Στη σύγχρονη κοινωνία -ευτυχώς κατά ένα μεγάλο βαθμό- έχουμε ξεφύγει από την παλαιότερη θεώρηση ότι ο σημαντικότερος σκοπός της ζωής είναι η δημιουργία οικογένειας. Κατά το παρελθόν είτε παντρεύονταν από προξενιό, είτε οι «τυχεροί» από έρωτα, επιδιώκοντας να μεγαλώσουν την οικογένειά τους. Τα διαζύγια μετρημένα στα δάχτυλα έως ανύπαρκτα αφού οι γυναίκες ήταν άμεσα εξαρτημένες οικονομικά από τους συζύγους και το προικιό τους ανήκε πλέον σε αυτούς.
Στις μέρες μας έχει αλλάξει αυτή η κατάσταση. Μήπως όμως πρέπει να αναρωτηθούμε αν έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο; Όλο και λιγότερος κόσμος προχωράει προς τον γάμο και προς τη δημιουργία οικογένειας. Θα πρέπει αυτό να μας ανησυχήσει ή είναι μια μάστιγα, μια μόδα που θα περάσει; Σίγουρα η δημιουργία οποιασδήποτε σχέσης θέλει κόπο. Θέλει να αφιερώσεις χρόνο. Να εκτεθείς, να μαλώσεις και να συμφιλιωθείς. Θέλει θυσίες μα περιέχει και τόσα άλλα όμορφα πράγματα. Παρατηρούμε έναν γενικότερο φόβο να κυριαρχεί γύρω από τη δέσμευση, παρ’ όλο που σχεδόν όλοι δηλώνουν πως αναζητούν απεγνωσμένα τον έρωτα και τη βαθύτερη αγάπη!
Ας δούμε όμως τους 5 πιο συχνούς λόγους που αποτρέπουν τους ανθρώπους να δεσμευτούν.
1. Ο φόβος της απόρριψης
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που προτιμούν να μείνουν μόνοι γιατί τους διακατέχει ο φόβος της απόρριψης. Τρέμουν στην ιδέα και μόνο να πλησιάσουν και να επικοινωνήσουν με το πρόσωπο. Αυτό συμβαίνει είτε διότι δεν έχουν τη δεξιότητα να φλερτάρουν, είτε διότι δε θα μπορέσουν να διαχειριστούν το «όχι» που ενδεχομένως θα ακούσουν. Είναι άτομα ανασφαλή, που δυσκολεύονται να διεκδικήσουν. Συνήθως προέρχονται από συντηρητικές οικογένειες και δεν ξέρουν πώς να περάσουν το μήνυμα ότι ενδιαφέρονται. Προτιμούν να παριστάνουν τους αδιάφορους και να φαίνονται απόμακροι. Η άγνοια του τι θα συνέβαινε αν έκαναν το βήμα είναι γι’ αυτούς η δική τους σιγουριά. Ενώ θα μπορούσε να γεννηθεί ένας πολύ όμορφος έρωτας μέσα από αυτό -και αν όχι τουλάχιστον μια όμορφη γνωριμία σε φιλικό επίπεδο-, οι δεσμοφοβικοί δεν παρακινούνται. Θα μπορούσαν να τολμήσουν και αν φάνε πόρτα, να εκλάβουν το «όχι» ως μια ευκαιρία να προχωρήσουν παρακάτω. Μπορεί να μην έχουμε υπηρετήσει όλοι ως κομάντο στις «Ειδικές Δυνάμεις», όμως το έμβλημα με τον αετό και το χαραγμένο «ο τολμών νικά» το ξέρουμε! Εμπρός, λοιπόν, ώρα να ρισκάρεις!
2. Αρνητικές εμπειρίες από προηγούμενες σχέσεις
Όλοι λίγο-πολύ έχουν περάσει από σχέσεις που έχουν αφήσει πληγές. Άλλες που έχουν κλείσει και άλλες που ακόμη αιμορραγούν. Υπάρχουν άτομα που έχουν βιώσει επίπονα βιώματα που οφείλονταν σε απότομο και μονομερή χωρισμό, σε ξαφνικό θάνατο, σε συναισθηματική, σωματική ή ψυχολογική κακοποίηση, σε εγκατάλειψη με τραυματικό τρόπο. Τα άτομα αυτά φοβούνται την επανάληψη των ίδιων βιωμάτων. Έτσι, δημιουργούν υποσυνείδητα τείχη και κρύβονται πίσω από αυτά. Τα τείχη έχουν την ιδιότητα να κρατούν τους άλλους απ’ έξω αλλά παράλληλα κρατούν κι αυτούς μόνους σε μια αυτοσχέδια φυλακή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιλέγουν μόνο επιφανειακές ή ερωτικές σχέσεις.
