφορίας, ώσπου τα πράγματα γίνουν ακόμη πιο περίπλοκα, με τον έναν να χειρίζεται τον άλλον με σκοπό να λάβει όλα όσα θα τον κρατήσουν στη βολή του. Αισθήματα και τακτικές που σίγουρα δεν έχουν χώρο σε μια υγιή σχέση.
Αν βεβαία ρωτήσεις, κανείς δε θα έχει να σου δώσει μία ξεκάθαρη απάντηση ως σωστή σχετικά με το τι σημαίνει η έννοια «βολεύομαι στη σχέση». Αν μπορούσαμε να το ορίσουμε λίγο πιο συγκεκριμένα λοιπόν, θα λέγαμε πως πρόκειται για την κατάσταση εκείνη όπου η κυρίαρχη σκέψη σου θα είναι “πώς να μείνω εδώ ακριβώς που είμαι” ακόμα κι αν όλα γύρω σου κινούνται. Τότε ακριβώς είναι που πρέπει να αντιστρέψεις την ερώτηση σε «εγώ τι κάνω εδώ» και θα ξέρεις πια γιατί πρέπει να φύγεις.
Όπως σε όλες τις φορές στη ζωή σου που θα κληθείς ν’ αφήσεις τις συνθήκες ρουτίνας και να βρεις νέα μονοπάτια, θα αισθανθείς το ρίσκο του χωρισμού από μια σχέση βολέματος σαν πτώση στο κενό. Σίγουρα η διαδικασία απαιτεί αντοχές γιατί θα πρέπει να βγεις από τη ζώνη ασφαλείας σου με δική σου απόφαση, αλλά είναι προτιμότερο να δώσεις μάχη για να φύγεις παρά να μείνεις κάπου που μέρα με τη μέρα θα νιώθεις όλο και περισσότερο πως δεν υπάρχει τίποτα να σε κινεί, να σε εμπνέει, να σε ταρακουνάει.
Όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο το να φύγεις απλά και μόνο επειδή ένιωσες πως βολεύτηκες, να θυμάσαι πως οι σχέσεις δε φτιάχτηκαν για να μας τσιμεντώνουν στο χώμα. Άσε λοιπόν τη ζυγαριά να γείρει προς τη σωστή απόφαση και τραβώντας τη γραμμή του χωρισμού, θα δεις πως θα καταφέρεις να μην αφήσεις συντρίμμια μιας σχέσης που προσπάθησες να σώσεις ενώ δε σωζόταν, σε σημείο που σιχαθήκατε ο ένας τον άλλο.
Είναι αρκετός λόγος για να χωρίσεις από μια σχέση η διάθεση να μη φτάσεις να πονέσεις ή μισήσεις, πριν αισθανθείς πως δεν προχωράς, δεν καλύπτεσαι, βαριέσαι, μένεις για τα παιδιά, τη δουλειά, τα λεφτά, επειδή σου φέρεται καλά ή δε σου φέρεται και τόσο χάλια. Σίγουρα θα είναι ένας χωρισμός γεμάτος αρνητικά συναισθήματα, όμως θα είναι καλύτερος από αυτό που θα μπορούσε να γίνει. Το να φύγεις από εκεί που βολεύεσαι απαιτεί περίσσεια γενναιότητα, είναι όμως και μονόδρομος για εκείνους που σέβονται τον εαυτό τους.
Κλείνεις ένα κεφάλαιο τη σωστή στιγμή παίρνοντας μαζί σου μια γεύση γλυκόπικρη κι όχι απλώς πικρή. Γυρνώντας να κοιτάξεις πίσω θα συνειδητοποιήσεις πως, όσο επώδυνη κι αν ήταν η επιλογή του τέλους, ήταν κι εκείνη που έφερε λιγότερο πόνο, ερχόμενη τη στιγμή που έπρεπε.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου