Τόσο γλυκό να τα παρατάς όταν νιώθεις πως δεν αντέχεις άλλο

Έχεις βρεθεί σίγουρα αρκετές φορές σε μια κατάσταση δύσκολη, τόσο δύσκολη που έχεις την αίσθηση πως ανεβαίνεις απάτητο βουνό, έχοντας χάσει τον δρόμο. Νιώθεις ανήμπορος, καταβεβλημένος. Μόλις πάρεις τον χρόνο σου θα δεις πως πάντα υπάρχει εναλλακτική για όλα όσα σου μοιάζουν πως οδηγούν προς τον δρόμο της παραίτησης. Διότι τίποτα δεν τελειώνει μέχρι ο διαιτητής να σημάνει το τέλος και μάντεψε ποιος είναι στον δικό σου τον αγώνα.

Όλα είναι θέμα οπτικής· αυτό να το θυμάσαι ως το πρώτο και κυριότερο πράγμα για την αντιμετώπιση κάθε δυσμενούς κατάστασης που σου συμβαίνει ή θα σου συμβεί μελλοντικά. Κι όντως, μπορεί υπό συνθήκες να σου φαίνεται τόσο τεράστιο το πρόβλημά σου, να νιώθεις πιεσμένους τους ώμους σου, βαρύ το σώμα σου, τόσο που δεν μπορείς να σηκώσεις όλο αυτό το βάρος. Θα ήταν ίσως ευκολότερο να αφεθείς, να μην κάνεις άλλο βήμα. Να ξεκουραστείς λιγάκι κι ας σημαίνει αυτό πως ίσως θα χάσεις κάθε δύναμη να ξανασηκωθείς. Είναι τόσο γλυκό να τα παρατάς, όταν νιώθεις πως δεν αντέχεις άλλο. Μα χρήσιμο, δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο.

Μέχρι να βρεις τις δεύτερες λύσεις που χρειάζεται να ψάξεις, ίσως νομίζεις πως όλα είναι μάταια, πως είσαι ανήμπορος ν’ αντιμετωπίσεις το καθετί που έρχεται στο διάβα σου, πως όλα τελείωσαν. Θα έχεις φόβο ίσως κι απελπισία, σαν να πρέπει να σηκώσεις εκατό κιλά βάρος και να μην μπορείς. Πιθανώς, όταν θ’ αντιμετωπίσεις τον προσωπικό σου τοίχο, θα νιώσεις αδύναμος κι εγκλωβισμένος κι είναι σημαντικό, όσο και το να μην επιβαρύνεις τον εαυτό σου με επιπλέον απελπισία, να μην τον γεμίζεις και με αρρωστημένη αισιοδοξία. Να μην πατάς στα σύννεφα πως όλα είναι εύκολα και βατά. Μην κάνεις όμως το λάθος να τα βάλεις με τον εαυτό σου, ούτε και να παραδώσεις κατευθείαν τα όπλα.

Και τα πιο βρεγμένα σκυλιά κάποτε στεγνώνουν. Δεν είσαι ανήμπορος, είσαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος ο οποίος περνάει από όλα τα στάδια διαχείρισης της κατάστασης που τον βαραίνει, μέχρι να βρεθεί πίσω από το τείχος η τρύπα της εναλλακτικής λύσης. Η ανακούφιση χρειάζεται και το στρες για να έχει αξία, έτσι και κάθε λύση το πρόβλημα. Κι ίσως πολλές φορές να νιώθουμε πως αυτό που ζούμε δεν περνάει από το χέρι μας και πως τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε, όμως δεν είμαστε τόσο μικροί κι ασήμαντοι μπροστά στις εξελίξεις. Αρκεί να γίνει η αρχή και να δοθεί κατεύθυνση.

Άλλωστε, ανήμπορος νιώθει εκείνος που πίσω από τον τοίχο δε σκάβει για εναλλακτική. Σε πολλές από τις περιπτώσεις που θα ζήσεις, θα αισθανθείς το βουνό να έρχεται καταπάνω σου κι αυτό το αίσθημα που συνοδεύεται από ώμους πεσμένους, δείχνοντας την παραίτησή σου, που δείχνει πως τίποτα δε φαίνεται να τελειώνει πραγματικά, μέχρι να δεις πως ακόμα κι αυτό είναι τελικά στιγμιαίο και περνάει, όπως όλες οι καταστάσεις της ζωής σου. Να σκάβεις λοιπόν πίσω από τον τοίχο μέχρι να ανοίξεις τρύπα που θα σε χωρά. Κι αν ματώσουν τα χέρια κι αν μοιάζει αμετακίνητος, στο τέλος είναι ένα μάτσο λάσπη και πηλός στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο. Όλα περνούν, όλα φεύγουν, τίποτα δεν είναι τόσο μεγάλο όσο νομίζουμε. Κι ας μοιάζει όταν το ζούμε γιγάντιο. Είναι απλώς, ένας τοίχος.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!