3. Η κοσμοθεωρία του εργένη/της εργένισσας
Πολύ άνθρωποι έχουν συνδυάσει τη δέσμευση με αυτόματη παύση της πολύτιμης ελευθερίας τους. Βλέπουν τις σχέσεις ως μονοδιάστατες και όχι ως αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή πολυδιάστατες. Αν δεν αλλάξουν οπτική σε αυτόν τον τομέα δε θα μπορέσουν να αλλάξουν την κοσμοθεωρία τους και άρα να δεσμευτούν. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν στο μυαλό τους συγκεκριμένα πρότυπα από τα οποία δεν ξεφεύγουν. Θεωρούν τους ανθρώπους που σχετίζονται μαζί τους αναλώσιμους και τους αντικαθιστούν πολύ εύκολα. Μεγάλο ρόλο σε αυτή την περίπτωση παίζει το μοντέλο της συντροφικότητας που έχουν βιώσει στην οικογένεια από τους γονείς. Η ετοιμότητά τους για δέσμευση εξαρτάται καθαρά από τη συντροφική σχέση των γονέων. Για παράδειγμα, μία κακή συντροφική σχέση των γονιών μπορεί να δημιουργήσει φοβικές/αποφευκτικές συμπεριφορές στη συντροφική σχέση που θα (θελήσει να) δημιουργήσει το ίδιο το άτομο.
4. Σχέση κάνεις όποτε θες
Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσεις μια σχέση ανά πάσα στιγμή και επομένως το παίρνουν κάπως ως δεδομένο. Σε αυτό βοηθάνε και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και έτσι η θεωρία της ευκολίας τούς παρακινεί να μένουν μόνοι τους. Το κρεβάτι το βρίσκουν εύκολα πια και μετά την ικανοποίηση των ορμών και των βιολογικών αναγκών τους, απλώς «αράζουν» μέχρι να βγουν για το επόμενο κυνήγι. Δε θα αναφερθώ καθόλου στο γεγονός του ποιος είναι τελικά ο κυνηγός.
5. Υψηλές απαιτήσεις
Ψάχνουμε τον πρίγκιπα ή την πριγκίπισσα του παραμυθιού. Μεγαλώνοντας με αυτά τα παραμύθια η προσγείωση είναι κάπως ανώμαλη. Τα στάνταρ μας είναι πολύ υψηλά και περνώντας μέσα από λάθος σχέσεις, ο πήχης όλο και ανεβαίνει. Ξέρεις ότι θες σχέση αλλά ο ένας δε σου αρέσει, ο άλλος είναι υπερβολικά καλός, ο τρίτος δεν έχει κοινά ενδιαφέροντα με σένα. Κοινώς, ο ένας σου ξινίζει κι ο άλλος σου αλμυρίζει. Σου θυμίζει κάτι; Έχουμε γίνει τόσο αυστηροί που με το ζόρι τα βγάζουμε πέρα με τον ίδιο μας τον εαυτό. Τις περισσότερες φορές απορρίπτουμε πιθανούς συντρόφους πριν καν βγούμε μαζί τους. Έχουμε δημιουργήσει το σενάριο του «ιδανικού συντρόφου» και αν κάτι δε μας ταιριάζει δε δίνουμε καν δεύτερη ευκαιρία. Τον ιδανικό σύντροφο τον δημιουργήσαμε στο μυαλό μας, με τον ιδανικό εαυτό όμως, τι γίνεται;
Η λύση ακούει στο όνομα της αγάπης. Σε όλους εκείνους που επικαλούνται ανυπέρβλητα εμπόδια στη δημιουργία μιας σχέσης θα παρατηρήσουμε, αν συζητήσουμε μαζί τους, ότι αν μπροστά τους βρίσκονταν ένα πρόσωπο που ενδιαφερόταν πραγματικά γι’ αυτούς και τους πλησίαζε με επιμονή και υπομονή, λύνοντας παράλληλα όλα τα «πρακτικά προβλήματα», θα ενέδιδαν. Έτσι, καταλαβαίνουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι χρειάζεται να ξεπεράσουν τις συναισθηματικές παγίδες στις οποίες έχουν πέσει, να αλλάξουν την ιστορία στο μυαλό τους και την κοσμοθεωρία τους. Η λύση -πέρα από τη δική τους προσπάθεια και τη βοήθεια ενός ειδικού- είναι η αγάπη! Να αγαπήσουν τον εαυτό τους πρώτα απ’ όλα!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρία Παναγή
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
