Η αλήθεια είναι πολύ σημαντική και ταυτόχρονα λεπτή ως έννοια. Σίγουρα κάποια στιγμή έχεις αναγκαστεί να χρησιμοποιήσεις τα μικρά και γνωστά κατά συνθήκη ψεύδη και πολλές φορές, πριν καν το καταλάβεις, ξεκίνησες να πιστεύεις τα δημιουργήματά σου τόσο, που να χάσεις τον δρόμο προς την αλήθεια. Βολεύτηκες μέσα στις ιστορίες που εσύ ο ίδιος κατ’ ανάγκη ίσως δημιούργησες κι εγκλωβίστηκες σε καταστάσεις δίχως γυρισμό.
Στην πορεία μιας φτιαχτής ιστορίας, ενός ψέματος που πηγαίνει καλά, ίσως και ν’ αντιληφθείς πως αυτός ο εγκλωβισμός σου αρέσει, γιατί τα ψεύδη που δημιουργήθηκαν προσδίδουν μια ενδιαφέρουσα τροπή στη ζωή σου. Ζεις καταστάσεις που σε ρεαλιστικές συνθήκες πιθανότατα δε θα βίωνες. Βολεύεσαι σταδιακά. Αναρωτιέσαι γιατί να μπεις στη δύσκολη θέση, εφόσον τα διαφόρων ειδών ψέματα μπορούν να σε κάνουν ν’ αποφύγεις ακόμη μία υποχρέωση, ή άβολη συνθήκη.
Μέρα με τη μέρα σου φαίνεται όλο και πιο εύκολο να χρησιμοποιείς τα ψέματά σου -όχι μόνο για μικρά ασήμαντα καθημερινά πράγματα- αλλά και για πιο σοβαρά και γιατί όχι, να επινοείς και δικές σου πλαστές εμπειρίες, βασισμένες σε γεγονότα που δε συνέβησαν ποτέ, αλλά υπάρχουν στον δικό σου νοητό κόσμο. Αν είναι να σου διευκολύνουν τη ζωή, γιατί να μην το κάνουν;
Είναι αλήθεια πως νιώθουμε πως μέσα από τα ψέματα και τον τρόπο που θα τα χρησιμοποιήσουμε, θα δημιουργηθεί μια εικόνα του εαυτού και του χαρακτήρα μας, πιο θελκτική κι αποδεκτή από τους γύρω μας. Ίσως οι απαιτήσεις που διαρκώς μας ξεπερνούν, να επιβάλλουν τη δημιουργία μιας περσόνας. Έτσι, δημιουργούμε μια αναληθή εικόνα εαυτού, ικανή να εντυπωσιάσει τον έξω κόσμο. Κι ίσως αυτό να εξυπηρετεί όσο το κοντρολάρουμε. Μα όταν αρχίσουμε και το πιστεύουμε κι εμείς οι ίδιοι για εμάς, τότε όλο και περισσότερο χάνεται η σύνδεση με την πραγματικότητα.
Σου συνέβη ένα ατύχημα στον δρόμο, μια ατυχία στη δουλειά, ή μια δύσκολη στιγμή στη σχέση σου κι όταν αρχίζεις να τα συζητάς, όχι μόνο δεν παρουσιάζεις τα γεγονότα, άλλα βάζεις τόσες δικές σου προσθήκες στην ιστορία, σε σημείο που δημιουργείται μια ολοκαίνουρια πραγματικότητα όσο συμβαίνει η αφήγησή σου. Άλλη φορά, καθώς εξιστορείς έναν διάλογο ή μια συζήτηση που έκανες με κάποιον φίλο, σύντροφο, συγγενή, διαστρεβλώνεις τα λεγόμενα είτε και των δυο σας, ή μίας από τις δύο πλευρές, για να κάνεις την εξιστόρηση πιο ζουμερή, ή ακόμη και να μπερδέψεις τον ακροατή, ώστε να μετατεθούν ευθύνες από εσένα προς την άλλη πλευρά.
Δυσκολεύεσαι να παραδεχθείς ακόμη και στον ίδιο σου τον εαυτό πως ζεις σε διάσταση που δεν αντιστοιχεί σε καμία αλήθεια, διότι θεωρείς πως δεν έχει γίνει συνήθεια το ψέμα- τα χρησιμοποιείς για να δικαιολογηθείς και ξέρεις πότε να το κόψεις. Δε σου ακούγεται σαν μια δικαιολογία οποιουδήποτε ανθρώπου με θέματα εθισμού; Χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, έχεις δημιουργήσει μια κατάσταση συνήθειας που σου δημιουργεί εξάρτηση, μια σχέση που χωρίς το ψέμα δεν μπορεί να υπάρξει, είτε γιατί δεν είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, είτε γιατί δεν είναι επαρκώς grande.
Τη στιγμή που ακριβώς θ’ αρχίσεις να πιστεύεις τα ίδια σου τα ψεύδη -που δεν είναι πάντα αθώα και κατά συνθήκη-, όταν αυτή η κατάσταση εγκλωβισμού σε καταστάσεις που εσύ ο ίδιος έφτιαξες για λόγους που μόνο εσύ ξέρεις αρχίζει και φαντάζει εξαιρετικά άνετη, τότε έχεις χαθεί σε δρόμους που πολύ πιθανό να βγάζουν σε γκρεμό. Κι όταν σταθείς στο χείλος του, όσα ψέματα κι αν πεις, η αλήθεια θα σε προδώσει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαριάννα Χατζή
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
