Μήπως το σπίτι σου σού προκαλεί άγχος;

Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η ακαταστασία στα σπίτια μας σχετίζεται με υψηλότερα επίπεδα κορτιζόλης (η ορμόνη του στρες) καθώς κι ότι η ακαταστασία παρεμβαίνει άμεσα στην ικανότητα των ατόμων να αισθάνονται ευχαρίστηση σ’ έναν χώρο. Φανταστείτε στο σπίτι μας να έχουμε άπλυτα πιάτα στον νεροχύτη, τα κρεβάτια να είναι άστρωτα, τα μαξιλάρια του καναπέ να βρίσκονται στο πάτωμα και τα ρούχα μας να είναι πεταμένα δεξιά κι αριστερά. Δε χρειάζεται να περιγράψω, φαντάζομαι, περισσότερα, για να γίνει κατανοητό ότι ένα καθαρό σπίτι δεν είναι επιλογή αλλά αναγκαιότητα.

Επίσης, αν όλα είναι τακτοποιημένα βρίσκουμε γρήγορα τα πράγματά μας και δε χάνουμε άσκοπα χρόνο ψάχνοντάς τα, που συνήθως έχει ως αποτέλεσμα τον εκνευρισμό μας. Ακόμη, η καθαριότητα του σπιτιού μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την υγιεινή του χώρου και κατ΄επέκταση, τη δική μας και των υπόλοιπων μελών. Το σπίτι μας είναι ο χώρος όπου πρέπει να νιώθουμε, πρωτίστως, ασφαλείς. Είναι ο χώρος όπου θα πρέπει να νιώθουμε χαλάρωση, άνεση, ευχαρίστηση, θαλπωρή και ζεστασιά έτσι ώστε η διαμονή μέσα σ’ αυτό να είναι ευχάριστη και ν’ ανυπομονούμε μετά από τις καθημερινές μας υποχρεώσεις να γυρίζουμε σ’ αυτά.

Παρ’ όλα αυτά το σπίτι είναι ένας κοινόχρηστος χώρος, και λογικό θα μου πείτε, όταν σ’ αυτό κατοικεί μια οικογένεια. Έχουμε όμως πραγματικά αναλογιστεί ποτέ πόσο σημαντικό θα ήταν σ’ αυτόν τον κοινόχρηστο χώρο να είχαμε έναν προσωπικό δικό μας χώρο; Ιδανικά φυσικά θα ήταν να υπήρχε ένα δωμάτιο αποκλειστικά για εμάς (για τον καθένα από τα μέλη του σπιτιού) αλλά αυτό φαντάζει κάπως ουτοπικό, οπότε πάμε στο plan B.

Συνήθως στα σπίτια, πέρα από την κουζίνα και το σαλόνι που θεωρούνται κοινόχρηστα δωμάτια, έχουμε την κρεβατοκάμαρα (το δωμάτιο του ζευγαριού) και τα δωμάτια των παιδιών (αν υπάρχουν). Πόσο όμως αυτή η κρεβατοκάμαρα μπορεί να θεωρηθεί ο δικός μας χώρος -σχεδόν καθόλου θα έλεγα γιατί το δωμάτιο αυτό εκπληρώνει έναν συγκεκριμένο σκοπό, να μας φιλοξενήσει την ώρα του ύπνου καθώς και να είναι ο χώρος όπου διατηρούμε τα ρούχα μας και κάποια άλλα προσωπικά μας αντικείμενα.

Μια μικρή έστω γωνιά κρίνεται απαραίτητη, μια μικρή δική μας όαση στην οποία θα μπορούσαμε να δώσουμε κι ένα όνομα που να την εκφράζει όπως λόγου χάρη να την ονομάσουμε σημείο δημιουργικής μοναχικότητας, δίνοντάς της τα στοιχεία εκείνα που θέλουμε. Θα μπορούσε να βρίσκεται σ’ ένα σημείο του σαλονιού, σε μια γωνία της κουζίνας, σε μια εσοχή κάποιου διαδρόμου και να περιλάμβανε π.χ. μια πολυθρόνα, ένα μικρό ανάκλιντρο ή μια αναπαυτική καρέκλα πλαισιωμένα μ’ ένα αγαπημένο μας μαξιλάρι, δίπλα σ’ ένα μικρό τραπεζάκι, με μια μικρή ή μεγάλη γλάστρα κι ένα φωτιστικό ή ένα φωτιστικό δαπέδου (ανάλογα με τη διαθεσιμότητα του χώρου).

Σ’ αυτό το σημείο της δημιουργικής μοναχικότητας λοιπόν (το αγαπημένο όνομα για μένα), θα μπορούσαμε να ξαποστάσουμε και να χαλαρώσουμε, να φορτίσουμε τις ψυχικές μας μπαταρίες, να ξεκουραστούμε και να σκεφτούμε, να διαβάσουμε ένα βιβλίο, να πιούμε τον καφέ, το τσάι μας, ένα ποτήρι κρασί ή απλώς και μόνο να καθίσουμε και να κλείσουμε τα μάτια μας προσπαθώντας ν’ αδειάζουμε το μυαλό μας από άσχετες πληροφορίες. Πρέπει να είναι ένα μέρος όπου θα μπορούμε να καταφύγουμε σε κάθε στιγμή που θέλουμε να επεξεργαστούμε διάφορες πληροφορίες, να μιλήσουμε με τον εαυτό μας, να διαλογιστούμε ή να κάνουμε ένα σημαντικό τηλεφώνημα. Ο χώρος αυτός θα πρέπει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος κι εμποτισμένος με πολύ θετικό συναίσθημα έτσι ώστε μόλις καθίσουμε εκεί, να καταλαγιάζουν αυτομάτως τα αρνητικά συναισθήματα που ενδεχομένως να μας έχουν καταβάλει.

Καλό θα ήταν το σημείο αυτό να μην τον μοιραζόμαστε με άλλους, καθώς επίσης και να έχει γίνει κατανοητό και σεβαστό από τα υπόλοιπα μέλη του σπιτιού ότι όταν θα μας βλέπουν εκεί να κατανοούν την ανάγκη μας για μοναχικότητα και σαν να έχουμε κάνει μια σιωπηρή συμφωνία να μη μας ενοχλούν. Τελειώνοντας το άρθρο αυτό, κοιτάζω τη δική μου γωνίτσα που είναι μια φαρδιά πολυθρόνα μ’ ένα μικρό μπαουλάκι για τραπεζάκι υπερφορτωμένο με αγαπημένα βιβλία. Βλέπω πως υπάρχει όμως μέρος για ν’ ακουμπήσω το ποτήρι μου με το κρασί που έβαλα και ν’ αναλογιστώ την ιστορία του επόμενου άρθρου…

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!